Psaltaren 106

1 Halleluja! Tacken HERREN, ty han är god, ty hans nåd varar evinnerligen.

Haleluja! Gloru la Eternulon, ĉar Li estas bona; Ĉar eterna estas Lia boneco.

2 Vem kan uttala HERRENS väldiga gärningar och förkunna allt hans lov?

Kiu eldiros la potencon de la Eternulo, Aŭdigos Lian tutan gloron?

3 Saliga äro de som akta på vad rätt är, de som alltid öva rättfärdighet.

Bone estas al tiuj, kiuj observas justecon, Kiuj agas bone en ĉiu tempo.

4 Tänk på mig, HERRE, efter din nåd mot ditt folk, besök mig med din frälsning,

Memoru min, ho Eternulo, pro favoro al Via popolo; Sendu al mi Vian savon,

5 så att jag med lust får se dina utvaldas lycka, glädja mig med ditt folks glädje, berömma mig med din arvedel.

Por ke mi vidu la bonstaton de Viaj elektitoj, Por ke mi ĝoju kun la ĝojo de Via popolo, Por ke mi triumfu kun Via heredo.

6 Vi hava syndat likasom våra fäder, vi hava gjort illa, vi hava varit ogudaktiga.

Ni pekis kune kun niaj patroj, Ni malbonagis, ni malvirtis.

7 Våra fäder i Egypten aktade icke på dina under; de tänkte icke på dina många nådegärningar, utan voro gensträviga vid havet, invid Röda havet.

Niaj patroj en Egiptujo ne komprenis Viajn miraklojn, Ne memoris Vian grandan bonecon; Kaj ili ribelis apud la maro, apud la Ruĝa Maro.

8 Men han frälste dem för sitt namns skull, för att göra sin makt kunnig.

Sed Li savis ilin pro Sia nomo, Por montri Sian potencon.

9 Han näpste Röda havet, så att det blev torrt, och förde dem genom djupen såsom genom en öken.

Kaj Li ekkriis al la Ruĝa Maro, kaj ĝi elsekiĝis; Kaj Li kondukis ilin tra la abismoj, kiel tra la dezerto.

10 Han frälste dem från deras motståndares hand och förlossade dem ifrån fiendens hand.

Kaj Li savis ilin el la mano de la malamanto, Kaj Li liberigis ilin en la mano de la malamiko.

11 Vattnet övertäckte deras ovänner; icke en enda av dem blev kvar.

Kaj la akvo kovris iliajn kontraŭulojn; Eĉ unu el ili ne restis.

12 Då trodde de på hans ord, då sjöngo de hans lov.

Tiam ili ekkredis al Liaj vortoj, Ili ekkantis Lian gloron.

13 Men snart glömde de hans gärningar, de förbidade icke hans råd.

Sed baldaŭ ili forgesis Liajn farojn, Ili ne fidis Lian konsilon.

14 De grepos av lystnad i öknen och frestade Gud i ödemarken.

Ili fordonis sin al siaj kapricoj en la dezerto, Kaj ili incitis Dion en la stepo.

15 Då gav han dem vad de begärde, men sände tärande sjukdom över dem.

Kaj Li plenumis ilian deziron, Sed Li sendis pereon al iliaj animoj.

16 Och de upptändes av avund mot Mose i lägret, mot Aron, HERRENS helige.

Ili enviis Moseon en la tendaro, Aaronon, sanktulon de la Eternulo.

17 Men jorden öppnade sig och uppslukade Datan och övertäckte Abirams hop.

Malfermiĝis la tero kaj englutis Datanon, Kaj kovris la anaron de Abiram.

18 Och eld begynte brinna i deras hop, en låga brände upp de ogudaktiga.

Kaj ekbrulis fajro en ilia anaro, Flamo forbruligis la malvirtulojn.

19 De gjorde en kalv vid Horeb och tillbådo ett gjutet beläte;

Ili faris bovidon ĉe Ĥoreb, Kaj adorkliniĝis antaŭ fandaĵo.

20 sin ära bytte de bort mot bilden av en oxe, som äter gräs.

Ili ŝanĝis sian honoron En bildon de bovo, kiu manĝas herbon.

21 De glömde Gud, sin frälsare, som hade gjort så stora ting i Egypten,

Ili forgesis Dion, sian savanton, Kiu faris grandajn farojn en Egiptujo,

22 så underbara verk i Hams land, så fruktansvärda gärningar vid Röda havet.

Miraklojn en la lando de Ĥam, Timindaĵojn apud la Ruĝa Maro.

23 Då hotade han att förgöra dem; men Mose, den man som han hade utvalt, trädde fram såsom medlare inför honom till att avvända hans vrede, så att den icke skulle fördärva.

Kaj Li decidis ekstermi ilin; Sed Moseo, Lia elektito, stariĝis antaŭ Li ĉe la fendo, Por forklini Lian koleregon, ke Li ilin ne ekstermu.

24 De föraktade det ljuvliga landet och trodde icke på hans ord.

Kaj ili malŝatis la dezirindan landon, Ili ne kredis al Lia vorto.

25 De knorrade i sina tält och lyssnade icke till HERRENS röst.

Ili murmuris en siaj tendoj, Kaj ne aŭskultis la voĉon de la Eternulo.

26 Då lyfte han upp sin hand mot dem och svor att slå ned dem i öknen,

Tial Li ĵuris al ili per levo de Sia mano, Por faligi ilin en la dezerto,

27 att slå ned deras barn ibland hedningarna och förströ dem i länderna.

Kaj por disfaligi ilian semon inter la popoloj, Kaj disĵeti ilin en la landojn.

28 Och de slöto sig till Baal-Peor och åto det som var offrat åt döda.

Kaj ili aliĝis al Baal-Peor, Kaj manĝis oferricevojn de malvivuloj.

29 De förtörnade Gud med sina gärningar, och en hemsökelse bröt in över dem.

Kaj ili kolerigis Lin per siaj faroj; Kaj disvastiĝis inter ili epidemio.

30 Men Pinehas trädde fram och skipade rätt, och så upphörde hemsökelsen;

Kaj stariĝis Pineĥas kaj aranĝis juĝon; Kaj la epidemio haltis.

31 det vart honom räknat till rättfärdighet från släkte till släkte, för evig tid.

Kaj tio estas kalkulita al li kiel bonfaro, Por ĉiuj generacioj kaj eterne.

32 De förtörnade honom ock vid Meribas vatten, och det gick Mose illa för deras skull.

Kaj ili kolerigis Lin ĉe la akvo de Meriba, Kaj pro ili fariĝis malbono al Moseo;

33 Ty de voro gensträviga mot hans Ande, och han talade obetänksamt med sina läppar.

Ĉar ili maldolĉigis lian spiriton, Kaj li eldiris ion nepripensitan per sia buŝo.

34 De förgjorde icke de folk om vilka HERREN hade givit dem befallning,

Ili ne ekstermis la popolojn, Pri kiuj diris al ili la Eternulo;

35 utan beblandade sig med hedningarna och lärde sig deras gärningar.

Sed ili miksiĝis kun la popoloj Kaj lernis iliajn farojn;

36 De tjänade deras avgudar, och dessa blevo dem till en snara.

Ili servis al iliaj idoloj, Kaj ĉi tiuj fariĝis reto por ili.

37 Och de offrade sina söner och döttrar till offer åt onda andar.

Kaj ili oferdonis siajn filojn kaj filinojn al demonoj;

38 Ja, de utgöto oskyldigt blod, sina söners och döttrars blod och offrade dessa åt Kanaans avgudar; och landet vart ohelgat genom blodskulder.

Kaj ili verŝis senkulpan sangon, la sangon de siaj filoj kaj filinoj, Kiujn ili oferportis al la Kanaanaj idoloj; Kaj la tero malpuriĝis de sango.

39 Så blevo de orena genom sina gärningar och betedde sig trolöst i sina verk.

Kaj ili malpuriĝis per siaj faroj, Kaj malĉastiĝis per siaj agoj.

40 Då upptändes HERRENS vrede mot hans folk, och hans arvedel blev honom en styggelse.

Kaj ekflamis la kolero de la Eternulo kontraŭ Lia popolo, Kaj Li abomenis Sian heredon;

41 Och han gav dem i hedningars hand, så att de som hatade dem fingo råda över dem.

Kaj Li donis ilin en la manojn de idolanoj, Kaj iliaj malamantoj ekregis super ili.

42 Deras fiender trängde dem, och de blevo kuvade under deras hand.

Kaj premis ilin iliaj malamikoj, Kaj sub la manoj de ĉi tiuj ili humiliĝis.

43 Många gånger räddade han dem, men de voro gensträviga i sin egenvilja och förgingos så genom sin missgärning.

Multajn fojojn Li ilin savis; Sed ili ribeladis per siaj entreprenoj, Kaj ili senfortiĝis pro sia krimeco.

44 Men han såg till dem i deras nöd, när han hörde deras rop.

Sed Li ekrigardis ilian suferon, Kiam Li aŭdis ilian kriadon;

45 Och han tänkte, dem till fromma, på sitt förbund och ömkade sig efter sin stora nåd.

Kaj Li rememoris Sian interligon kun ili, Kaj Li ekbedaŭris laŭ Sia granda favorkoreco;

46 Och han lät dem finna barmhärtighet inför alla dem som hade fört dem i fångenskap.

Kaj Li aperigis kompaton por ili Ĉe ĉiuj iliaj malliberigintoj.

47 Fräls oss, HERRE, vår Gud, och församla oss från hedningarna, så att vi få prisa ditt heliga namn och berömma oss av ditt lov.

Savu nin, ho Eternulo, nia Dio, Kaj kolektu nin el inter la popoloj, Por glori Vian sanktan nomon, Por triumfi pro Via gloro.

48 Lovad vare HERREN, Israels Gud, från evighet till evighet! Och allt folket säge: »Amen, Halleluja!»

Glorata estu la Eternulo, Dio de Izrael, de eterne ĝis eterne. Kaj la tuta popolo diru: Amen. Haleluja!