Psaltaren 106
1 Halleluja! Tacken HERREN, ty han är god, ty hans nåd varar evinnerligen.
Hallelujah! Looft den HEERE, want Hij is goed, want Zijn goedertierenheid is in der eeuwigheid.
2 Vem kan uttala HERRENS väldiga gärningar och förkunna allt hans lov?
Wie zal de mogendheden des HEEREN uitspreken, al Zijn lof verkondigen?
3 Saliga äro de som akta på vad rätt är, de som alltid öva rättfärdighet.
Welgelukzalig zijn zij, die het recht onderhouden, die te aller tijd gerechtigheid doet.
4 Tänk på mig, HERRE, efter din nåd mot ditt folk, besök mig med din frälsning,
Gedenk mijner, o HEERE! naar het welbehagen tot Uw volk, bezoek mij met Uw heil;
5 så att jag med lust får se dina utvaldas lycka, glädja mig med ditt folks glädje, berömma mig med din arvedel.
Opdat ik aanschouwe het goede Uwer uitverkorenen; opdat ik mij verblijde met de blijdschap Uws volks; opdat ik mij beroeme met Uw erfdeel.
6 Vi hava syndat likasom våra fäder, vi hava gjort illa, vi hava varit ogudaktiga.
Wij hebben gezondigd, mitsgaders onze vaderen, wij hebben verkeerdelijk gedaan; wij hebben goddelooslijk gehandeld.
7 Våra fäder i Egypten aktade icke på dina under; de tänkte icke på dina många nådegärningar, utan voro gensträviga vid havet, invid Röda havet.
Onze vaders in Egypte hebben niet gelet op Uw wonderen; zij zijn der menigte Uwer goedertierenheid niet gedachtig geweest; maar zij waren wederspannig aan de zee, bij de Schelfzee.
8 Men han frälste dem för sitt namns skull, för att göra sin makt kunnig.
Doch Hij verloste hen om Zijns Naams wil, opdat Hij Zijn mogendheid bekend maakte.
9 Han näpste Röda havet, så att det blev torrt, och förde dem genom djupen såsom genom en öken.
En Hij schold de Schelfzee, zodat zij verdroogde, en Hij deed hen wandelen door de afgronden, als door een woestijn.
10 Han frälste dem från deras motståndares hand och förlossade dem ifrån fiendens hand.
En Hij verloste hen uit de hand des haters, en Hij bevrijdde hen van de hand des vijands.
11 Vattnet övertäckte deras ovänner; icke en enda av dem blev kvar.
En de wateren overdekten hun wederpartijders; niet een van hen bleef over.
12 Då trodde de på hans ord, då sjöngo de hans lov.
Toen geloofden zij aan Zijn woorden; zij zongen Zijn lof.
13 Men snart glömde de hans gärningar, de förbidade icke hans råd.
Doch zij vergaten haast Zijn werken, zij verbeidden naar Zijn raad niet.
14 De grepos av lystnad i öknen och frestade Gud i ödemarken.
Maar zij werden belust met lust in de woestijn, en zij verzochten God in de wildernis.
15 Då gav han dem vad de begärde, men sände tärande sjukdom över dem.
Toen gaf Hij hun hun begeerte; maar Hij zond aan hun zielen een magerheid.
16 Och de upptändes av avund mot Mose i lägret, mot Aron, HERRENS helige.
En zij benijdden Mozes in het leger, en Aaron, den heilige des HEEREN.
17 Men jorden öppnade sig och uppslukade Datan och övertäckte Abirams hop.
De aarde deed zich open, en verslond Dathan, en overdekte de vergadering van Abiram.
18 Och eld begynte brinna i deras hop, en låga brände upp de ogudaktiga.
En een vuur brandde onder hun vergadering, een vlam stak de goddelozen aan brand.
19 De gjorde en kalv vid Horeb och tillbådo ett gjutet beläte;
Zij maakten een kalf bij Horeb, en zij bogen zich voor een gegoten beeld.
20 sin ära bytte de bort mot bilden av en oxe, som äter gräs.
En zij veranderden hun Eer in de gedaante van een os, die gras eet.
21 De glömde Gud, sin frälsare, som hade gjort så stora ting i Egypten,
Zij vergaten God, hun Heiland, Die grote dingen gedaan had in Egypte;
22 så underbara verk i Hams land, så fruktansvärda gärningar vid Röda havet.
Wonderdaden in het land van Cham; vreselijke dingen aan de Schelfzee.
23 Då hotade han att förgöra dem; men Mose, den man som han hade utvalt, trädde fram såsom medlare inför honom till att avvända hans vrede, så att den icke skulle fördärva.
Dies Hij zeide, dat Hij hen verdelgen zou, ten ware Mozes, Zijn uitverkorene, in de scheure voor Zijn aangezicht gestaan had, om Zijn grimmigheid af te keren, dat Hij hen niet verdierf.
24 De föraktade det ljuvliga landet och trodde icke på hans ord.
Zij versmaadden ook het gewenste land; zij geloofden Zijn woord niet.
25 De knorrade i sina tält och lyssnade icke till HERRENS röst.
Maar zij murmureerden in hun tenten; naar de stem des HEEREN hoorden zij niet.
26 Då lyfte han upp sin hand mot dem och svor att slå ned dem i öknen,
Dies hief Hij tegen hen Zijn hand op, zwerende, dat Hij hen nedervellen zou in de woestijn;
27 att slå ned deras barn ibland hedningarna och förströ dem i länderna.
En dat Hij hun zaad zou nedervellen onder de heidenen, en hen verstrooien zou door de landen.
28 Och de slöto sig till Baal-Peor och åto det som var offrat åt döda.
Ook hebben zij zich gekoppeld aan Baal-Peor, en zij hebben de offeranden der doden gegeten.
29 De förtörnade Gud med sina gärningar, och en hemsökelse bröt in över dem.
En zij hebben den Heere tot toorn verwekt met hun daden, zodat de plaag een inbreuk onder hen deed.
30 Men Pinehas trädde fram och skipade rätt, och så upphörde hemsökelsen;
Toen stond Pinehas op, en hij oefende gericht, en de plaag werd opgehouden.
31 det vart honom räknat till rättfärdighet från släkte till släkte, för evig tid.
En het is hem gerekend tot gerechtigheid, van geslacht tot geslacht tot in eeuwigheid.
32 De förtörnade honom ock vid Meribas vatten, och det gick Mose illa för deras skull.
Zij maakten Hem ook zeer toornig aan het twistwater, en het ging Mozes kwalijk om hunnentwil.
33 Ty de voro gensträviga mot hans Ande, och han talade obetänksamt med sina läppar.
Want zij verbitterden zijn geest, zodat hij wat onbedachtelijk voortbracht met zijn lippen.
34 De förgjorde icke de folk om vilka HERREN hade givit dem befallning,
Zij hebben die volken niet verdelgd, die de HEERE hun gezegd had;
35 utan beblandade sig med hedningarna och lärde sig deras gärningar.
Maar zij vermengden zich met de heidenen, en leerden derzelver werken.
36 De tjänade deras avgudar, och dessa blevo dem till en snara.
En zij dienden hun afgoden, en zij werden hun tot een strik.
37 Och de offrade sina söner och döttrar till offer åt onda andar.
Daarenboven hebben zij hun zonen en hun dochteren den duivelen geofferd.
38 Ja, de utgöto oskyldigt blod, sina söners och döttrars blod och offrade dessa åt Kanaans avgudar; och landet vart ohelgat genom blodskulder.
En zij hebben onschuldig bloed vergoten, het bloed hunner zonen en hunner dochteren, die zij den afgoden van Kanaan hebben opgeofferd; zodat het land door deze bloedschulden is ontheiligd geworden.
39 Så blevo de orena genom sina gärningar och betedde sig trolöst i sina verk.
En zij ontreinigden zich door hun werken, en zij hebben gehoereerd door hun daden.
40 Då upptändes HERRENS vrede mot hans folk, och hans arvedel blev honom en styggelse.
Dies is de toorn des HEEREN ontstoken tegen Zijn volk, en Hij heeft een gruwel gehad aan Zijn erfdeel.
41 Och han gav dem i hedningars hand, så att de som hatade dem fingo råda över dem.
En Hij gaf hen in de hand der heidenen, en hun haters heersten over hen.
42 Deras fiender trängde dem, och de blevo kuvade under deras hand.
En hun vijanden hebben hen verdrukt, en zij zijn vernederd geworden onder hun hand.
43 Många gånger räddade han dem, men de voro gensträviga i sin egenvilja och förgingos så genom sin missgärning.
Hij heeft hen menigmaal gered; maar zij verbitterden Hem door hun raad, en werden uitgeteerd door hun ongerechtigheid.
44 Men han såg till dem i deras nöd, när han hörde deras rop.
Nochtans zag Hij hun benauwdheid aan, als Hij hun geschrei hoorde.
45 Och han tänkte, dem till fromma, på sitt förbund och ömkade sig efter sin stora nåd.
En Hij dacht tot hun beste aan Zijn verbond, en het berouwde Hem naar de veelheid Zijner goedertierenheden.
46 Och han lät dem finna barmhärtighet inför alla dem som hade fört dem i fångenskap.
Dies gaf Hij hun barmhartigheid voor het aangezicht van allen, die hen gevangen hadden.
47 Fräls oss, HERRE, vår Gud, och församla oss från hedningarna, så att vi få prisa ditt heliga namn och berömma oss av ditt lov.
Verlos ons, HEERE, onze God! en verzamel ons uit de heidenen, opdat wij den Naam Uwer heiligheid loven, ons beroemende in Uw lof.
48 Lovad vare HERREN, Israels Gud, från evighet till evighet! Och allt folket säge: »Amen, Halleluja!»
Geloofd zij de HEERE, de God Israels, van eeuwigheid en tot in eeuwigheid; en al het volk zegge: Amen, Hallelujah!
