Psaltaren 107

1 Tacken HERREN, ty han är god, ty hans nåd varar evinnerligen.

Аһ, Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтиңлар! Чүнки У меһривандур, әбәдийдур Униң меһир-муһәббити!

2 Så säge HERRENS förlossade, de som han har förlossat ur nöden,

Пәрвәрдигар яв қолидин қутқузғанлар, У һәмҗәмәт болуп қутқузған хәлқи буни давамлиқ баян қилсун —

3 de som han har församlat ifrån länderna, från öster och från väster, från norr och från havssidan.

Йәни У шәриқ билән ғәриптин, шимал билән җәнуптин, Һәр қайси жутлардин жиғивелинғанлар буни ейтсун!

4 De irrade omkring i öknen på öde stigar, de funno ingen stad där de kunde bo;

Улар чөл-баяванни кезип пинһан йолда адашти, Адәм маканлашқан һеч бир шәһәрни тапалмастин.

5 de hungrade och törstade, deras själ försmäktade i dem.

Ач һәмдә уссуз болуп, Җени чиқай дәп қалди.

6 Men de ropade till HERREN i sin nöd, och han räddade dem ur deras trångmål.

Андин Пәрвәрдигарға пәряд қилди, У уларни мушәққәтлиридин азат қилди.

7 Och han ledde dem på en rätt väg, så att de kommo till en stad där de kunde bo.

Маканлашқидәк шәһәргә йәткичә, У уларни түз йолда башлиди.

8 De må tacka HERREN för hans nåd och för hans under med människors barn,

Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Инсан балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!

9 att han mättade den försmäktande själen och uppfyllde den hungrande själen med sitt goda.

Чүнки У чаңқиған көңүлни қандурди, Ач қалған җанни есил немәтләр билән толдурди.

10 De sutto i mörker och dödsskugga, fångna i elände och järnbojor,

Зүлмәттә, өлүм көләңгисидә яшиғанлар, Төмүр кишән селинип, азап чәккәнләрни болса,

11 därför att de hade varit gensträviga mot Guds ord och hade föraktat den Högstes råd.

(Чүнки улар Тәңриниң әмирлиригә қаршилиқ қилди, Һәммидин Алий Болғучиниң несиһәтини кәмситти)

12 Han kuvade deras hjärtan med olycka; de kommo på fall och hade ingen hjälpare.

— У уларни җапа-мушәққәт тартқузуп кәмтәр қилди, Улар путлишип жиқилди, уларға ярдәмгә бирисиму йоқ еди.

13 Men de ropade till HERREN i sin nöd, och han frälste dem ur deras trångmål;

Андин Пәрвәрдигарға йелинип пәряд қилди, У уларни мушәққәтлиридин азат қилди.

14 han förde dem ut ur mörkret och dödsskuggan, och deras bojor slet han sönder.

Уларни зулмәт һәм өлүм сайисидин чиқирип, Уларниң зәнҗир-асарәтлирини сундуруп ташлиди.

15 De må tacka HERREN för hans nåd och för hans under med människors barn,

Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Инсан балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!

16 att han krossade kopparportarna och bröt sönder järnbommarna.

Мана У мис дәрвазиларни парә-парә қилип, Төмүр тақақларни кесип ташлиди.

17 De voro oförnuftiga, ty de vandrade i överträdelse, och blevo nu plågade för sina missgärningars skull;

Һамақәтләр өз итаәтсизлик йоллиридин, Қәбиһликлиридин азапларға учрайду;

18 deras själ vämjdes vid all mat, och de voro nära dödens portar.

Көңлидә һәр хил озуқ-түлүктин бизар болуп, Өлүм дәрвазилириға йеқинлишиду.

19 Men de ropade till HERREN i sin nöd, och han frälste dem ur deras trångmål.

Андин Пәрвәрдигарға йелинип пәряд қилиду, У уларни мушәққәтлиридин азат қилиду.

20 Han sände sitt ord och botade dem och räddade dem från graven.

У сөз-каламини әвәтип, уларни сақайтиду, Уларни заваллиқлиридин қутқузиду.

21 De må tacka HERREN för hans nåd och för hans under med människors barn;

Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Адәм балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!

22 de må offra lovets offer och förtälja hans verk med jubel.

Қурбанлиқ сүпитидә тәшәккүрләр ейтсун, Униң қилғанлирини тәнтәнилик нахшилар билән баян қилсун!

23 De foro på havet med skepp och drevo sin handel på stora vatten;

Кемиләрдә деңизға чүшүп қатниғучилар, Улуқ суларда тирикчилик қилғучилар,

24 där fingo de se HERRENS gärningar och hans under på havsdjupet.

Булар Пәрвәрдигарниң ишлириға гувачидур, Чоңқур океанда көрсәткән карамәтләрни көргүчидур.

25 Med sitt ord uppväckte han stormvinden, så att den hävde upp dess böljor.

Чүнки У бир сөз биләнла шиддәтлик шамални чиқирип, Долқунлирини өркәшлитиду;

26 De foro upp mot himmelen, ned i djupen; deras själ upplöstes av ångest.

Кемичиләр асман-пәләк өрләйду, Суларниң тәһтилиригә чүшиду, Дәһшәттин уларниң җени ерип кетиду.

27 De raglade och stapplade såsom druckna, och all deras vishet blev till intet.

Улар мәс адәмдәк әләң-сәләң ирғаңлайду, Һәр қандақ әқил-чариси түгәйду;

28 Men de ropade till HERREN i sin nöd, och han förde dem ut ur deras trångmål.

Андин Пәрвәрдигарға йелинип пәряд қилиду, У уларни мушәққәтлиридин азат қилиду.

29 Han förbytte stormen i lugn, så att böljorna omkring dem tystnade.

У боранни тиничлитиду, Су долқунлириму җим болиду.

30 Och de blevo glada att det vart stilla, och han förde dem till den hamn dit de ville.

Шуниң билән улар течлиғидин шатлиниду; У уларни тәшна болған арамгаһиға йетәкләп бариду.

31 De må tacka HERREN för hans nåd och för hans under med människors barn;

Улар Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтсун! Униң өзгәрмәс муһәббити үчүн, Инсан балилириға көрсәткән мөҗизилири үчүн!

32 de må upphöja honom i folkets församling och lova honom där de äldste sitta.

Улар хәлиқниң җамаитидиму Уни улуқлисун, Ақсақаллар мәҗлисидә Уни мәдһийилисун.

33 Han gjorde strömmar till öken, källsprång till torr mark,

У дәрияларни чөлгә, Булақларни қақаслиққа айландуриду.

34 bördigt land till salthed, för dess inbyggares ondskas skull.

Аһалисиниң яманлиғи түпәйлидин, Һосуллуқ йәрни шорлуқ қилиду.

35 Han gjorde öknen till en vattenrik sjö och torrt land till källsprång.

У йәнә чөл-баяванни көлгә, Чаңқақ йәрни булақларға айландуриду;

36 Och han lät de hungrande bo där, och de byggde en stad där de kunde bo.

Ачларни шу йәргә җайлаштуруп, Улар олтирақлашқан бир шәһәрни бәрпа қилиду;

37 De besådde åkrar och planterade vingårdar, som gåvo dem sin frukt i avkastning.

Улар етизларни һайдап-терип, үзүмзарларни бәрпа қилиду; Булар һосул-мәһсулатни мол бериду.

38 Han välsignade dem, och de förökades storligen, och deras boskapshjordar lät han icke förminskas.

У уларға бәрикәт бериду, Шуниң билән уларниң сани хеләла ешип бариду, У уларниң мал-варанлирини һеч азайтмайду.

39 Väl blevo de sedan ringa och nedböjda, i det olycka och bedrövelse tryckte dem,

Улар йәнә җәбир-зулум, бала-қаза һәм дәрд-әләмгә йолуғуп, Сани азийип, пүкүлиду.

40 men han som utgjuter förakt över furstar och låter dem irra omkring i väglösa ödemarker,

У есилзадиләр үстигә кәмситишлирини төкиду, Йолсиз дәшт-сәһрада уларни сәргәрдан қилиду;

41 han upphöjde då den fattige ur eländet och lät släkterna växa till såsom fårhjordar.

Лекин мискин адәмни җәбир-зулумдин жуқури көтирип сақлайду, Униң аилә-тавабатини қой падисидәк көп қилиду.

42 De redliga se det och glädja sig, och all orättfärdighet måste tillsluta sin mun.

Буни көңли дуруслар көрүп шатлиниду; Пасиқларниң ағзи етилиду.

43 Den som är vis, han akte härpå och besinne HERRENS nådegärningar.

Кимки дана болса, буларни байқисун, Пәрвәрдигарниң меһри-шәпқәтлирини чүшәнсун!