Psaltaren 104

1 Lova HERREN, min själ. HERRE, min Gud, du är hög och stor, i majestät och härlighet är du klädd.

Benu, ho mia animo, la Eternulon. Ho Eternulo, mia Dio, Vi estas tre granda, De majesto kaj beleco Vi estas vestita;

2 Du höljer dig i ljus såsom i en mantel, du spänner ut himmelen såsom ett tält;

Vi, kiu estas ĉirkaŭkovrita de lumo kiel de vesto, Kiu sternas la ĉielon kiel tapiŝon;

3 du timrar på vattnen dina salar, molnen gör du till din vagn, och du far fram på vindens vingar.

Kiu aranĝas sur la akvo Siajn ĉambrojn, Kiu faras la nubojn Lia veturilo; Kiu iras sur la flugiloj de la vento;

4 Du gör vindar till dina sändebud, eldslågor till dina tjänare.

Kiu faras la ventojn Liaj senditoj, Flamantan fajron Liaj servantoj;

5 Du grundade jorden på hennes fästen, så att hon icke vacklar till evig tid.

Kiu fondis la teron sur ĝiaj fundamentoj, Ke ĝi neniam ŝanceliĝos.

6 Med djupet betäckte du henne såsom med en klädnad; uppöver bergen stodo vattnen.

La abismon Vi kovris kiel per vesto, Sur la montoj staras akvo;

7 Men för din näpst flydde de; för ljudet av ditt dunder hastade de undan.

De Via minaco ĝi kuras, De la voĉo de Via tondro ĝi forrapidas.

8 Berg höjde sig, och dalar sänkte sig, på den plats som du hade bestämt för dem.

Ĝi leviĝas sur montojn, malleviĝas sur valojn, Al tiu loko, kiun Vi destinis por ĝi.

9 En gräns satte du, som vattnen ej fingo överskrida, så att de icke åter skulle betäcka jorden.

Vi faris limon, kiun ĝi ne superpaŝos, Por ke ĝi ne revenu por kovri la teron.

10 Du lät källor flyta fram i dalarna, mellan bergen togo de sin väg.

Vi sendas fontojn al la riveroj, Kiuj iras inter montoj;

11 De vattna alla markens djur, vildåsnorna släcka i dem sin törst.

Ili trinkigas ĉiujn kampajn bestojn; Sovaĝaj azenoj kvietigas sian soifon.

12 Vid dem bo himmelens fåglar, från trädens grenar höja de sin röst.

Apud ili loĝas la birdoj ĉielaj, El inter la branĉoj ili sonigas sian voĉon.

13 Du vattnar bergen från dina salar, jorden mättas av den frukt du skapar.

Vi trinkigas la montojn el Viaj ĉambroj; Per la produktoj de Viaj faroj satiĝas la tero.

14 Du låter gräs skjuta upp för djuren och örter till människans tjänst. Så framalstrar du bröd ur jorden

Vi kreskigas herbon por la bruto, Kaj verdaĵon, kiu servas al la homo, Por elirigi panon el la tero.

15 och vin, som gläder människans hjärta; så gör du hennes ansikte glänsande av olja, och brödet styrker människans hjärta.

Kaj la vino gajigas la koron de la homo, La vizaĝo brilas de la oleo, Kaj la pano fortikigas la koron de la homo.

16 HERRENS träd varda ock mättade, Libanons cedrar, som han har planterat;

Satiĝas la arboj de la Eternulo, La cedroj de Lebanon, kiujn Li plantis;

17 fåglarna bygga där sina nästen, hägern gör sitt bo i cypresserna.

Kaj tie nestas birdoj; Cikonio havas sian loĝejon sur abioj;

18 Stenbockarna hava fått de höga bergen, klyftorna är klippdassarnas tillflykt.

La altaj montoj estas por la ibeksoj, La rokoj estas rifuĝejo por la hirakoj.

19 Du gjorde månen till att bestämma tiderna; solen vet stunden då den skall gå ned.

Li aranĝis la lunon laŭ la partoj de tempo; La suno scias sian subiron.

20 Du sänder mörker, och det bliver natt; då komma alla skogens djur i rörelse,

Vi sendas mallumon, kaj fariĝas nokto, Dum kiu vagas ĉiuj arbaraj bestoj;

21 de unga lejonen ryta efter rov och begära sin föda av Gud.

La leonidoj krias pri rabakiro, Por peti de Dio sian manĝaĵon.

22 Solen går upp; då draga de sig tillbaka och lägga sig ned i sina kulor.

Kiam leviĝas la suno, Ili sin kaŝas kaj kuŝiĝas en siaj loĝejoj.

23 Människan går då ut till sin gärning och till sitt arbete intill aftonen.

Eliras homo por sia okupiĝo, Por sia laboro ĝis la vespero.

24 Huru mångfaldiga äro icke dina verk, o HERRE! Med vishet har du gjort dem alla. Jorden är full av vad du har skapat.

Kiel multaj estas Viaj faroj, ho Eternulo! Ĉion Vi faris kun saĝo; La tero estas plena de Viaj faritaĵoj.

25 Se ock havet, det stora ock vida: ett tallöst vimmel rör sig däri, djur både stora och små.

Jen la maro, granda kaj vasta: Tie estas rampaĵoj sennombraj, Bestoj malgrandaj kaj grandaj;

26 Där gå skeppen sin väg fram, Leviatan, som du har skapat att leka däri.

Tie iras ŝipoj; Tie estas la levjatano, kiun Vi kreis, ke ĝi tie ludu.

27 Alla vänta de efter dig, att du skall giva dem deras mat i rätt tid.

Ĉiuj ili atendas de Vi, Ke Vi donu al ili manĝon en ĝia tempo.

28 Du giver dem, då samla de in; du upplåter din hand, då varda de mättade med goda håvor.

Vi donas al ili, ili kolektas; Vi malfermas Vian manon, kaj ili satiĝas de bonaĵo.

29 Du fördöljer ditt ansikte, då förskräckas de; du tager bort deras ande, då förgås de och vända åter till sitt stoft igen.

Vi kaŝas Vian vizaĝon, tiam ili ektimas; Vi forprenas ilian spiriton, Tiam ili mortas kaj revenas al sia polvo.

30 Du sänder ut din ande, då varda de skapade, och du förnyar jordens anlete.

Vi sendas Vian spiriton, tiam ili kreiĝas; Kaj Vi renovigas la vizaĝon de la tero.

31 HERRENS ära förblive evinnerligen; må HERREN glädja sig över sina verk,

Gloro al la Eternulo estu eterne; La Eternulo ĝoju pri Siaj faritaĵoj.

32 han som skådar på jorden, och hon bävar, han som rör vid bergen, och de ryka.

Li ekrigardas la teron, kaj ĝi tremas; Li ektuŝas la montojn, kaj ili fumiĝas.

33 Jag vill sjunga till HERRENS ära, så länge jag lever; jag vill lovsjunga min Gud, så länge jag är till.

Mi kantados al la Eternulo, dum mi vivos; Mi muzikados al mia Dio, dum mi estos.

34 Mitt tal behage honom väl; må jag själv få glädja mig i HERREN.

Agrabla estu al Li mia meditado; Mi ĝojos pri la Eternulo.

35 Men må syndare försvinna ifrån jorden och inga ogudaktiga mer vara till. Lova HERREN, min själ Halleluja!

Malaperu pekuloj de sur la tero, Kaj malvirtuloj ne plu ekzistu. Benu, ho mia animo, la Eternulon. Haleluja!