Psaltaren 107
1 Tacken HERREN, ty han är god, ty hans nåd varar evinnerligen.
Δοξολογείτε τον Κύριον, διότι είναι αγαθός, διότι το έλεος αυτού μένει εις τον αιώνα.
2 Så säge HERRENS förlossade, de som han har förlossat ur nöden,
Ας λέγωσιν ούτως οι λελυτρωμένοι του Κυρίου, τους οποίους ελύτρωσεν εκ χειρός του εχθρού·
3 de som han har församlat ifrån länderna, från öster och från väster, från norr och från havssidan.
και συνήγαγεν αυτούς εκ των χωρών, από ανατολής και δύσεως από βορρά και από νότου.
4 De irrade omkring i öknen på öde stigar, de funno ingen stad där de kunde bo;
Περιεπλανώντο εν τη ερήμω, εν οδώ ανύδρω· ουδέ εύρισκον πόλιν διά κατοίκησιν.
5 de hungrade och törstade, deras själ försmäktade i dem.
Ήσαν πεινώντες και διψώντες· η ψυχή αυτών απέκαμνεν εν αυτοίς.
6 Men de ropade till HERREN i sin nöd, och han räddade dem ur deras trångmål.
Τότε εβόησαν προς τον Κύριον εν τη θλίψει αυτών· και ηλευθέρωσεν αυτούς από των αναγκών αυτών.
7 Och han ledde dem på en rätt väg, så att de kommo till en stad där de kunde bo.
Και ωδήγησεν αυτούς δι' ευθείας οδού, διά να υπάγωσιν εις πόλιν κατοικίας.
8 De må tacka HERREN för hans nåd och för hans under med människors barn,
Ας υμνολογώσιν εις τον Κύριον τα ελέη αυτού και τα θαυμάσια αυτού τα προς τους υιούς των ανθρώπων·
9 att han mättade den försmäktande själen och uppfyllde den hungrande själen med sitt goda.
Διότι εχόρτασε ψυχήν διψώσαν, και ψυχήν πεινώσαν ενέπλησεν από αγαθών.
10 De sutto i mörker och dödsskugga, fångna i elände och järnbojor,
Τους καθημένους εν σκότει και σκιά θανάτου, τους δεδεμένους εν θλίψει και εν σιδήρω·
11 därför att de hade varit gensträviga mot Guds ord och hade föraktat den Högstes råd.
διότι ηπείθησαν εις τα λόγια του Θεού και την βουλήν του Υψίστου κατεφρόνησαν·
12 Han kuvade deras hjärtan med olycka; de kommo på fall och hade ingen hjälpare.
διά τούτο εταπείνωσε την καρδίαν αυτών εν κόπω· έπεσον, και δεν υπήρχεν ο βοηθών.
13 Men de ropade till HERREN i sin nöd, och han frälste dem ur deras trångmål;
Τότε εβόησαν προς τον Κύριον εν τη θλίψει αυτών, και έσωσεν αυτούς από των αναγκών αυτών·
14 han förde dem ut ur mörkret och dödsskuggan, och deras bojor slet han sönder.
εξήγαγεν αυτούς εκ του σκότους και εκ της σκιάς του θανάτου και τα δεσμά αυτών συνέτριψεν.
15 De må tacka HERREN för hans nåd och för hans under med människors barn,
Ας υμνολογώσιν εις τον Κύριον τα ελέη αυτού και τα θαυμάσια αυτού τα προς τους υιούς των ανθρώπων·
16 att han krossade kopparportarna och bröt sönder järnbommarna.
διότι συνέτριψε πύλας χαλκίνας και μοχλούς σιδηρούς κατέκοψεν.
17 De voro oförnuftiga, ty de vandrade i överträdelse, och blevo nu plågade för sina missgärningars skull;
Οι άφρονες βασανίζονται διά τας παραβάσεις αυτών και διά τας ανομίας αυτών.
18 deras själ vämjdes vid all mat, och de voro nära dödens portar.
Παν φαγητόν βδελύττεται η ψυχή αυτών, και πλησιάζουσιν έως των πυλών του θανάτου.
19 Men de ropade till HERREN i sin nöd, och han frälste dem ur deras trångmål.
Τότε βοώσι προς τον Κύριον εν τη θλίψει αυτών, και σώζει αυτούς από των αναγκών αυτών·
20 Han sände sitt ord och botade dem och räddade dem från graven.
αποστέλλει τον λόγον αυτού και ιατρεύει αυτούς και ελευθερόνει από της φθοράς αυτών.
21 De må tacka HERREN för hans nåd och för hans under med människors barn;
Ας υμνολογώσιν εις τον Κύριον τα ελέη αυτού, και τα θαυμάσια αυτού τα προς τους υιούς των ανθρώπων·
22 de må offra lovets offer och förtälja hans verk med jubel.
και ας θυσιάζωσι θυσίας αινέσεως και ας κηρύττωσι τα έργα αυτού εν αγαλλιάσει.
23 De foro på havet med skepp och drevo sin handel på stora vatten;
Οι καταβαίνοντες εις την θάλασσαν με πλοία, κάμνοντες εργασίας εν ύδασι πολλοίς,
24 där fingo de se HERRENS gärningar och hans under på havsdjupet.
αυτοί βλέπουσι τα έργα του Κυρίου και τα θαυμάσια αυτού τα γινόμενα εις τα βάθη·
25 Med sitt ord uppväckte han stormvinden, så att den hävde upp dess böljor.
Διότι προστάζει, και εγείρεται άνεμος καταιγίδος, και υψόνει τα κύματα αυτής.
26 De foro upp mot himmelen, ned i djupen; deras själ upplöstes av ångest.
Αναβαίνουσιν έως των ουρανών και καταβαίνουσιν έως των αβύσσων· η ψυχή αυτών τήκεται υπό της συμφοράς.
27 De raglade och stapplade såsom druckna, och all deras vishet blev till intet.
Σείονται και κλονίζονται ως ο μεθύων, και πάσα η σοφία αυτών χάνεται.
28 Men de ropade till HERREN i sin nöd, och han förde dem ut ur deras trångmål.
Τότε κράζουσι προς τον Κύριον εν τη θλίψει αυτών, και εξάγει αυτούς από των αναγκών αυτών.
29 Han förbytte stormen i lugn, så att böljorna omkring dem tystnade.
Κατασιγάζει την ανεμοζάλην, και σιωπώσι τα κύματα αυτής.
30 Och de blevo glada att det vart stilla, och han förde dem till den hamn dit de ville.
Και ευφραίνονται, διότι ησύχασαν· και οδηγεί αυτούς εις τον επιθυμητόν λιμένα αυτών.
31 De må tacka HERREN för hans nåd och för hans under med människors barn;
Ας υμνολογώσιν εις τον Κύριον τα ελέη αυτού και τα θαυμάσια αυτού τα προς τους υιούς των ανθρώπων·
32 de må upphöja honom i folkets församling och lova honom där de äldste sitta.
και ας υψόνωσιν αυτόν εν τη συνάξει του λαού, και εν τω συνεδρίω των πρεσβυτέρων ας αινώσιν αυτόν.
33 Han gjorde strömmar till öken, källsprång till torr mark,
Μεταβάλλει ποταμούς εις έρημον και πηγάς υδάτων εις ξηρασίαν·
34 bördigt land till salthed, för dess inbyggares ondskas skull.
την καρποφόρον γην εις αλμυράν, διά την κακίαν των κατοικούντων εν αυτή.
35 Han gjorde öknen till en vattenrik sjö och torrt land till källsprång.
Μεταβάλλει την έρημον εις λίμνας υδάτων και την ξηράν γην εις πηγάς υδάτων.
36 Och han lät de hungrande bo där, och de byggde en stad där de kunde bo.
Και εκεί κατοικίζει τους πεινώντας, και συγκροτούσι πόλεις εις κατοίκησιν·
37 De besådde åkrar och planterade vingårdar, som gåvo dem sin frukt i avkastning.
και σπείρουσιν αγρούς και φυτεύουσιν αμπελώνας, οίτινες κάμνουσι καρπούς γεννήματος.
38 Han välsignade dem, och de förökades storligen, och deras boskapshjordar lät han icke förminskas.
Και ευλογεί αυτούς, και πληθύνονται σφόδρα, και δεν ολιγοστεύει τα κτήνη αυτών.
39 Väl blevo de sedan ringa och nedböjda, i det olycka och bedrövelse tryckte dem,
Ολιγοστεύουσιν όμως έπειτα και ταπεινόνονται, από της στενοχωρίας, της συμφοράς και του πόνου.
40 men han som utgjuter förakt över furstar och låter dem irra omkring i väglösa ödemarker,
Επιχέει καταφρόνησιν επί τους άρχοντας και κάμνει αυτούς να περιπλανώνται εν ερήμω αβάτω.
41 han upphöjde då den fattige ur eländet och lät släkterna växa till såsom fårhjordar.
Τον δε πένητα υψόνει από της πτωχείας και καθιστά ως ποίμνια τας οικογενείας.
42 De redliga se det och glädja sig, och all orättfärdighet måste tillsluta sin mun.
Οι ευθείς βλέπουσι και ευφραίνονται· πάσα δε ανομία θέλει εμφράξει το στόμα αυτής.
43 Den som är vis, han akte härpå och besinne HERRENS nådegärningar.
Όστις είναι σοφός ας παρατηρή ταύτα· και θέλουσιν εννοήσει τα ελέη του Κυρίου.
