Ordspråksboken 5
1 Min son, akta på min vishet, böj ditt öra till mitt förstånd,
Oğlum, bilgeliğime dikkat et, Akıllıca sözlerime kulak ver.
2 så att du bevarar eftertänksamhet och låter dina läppar taga kunskap i akt.
Böylelikle her zaman sağgörülü olur, Dudaklarınla bilgiyi korursun.
3 Se, av honung drypa en trolös kvinnas läppar, och halare än olja är hennes mun.
Zina eden kadının bal damlar dudaklarından, Ağzı daha yumuşaktır zeytinyağından.
4 Men på sistone bliver hon bitter såsom malört och skarp såsom ett tveeggat svärd.
Ama sonu pelinotu kadar acı, İki ağızlı kılıç kadar keskindir.
Ayakları ölüme gider, Adımları ölüler diyarına ulaşır. (Sheol h7585)
6 Livets väg vill hon ej akta på; hennes stigar äro villostigar, fastän hon ej vet det.
Yaşama giden yolu hiç düşünmez, Yolları dolaşıktır, ama farkında değil.
7 Så hören mig nu, I barn, och viken icke ifrån min muns tal.
Oğlum, şimdi beni dinle, Ağzımdan çıkan sözlerden ayrılma.
8 Låt din väg vara fjärran ifrån henne, och nalkas icke dörren till hennes hus.
Öyle kadınlardan uzak dur, Yaklaşma evinin kapısına.
9 Må du ej åt andra få offra din ära, ej dina år åt en som hämnas grymt;
Yoksa onurunu başkalarına, Yıllarını bir gaddara kaptırırsın.
10 må icke främmande få mätta sig av ditt gods och dina mödors frukt komma i en annans hus,
Varını yoğunu yer bitirir yabancılar, Emeğin başka birinin evini bayındır kılar.
11 så att du själv på sistone måste sucka, när ditt hull och ditt kött är förtärt.
Ah çekip inlersin ömrünün son günlerinde, Etin, bedenin tükendiğinde.
12 och säga: »Huru kunde jag så hata tuktan, huru kunde mitt hjärta så förakta tillrättavisning!
“Eğitilmekten neden bu kadar nefret ettim, Yüreğim uyarıları neden önemsemedi?” dersin.
13 Varför lyssnade jag icke till mina lärares röst, och böjde icke mitt öra till dem som ville undervisa mig?
“Öğretmenlerimin sözünü dinlemedim, Beni eğitenlere kulak vermedim.
14 Föga fattas nu att jag har drabbats av allt vad ont är, mitt i församling och menighet.
Halkın ve topluluğun arasında Tam bir yıkımın eşiğine gelmişim.”
15 Drick vatten ur din egen brunn det vatten som rinner ur din egen källa.
Suyu kendi sarnıcından, Kendi kuyunun kaynağından iç.
16 Icke vill du att dina flöden skola strömma ut på gatan, dina vattenbäckar på torgen?
Pınarların sokakları, Akarsuların meydanları mı sulamalı?
17 Nej, dig allena må de tillhöra, och ingen främmande jämte dig.
Yalnız senin olsun onlar, Paylaşma yabancılarla.
18 Din brunn må vara välsignad, och av din ungdoms hustru må du hämta din glädje;
Çeşmen bereketli olsun Ve gençken evlendiğin karınla mutlu ol.
19 hon, den älskliga hinden, den täcka gasellen, hennes barm förnöje dig alltid, i hennes kärlek finne du ständig din lust.
Sevimli bir geyik, zarif bir ceylan gibi, Hep seni doyursun memeleri. Aşkıyla sürekli coş.
20 Min son, icke skall du hava din lust i en främmande kvinna? Icke skall du sluta din nästas hustru i din famn?
Oğlum, neden ahlaksız bir kadınla coşasın, Neden başka birinin karısını koynuna alasın?
21 Se, för HERRENS ögon ligga var människas vägar blottade, och på alla hennes stigar giver han akt.
RAB insanın tuttuğu yolu gözler, Attığı her adımı denetler.
22 Den ogudaktige fångas av sina egna missgärningar och fastnar i sin egen synds snaror.
Kötü kişiyi kendi suçları ele verecek, Günahının kemendi kıskıvrak bağlayacak onu.
23 Han måste dö, därför att han icke lät tukta sig; ja, genom sin stora dårskap kommer han på fall.
Aşırı ahmaklığı onu yoldan çıkaracak, Terbiyeyi umursamadığı için ölecek.
