Psaltaren 102
1 Bön av en betryckt, när han försmäktar och utgjuter sitt bekymmer inför HERREN.
Bir məzlumun duası. Taqətdən düşüb Rəbbin hüzurunda şikayətlənəndə. Ya Rəbb, bu duama qulaq as, Qoy fəryadım Sənə çatsın.
2 HERRE, hör min bön, och låt mitt rop komma inför dig.
Nə olar, dar günümdə üzünü məndən gizlətmə, Qulaq as, Səni çağırarkən mənə tez cavab ver.
3 Dölj icke ditt ansikte för mig, när jag är i nöd. Böj ditt öra till mig; när jag ropar, så skynda att svara mig.
Günlərim tüstü kimi çəkilir, Sümüklərim elə bil yanıb közə dönür.
4 Ty mina dagar hava försvunnit såsom rök, benen i min kropp äro förtorkade såsom av eld.
Ürəyim kəsilib atılan ot kimi saralıb-solur, Çörək yemək belə, yadımdan çıxır.
5 Mitt hjärta är förbränt såsom gräs och förvissnat; ty jag förgäter att äta mitt bröd.
Ah-zar çəkməkdən Bir dəri, bir sümük qalmışam.
6 För min högljudda suckans skull tränga benen i min kropp ut till huden.
İndi çöldəki yapalağa bənzəyirəm, Viranəlik bayquşu kimiyəm.
7 Jag är lik en pelikan i öknen, jag är såsom en uggla bland ruiner.
Gözümə yuxu getmir, Damda tənha qalan bir quşa bənzəyirəm.
8 Jag får ingen sömn och har blivit lik en ensam fågel på taket.
Bütün gün düşmənlərim məni təhqir edir, Mənə istehza edənlər adımla lənət oxuyur.
9 Hela dagen smäda mig mina fiender; de som rasa mot mig förbanna med mitt namn.
Yeməyim çörək yerinə kül olub, İçməyim göz yaşıma qarışıb.
10 Ty jag äter aska såsom bröd och blandar min dryck med gråt,
Çünki qəzəbindən, hiddətindən Məni götürüb bir tərəfə atmısan.
11 för din vredes och förtörnelses skull, därför att du har gripit mig och kastat mig bort.
Günlərim axşamın kölgəsi kimi keçir, Bir ot kimi quruyuram.
12 Mina dagar äro såsom skuggan, när den förlänges, och jag själv förvissnar såsom gräs.
Lakin Sən, ya Rəbb, əbədi taxtında əyləşmisən, Sənin şöhrətin nəsildən-nəslə deyiləcək.
13 Men du, o HERRE, tronar evinnerligen, och din åminnelse varar från släkte till släkte.
Sən qalxıb Siona mərhəmət edəcəksən, Zamanını təyin etdin, indi ona lütf ediləcək.
14 Du skall stå upp och förbarma dig över Sion; se, det är tid att du bevisar det nåd; ja, stunden har kommit.
Çünki Sənin qulların onun daşlarını əziz tuturlar, Onun toz-torpağına necə də acıyırlar.
15 Ty dina tjänare hava dess stenar kära och ömka sig över dess grus.
Millətlər Rəbbin ismindən, Dünyanın bütün padşahları Onun əzəmətindən qorxacaqlar.
16 Då skola hedningarna frukta HERRENS namn och alla jordens konungar din härlighet,
Rəbb Sionu yenidən bərpa edəcək, Əzəmətində görünəcək,
17 när en gång HERREN har byggt upp Sion och uppenbarat sig i sin härlighet;
Yoxsulların duasına qulaq asacaq, Yalvarışlarına xor baxmayacaq.
18 när han har vänt sig till de utblottades bön och upphört att förakta deras bön.
Sonrakı övladları Rəbbə həmd etsin deyə Qoy gələcək nəsil üçün belə yazılsın:
19 Det skall tecknas upp för ett kommande släkte, och det folk som varder skapat skall lova HERREN,
«Rəbb müqəddəs yüksəklikdən, Göylərdən yer üzünə nəzər saldı;
20 att han har blickat ned från sin heliga höjd, att HERREN har skådat från himmelen ned till jorden,
Əsirlərin naləsini eşitmək üçün, Ölümə aparılanları azad etmək üçün».
21 för att höra den fångnes klagan, för att befria dödens barn,
Ona görə Rəbbin ismini Sionda elan edəcəklər, Yerusəlimdə Ona həmdlər söyləyəcəklər
22 på det att man i Sion må förkunna HERRENS namn och hans lov i Jerusalem,
Rəbbə xidmət etmək üçün gələrkən, Xalqlar, ölkələr bir yerə gələrkən.
23 när alla folk församlas, och alla riken, för att tjäna HERREN.
Yolda ikən Rəbb gücümü azaltdı, O, ömrümü qısaltdı.
24 Han har på vägen nedböjt min kraft, han har förkortat mina dagar.
Dedim: «Ey Allahım, canımı alma, ömrümün yarısıdır, Sənin illərin nəsillərdən-nəsillərə çatır».
25 Jag säger: Min Gud, tag mig icke bort i mina halva dagar, du vilkens år vara från släkte till släkte.
Yerin təməlini əzəldən qurmusan, Göylər Sənin əllərinin işidir!
26 I urtiden lade du jordens grund, och himlarna äro dina händer verk:
Onlar yox olacaq, amma Sən qalacaqsan, Hamısı paltar kimi köhnələcək, Onları geyim kimi dəyişdirəcəksən, Keçib-gedəcəklər.
27 de skola förgås, men du förbliver, de skola alla nötas ut såsom en klädnad; du skall förvanda dem såsom man byter om sin dräkt, och de fara hän.
Amma Sən dəyişməzsən, İllərin tükənməzdir.
28 Men du är densamme, och dina år skola icke hava någon ände. Dina tjänares barn skola få bo i landet, och deras avkomma skall bestå inför dig.
Qullarının övladları yaşayacaq, Nəvə-nəticələri hüzurunda dayanacaq.
