Klagovisorna 3
1 Jag är en man som har prövat elände under hans vredes ris.
(Аләф) Мән униң ғәзәп тайиғини йәп җәбир-зулум көргән адәмдурмән.
2 Mig har han fört och låtit vandra genom mörker och genom ljus.
Мени У һайдивәтти, Нурға әмәс, бәлки қараңғулуққа маңдурди;
3 Ja, mot mig vänder han sin hand beständigt, åter och åter.
Бәрһәқ, У күн бойи қолини маңа қайта-қайта һуҗум қилдурди;
4 Han har uppfrätt mitt kött och min hud, han har krossat benen i mig.
(Бәт) Әтлиримни вә терилиримни қақшал қиливәтти, Сүйәклиримни сундурувәтти.
5 Han har kringskansat och omvärvt mig med gift och vedermöda.
У маңа муһасирә қурди, Өт сүйи вә җапа билән мени қапсивалди.
6 I mörker har han lagt mig såsom de längesedan döda.
У мени өлгили узун болғанлардәк қап қараңғу җайларда турушқа мәҗбур қилди.
7 Han har kringmurat mig, så att jag ej kommer ut, han har lagt på mig tunga fjättrar.
(Гимәл) У мени чиқалмайдиған қилип читлап қоршивалди; Зәнҗиримни еғир қилди.
8 Huru jag än klagar och ropar, tillstoppar han öronen för min bön.
Мән вақирап нида қилсамму, У дуайимни һеч иштимиди.
9 Med huggen sten har han murat för mina vägar, mina stigar har han gjort svåra.
У йоллиримни җипсилашқан таш там билән тосувалди, Чиғир йоллиримни әгир-тоқай қиливәтти.
10 En lurande björn är han mot mig, ett lejon som ligger i försåt.
(Даләт) У маңа пайлап ятқан ейиқтәк, Пистирмида ятқан ширдәктур.
11 Han förde mig på villoväg och rev mig i stycken, förödelse lät han gå över mig.
Мени йоллиримдин бурап тетма-титма қилди; Мени түгәштүрди.
12 Han spände sin båge och satte mig upp till ett mål för sin pil.
У оқясини керип, Мени оқиниң қариси қилди.
13 Ja, pilar från sitt koger sände han in i mina njurar.
(Хе) Оқденидики оқларни бөрәклиримгә санҗитқузди.
14 Jag blev ett åtlöje för hela mitt folk en visa för dem hela dagen.
Мән өз хәлқимгә рәсва объекти, Күн бойи уларниң мәсқирә нахшисиниң нишани болдум.
15 Han mättade mig med bittra örter, han gav mig malört att dricka.
У маңа зәрдабни тойғичә жутқузуп, Кәкрә сүйини тойғичә ичкүзди.
16 Han lät mina tänder bita sönder sig på stenar, han höljde mig med aska.
(Вав) У чишлиримни шеғил ташлар билән чеқивәтти, Мени күлләрдә түгүлдүрди;
17 Ja, du förkastade min själ och tog bort min frid; jag visste ej mer vad lycka var.
Җеним тинич-хатирҗәмликтин жирақлаштурулди; Арамбәхшниң немә екәнлигини унтуп кәттим.
18 Jag sade: »Det är ute med min livskraft och med mitt hopp till HERREN.»
Мән: «Дәрманим қалмиди, Пәрвәрдигардин үмүтүм қалмиди» — дедим.
19 Tänk på mitt elände och min husvillhet, på malörten och giftet!
(Заин) Мениң хар қилинғанлиримни, сәргәдан болғанлиримни, Әмән вә өт сүйини [йәп-ичкинимни] есиңгә кәлтүргәйсән!
20 Stadigt tänker min själ därpå och är bedrövad i mig.
Җеним буларни һәрдайим әсләватиду, Йәргә кирип кәткидәк болмақта.
21 Men detta vill jag besinna, och därför skall jag hoppas:
Лекин шуни көңлүмгә кәлтүрүп әсләймәнки, Шуниң билән үмүт қайтидин яниду, —
22 HERRENS nåd är det att det icke är ute med oss, ty det är icke slut med hans barmhärtighet.
(Хәт) Мана, Пәрвәрдигарниң өзгәрмәс меһриванлиқлири! Шуңа биз түгәшмидуқ; Чүнки Униң рәһимдиллиқлириниң айиғи йоқтур;
23 Den är var morgon ny, ja, stor är din trofasthet.
Улар һәр сәһәрдә йеңилиниду; Сениң һәқиқәт-садиқлиғиң толиму молдур!
24 HERREN är min del, det säger min själ mig; därför vill jag hoppas på honom.
Өз-өзүмгә: «Пәрвәрдигар мениң несивәмдур; Шуңа мән Униңға үмүт бағлаймән» — дәймән.
25 HERREN är god mot dem som förbida honom, mot den själ som söker honom.
(Тәт) Пәрвәрдигар Өзини күткәнләргә, Өзини издигән җан егисигә меһривандур;
26 Det är gott att hoppas i stillhet på hjälp från HERREN.
Пәрвәрдигарниң ниҗатини күтүш, Уни сүкүт ичидә күтүш яхшидур.
27 Det är gott för en man att han får bära ett ok i sin ungdom.
Адәмниң яш вақтида боюнтуруқни көтириши яхшидур.
28 Må han sitta ensam och tyst, när ett sådant pålägges honom.
(Йод) У йеганә болуп сүкүт қилип олтарсун; Чүнки Рәб буни униңға жүклиди.
29 Må han sänka sin mun i stoftet; kanhända finnes ännu hopp.
Йүзини топа-тупраққа тәккүзсун, — Еһтимал, үмүт болуп қалар?
30 Må han vända kinden till åt den som slår honom och låta mätta sig med smälek.
Мәңзини урғучиға тутуп бәрсун; Тил-аһанәтләрни тойғичә ишитсун!
31 Ty Herren förkastar icke för evig tid;
(Каф) Чүнки Рәб әбәдил-әбәд инсандин ваз кәчмәйду;
32 utan om han har bedrövat, så förbarmar han sig igen, efter sin stora nåd.
Азар бәргән болсиму, Өзгәрмәс меһриванлиқлириниң моллуғи билән ичини ағритиду;
33 Ty icke av villigt hjärta plågar han människors barn och vållar dem bedrövelse.
Чүнки У инсан балилирини хар қилишни яки азаплашни халиған әмәстур.
34 Att man krossar under sina fötter alla fångar i landet,
(Ламәд) Йәр йүзидики барлиқ әсирләрни аяқ астида янҗишқа,
35 att man vränger en mans rätt inför den Högstes ansikte,
Һәммидин Алий Болғучиниң алдида адәмни өз һәққидин мәһрум қилишқа,
36 att man gör orätt mot en människa i någon hennes sak, skulle Herren icke se det?
Инсанға өз дәвасида увал қилишқа, — Рәб буларниң һәммисигә гувачи әмәсму?
37 Vem sade, och det vart, om det ej var Herren som bjöd?
(Мәм) Рәб уни буйрумиған болса, Ким дегинини әмәлгә ашуралисун?
38 Kommer icke från den Högstes mun både ont och gott?
Күлпәтләр болсун, бәхит-саадәт болсун, һәммиси Һәммидин Алий Болғучиниң ағзидин кәлгән әмәсму?
39 Varför knorrar då en människa här i livet, varför en man, om han drabbas av sin synd?
Әнди тирик бир инсан немә дәп ағриниду, Адәм балиси гуналириниң җазасидин немә дәп вайсайду?
40 Låtom oss rannsaka våra vägar och pröva dem och omvända oss till HERREN.
(Нун) Йоллиримизни тәкшүрүп синап биләйли, Пәрвәрдигарниң йениға йәнә қайтайли;
41 Låtom oss upplyfta våra hjärtan, såväl som våra händer, till Gud i himmelen.
Қоллиримизни көңлимиз билән биллә әрштики Тәңригә көтирәйли!
42 Vi hava varit avfälliga och gensträviga, och du har icke förlåtit det.
Биз итаәтсизлик қилип сәндин йүз өридуқ; Сән кәчүрүм қилмидиң.
43 Du har höljt dig i vrede och förföljt oss, du har dräpt utan förskoning.
(Самәқ) Сән өзүңни ғәзәп билән қаплап, бизни қоғлидиң; Сән өлтүрдүң, һеч рәһим қилмидиң.
44 Du har höljt dig i moln, så att ingen bön har nått fram.
Сән Өзүңни булут билән қаплиғансәнки, Дуа-тилавәт униңдин һеч өтәлмәс.
45 Ja, orena och föraktade låter du oss stå mitt ibland folken.
Сән бизни хәлиқләр арисида дашқал вә ниҗасәт қилдиң.
46 Alla våra fiender spärra upp munnen emot oss.
(Пе) Барлиқ дүшмәнлиримиз бизгә қарап ағзини йоған ечип [мазақ қилди];
47 Faror och fallgropar möta oss fördärv och skada.
Үстимизгә чүшти алақзадилик вә ора-қапқан, Вәйранчилиқ һәм һалакәт.
48 Vattenbäckar rinna ned från mitt öga för dottern mitt folks skada.
Хәлқимниң қизи набут болғини үчүн, Көзүмдин яшлар өстәң болуп ақмақта.
49 Mitt öga flödar utan uppehåll och förtröttas icke,
(Айин) Көзүм яшларни үзүлмәй төкүватиду, Улар һеч тохталмайду,
50 till dess att HERREN blickar ned från himmelen och ser härtill.
Таки Пәрвәрдигар асманлардин төвәнгә нәзәр селип [һалимизға] қариғичә.
51 Mitt öga vållar mig plåga för alla min stads döttrars skull.
Мениң көзүм Роһумға азап йәткүзмәктә, Шәһиримниң барлиқ қизлириниң Һали түпәйлидин.
52 Jag bliver ivrigt jagad såsom en fågel av dem som utan sak äro mina fiender.
(Тсадә) Маңа сәвәпсиз дүшмән болғанлар, Мени қуштәк һәдәп овлап кәлди.
53 De vilja förgöra mitt liv här i djupet, de kasta stenar på mig.
Улар орида җенимни үзмәкчи болуп, Үстүмгә ташни чөриди.
54 Vatten strömma över mitt huvud, jag säger: »Det är ute med mig.»
Сулар бешимдин тешип ақти; Мән: «Үзүп ташландим!» — дедим.
55 Jag åkallar ditt namn, o HERRE, har underst i djupet.
(Коф) Һаңниң түвлиридин намиңни чақирип нида қилдим, и Пәрвәрдигар;
56 Du hör min röst; tillslut icke ditt öra, bered mig lindring, då jag nu ropar.
Сән авазимни аңлидиң; Қутулдурушқа нидайимға қулиқиңни юпурувалмиғин!
57 Ja, du nalkas mig, när jag åkallar dig; du säger: »Frukta icke.»
Саңа нида қилған күнидә маңа йеқин кәлдиң, «Қорқма» — дедиң.
58 Du utför, Herre, min själs sak, du förlossar mitt liv.
(Рәш) И рәб, җенимниң дәвасини өзүң соридиң; Сән маңа һәмҗәмәт болуп һаятимни қутқуздуң.
59 Du ser, HERRE, den orätt mig vederfares; skaffa mig rätt.
И Пәрвәрдигар, маңа болған уваллиқни көрдүңсән; Мән үчүн һөкүм чиқарғайсән;
60 Du ser all deras hämndgirighet, alla deras anslag mot mig.
Сән уларниң маңа қилған барлиқ өчмәнликлирини, Барлиқ қәстлирини көрдуңсән.
61 Du hör deras smädelser, HERRE, alla deras anslag mot mig.
(Шийн) И Пәрвәрдигар, уларниң аһанәтлирини, Мени барлиқ қәстлигәнлирини аңлидиңсән,
62 Vad mina motståndare tala och tänka ut är beständigt riktat mot mig.
Маңа қарши турғанларниң шивирлашлирини, Уларниң күн бойи кәйнимдин кусур-кусур қилишқанлирини аңлидиңсән.
63 Akta på huru de hava mig till sin visa, evad de sitta eller stå upp.
Олтарғанлирида, турғанлирида уларға қариғайсән! Мән уларниң [мәсқирә] нахшиси болдум.
64 Du skall giva dem vedergällning, HERRE, efter deras händers verk.
(Тав) Уларниң қоллири қилғанлири бойичә, и Пәрвәрдигар, бешиға җаза яндурғайсән;
65 Du skall lägga ett täckelse över deras hjärtan; din förbannelse skall komma över dem.
Уларниң көңүллирини каҗ қилғайсән! Бу сениң уларға чүшидиған ләнитиң болиду!
66 Du skall förfölja dem i vrede och förgöra dem, så att de ej bestå under HERRENS himmel. Alfabetisk sång; se Poesi i Ordförkl.
Ғәзәп билән уларни қоғлиғайсән, Уларни Пәрвәрдигарниң асманлири астидин йоқатқайсән!
