Ordspråksboken 23
1 När du sitter till bords med en furste, så besinna väl vad du har framför dig,
Als ge bij den koning aan tafel zit, Let dan enkel op wat voor u staat,
2 och sätt en kniv på din strupe, om du är alltför hungrig.
En zet een mes op uw keel Als ge een goede eetlust hebt;
3 Var ej lysten efter hans smakliga rätter, ty de äro en bedräglig kost.
Wees niet belust op zijn lekkernijen, Want ze zijn een bedriegelijke spijs.
4 Möda dig icke för att bliva rik; avstå från att bruka klokskap.
Doe geen moeite, om rijkdom te verwerven, Zie van uw voornemen af;
5 Låt icke dina blickar flyga efter det som ej har bestånd; ty förvisso gör det sig vingar och flyger sin väg, såsom örnen mot himmelen.
Zodra ge uw zinnen daarop zet, Is hij al heen! Want hij maakt zich vleugels, En vliegt als een arend de lucht in.
6 Ät icke den missunnsammes bröd, och var ej lysten efter hans smakliga rätter;
Ga niet eten bij een vrek, Wees niet belust op zijn lekkernijen;
7 ty han förfar efter sina själviska beräkningar. »Ät och drick» kan han val säga till dig, men hans hjärta är icke med dig.
Want het is iemand, die bij zichzelf zit te rekenen, Die "Eet en drink" tot u zegt, maar het niet meent.
8 Den bit du har ätit måste du utspy, och dina vänliga ord har du förspillt.
De spijs, die ge gegeten hebt, spuwt ge weer uit, En uw vriendelijke woorden hebt ge verspild.
9 Tala icke för en dåres öron, ty han föraktar vad klokt du säger.
Spreek niet ten aanhoren van een dwaas; Hij geeft niets om uw wijze woorden.
10 Flytta icke ett gammalt råmärke, och gör icke intrång på de faderlösas åkrar.
Verleg de grenzen van weduwen niet En raak niet aan de akker van wezen;
11 Ty deras bördeman är stark; han skall utföra deras sak mot dig.
Want hun Losser is sterk, Hij neemt het voor hen tegen u op.
12 Vänd ditt hjärta till tuktan och dina öron till de ord som giva kunskap.
Neem een vermaning wel ter harte Open uw oren voor verstandige taal.
13 Låt icke gossen vara utan aga; ty om du slår honom med riset, så bevaras han från döden;
Ge moet een knaap geen vermaning sparen, Al slaat ge hem met een stok, hij gaat er niet van dood;
Want als ge hem met een stok hebt geslagen, Hebt ge hem van de onderwereld gered. (Sheol h7585)
15 Min son, om ditt hjärta bliver vist, så gläder sig ock mitt hjärta;
Mijn kind, als úw hart wijs is, Zal ook mijn hart zich verheugen;
16 ja, mitt innersta fröjdar sig, när dina läppar tala vad rätt är.
Mijn ziel zal jubelen, Als uw lippen juiste dingen zeggen.
17 Låt icke ditt hjärta avundas syndare, men nitälska för HERRENS fruktan beständigt.
Laat uw hart niet jaloers zijn op zondaars, Maar ijveren voor de vrees voor Jahweh, iedere dag;
18 Förvisso har du då en framtid, och ditt hopp varder icke om intet.
Als ge die bewaart, is er toekomst, En zal uw verwachting niet worden beschaamd.
19 Hör, du min son, och bliv vis, och låt ditt hjärta gå rätta vägar.
Mijn zoon, luister en wees wijs, Breng uw hart op het rechte pad.
20 Var icke bland vindrinkare, icke bland dem som äro överdådiga i mat.
Doe niet mee met wijnslempers, Met hen, die zich aan vlees te buiten gaan;
21 Ty drinkare och frossare bliva fattiga, och sömnaktighet giver trasiga kläder.
Want een drinker en een veelvraat verarmt, De roes hult iemand in lompen.
22 Hör din fader, som har fött dig, och förakta icke din moder, när hon varder gammal.
Luister naar uw vader, die u heeft verwekt, Minacht uw moeder niet, als ze oud is geworden.
23 Sök förvärva sanning, och avhänd dig henne icke, sök vishet och tukt och förstånd.
Verwerf u waarheid, en verkoop ze niet, Wijsheid, tucht en inzicht.
24 Stor fröjd har den rättfärdiges fader; den som har fått en vis son har glädje av honom.
Innig verheugt zich de vader van een rechtschapene, Wie een wijze baarde, beleeft genoegen aan hem:
25 Må då din fader och din moder få glädje, och må hon som har fött dig kunna fröjda sig.
Zo moge uw vader zich over u verheugen, Zij zich verblijden, die u ter wereld bracht.
26 Giv mig, min son, ditt hjärta, och låt mina vägar behaga dina ögon.
Mijn zoon, schenk mij uw hart, Laat uw ogen op mijn wegen letten;
27 Ty skökan är en djup grop, och nästans hustru är en trång brunn.
Want een deerne is een diepe kuil, Een vreemde vrouw een nauwe put.
28 Ja, såsom en rövare ligger hon på lur och de trolösas antal förökar hon bland människorna.
Ja, zij ligt op de loer als een rover, En maakt vele mensen ontrouw.
29 Var är ve, var är jämmer? Var äro trätor, var är klagan? Var äro sår utan sak? Var äro ögon höljda i dunkel?
Waar klinkt ach, en waar klinkt wee; Waar heerst twist, waar nijpen de zorgen? Waar worden zonder reden wonden geslagen, Waar worden de blikken beneveld?
30 Jo, där man länge sitter kvar vid vinet, där man samlas för att pröva kryddade drycker.
Waar men nog laat aan de wijn zit, Waar men komt, om de drank te keuren.
31 Så se då icke på vinet, att det är så rött, att det giver sådan glans i bägaren, och att det så lätt rinner ned.
Zie niet om naar de wijn, hoe rood hij is, Hoe hij fonkelt in het glas. Wel glijdt hij zachtjes naar binnen, Vloeiend langs lippen en tanden.
32 På sistone stinger det ju såsom ormen, och likt basilisken sprutar det gift.
Maar ten leste bijt hij als een slang, Is hij giftig als een adder.
33 Dina ögon få då skåda sällsamma syner, och ditt hjärta talar förvända ting.
Uw ogen zien vreemde dingen, Uw hart slaat wartaal uit;
34 Det är dig såsom låge du i havets djup, eller såsom svävade du uppe i en mast:
Ge voelt u als iemand, die dobbert op zee, Als een matroos bij zware storm:
35 »De slå mig, men åt vållar mig ingen smärta, de stöta mig, men jag känner det icke. När skall jag då vakna upp, så att jag återigen får skaffa mig sådant?»
"Ze hebben me geslagen, en ik voelde het niet, Ze hebben me gebeukt, en ik merkte het niet! Wanneer ben ik weer wakker? Dan ga ik er nog eens op uit!"
