Job 9

1 Därefter tog Job till orda och sade:

۱ پس ایوب در جواب گفت:

2 Ja, förvisso vet jag att så är; huru skulle en människa kunna hava rätt mot Gud?

۲ «یقین می‌دانم که چنین است. لیکن انسان نزد خدا چگونه عادل شمرده شود؟

3 Vill han gå till rätta med henne, så kan hon ej svara honom på en sak bland tusen.

۳ اگر بخواهد با وی منازعه نماید، یکی از هزار او را جواب نخواهد داد.

4 Han som är så vis i förstånd och så väldig i kraft, vem kan trotsa honom och dock slippa undan;

۴ اودر ذهن حکیم و در قوت تواناست. کیست که با اومقاومت کرده و کامیاب شده باشد؟

5 honom som oförtänkt flyttar bort berg och omstörtar dem i sin vrede;

۵ آنکه کوههارا منتقل می‌سازد و نمی فهمند، و در غضب خویش آنها را واژگون می‌گرداند،

6 honom som kommer jorden att vackla från sin plats, och dess pelare bäva därvid;

۶ که زمین را ازمکانش می‌جنباند، و ستونهایش متزلزل می‌شود.

7 honom som befaller solen, så går hon icke upp, och som sätter stjärnorna under försegling;

۷ که آفتاب را امر می‌فرماید و طلوع نمی کند وستارگان را مختوم می‌سازد.

8 honom som helt allena spänner ut himmelen och skrider fram över havets toppar;

۸ که به تنهایی، آسمانها را پهن می‌کند و بر موجهای دریامی خرامد.

9 honom som har gjort Karlavagnen och Orion, Sjustjärnorna och söderns Stjärngemak;

۹ که دب اکبر و جبار و ثریا را آفرید، و برجهای جنوب را

10 honom som gör stora och outrannsakliga ting och under, flera än någon kan räkna?

۱۰ که کارهای عظیم بی‌قیاس را می‌کند و کارهای عجیب بی‌شمار را.

11 Se, han far förbi mig, innan jag hinner att se det, han drager framom mig, förrän jag bliver honom varse.

۱۱ اینک از من می‌گذرد و او را نمی بینم، و عبور می‌کند واو را احساس نمی نمایم.

12 Se, han griper sitt rov; vem kan hindra honom? Vem kan säga till honom: »Vad gör du?»

۱۲ اینک او می‌رباید وکیست که او را منع نماید؟ و کیست که به او تواندگفت: چه می‌کنی؟

13 Gud, han ryggar icke sin vrede; för honom har Rahabs följe måst böja sig;

۱۳ خدا خشم خود را بازنمی دارد و مددکاران رحب زیر او خم می‌شوند.

14 huru skulle jag då våga svara honom, välja ut ord till att tala med honom?

۱۴ «پس به طریق اولی، من کیستم که او راجواب دهم و سخنان خود را بگزینم تا با اومباحثه نمایم؟

15 Nej, om jag än hade rätt, tordes jag dock ej svara; jag finge anropa min motpart om misskund.

۱۵ که اگر عادل می‌بودم، او راجواب نمی دادم، بلکه نزد داور خود استغاثه می‌نمودم.

16 Och om han än svarade mig på mitt rop, så kunde jag ej tro att han lyssnade till min röst.

۱۶ اگر او را می‌خواندم و مرا جواب می‌داد، باور نمی کردم که آواز مرا شنیده است.

17 Ty med storm hemsöker han mig och slår mig med sår på sår, utan sak.

۱۷ زیرا که مرا به تندبادی خرد می‌کند و بی‌سبب، زخمهای مرا بسیار می‌سازد.

18 Han unnar mig icke att hämta andan; nej, med bedrövelser mättar han mig.

۱۸ مرا نمی گذارد که نفس بکشم، بلکه مرا به تلخیها پر می‌کند.

19 Gäller det försteg i kraft: »Välan, jag är redo!», gäller det rätt: »Vem ställer mig till ansvar?»

۱۹ اگردرباره قوت سخن گوییم، اینک او قادر است؛ واگر درباره انصاف، کیست که وقت را برای من تعیین کند؟

20 Ja, hade jag än rätt, så dömde min mun mig skyldig; vore jag än ostrafflig, så läte han mig synas vrång.

۲۰ اگر عادل می‌بودم دهانم مرا مجرم می‌ساخت، و اگر کامل می‌بودم مرا فاسق می‌شمرد.

21 Men ostrafflig är jag! Jag aktar ej mitt liv, jag frågar icke efter, om jag får leva.

۲۱ اگر کامل هستم، خویشتن رانمی شناسم، و جان خود را مکروه می‌دارم.

22 Det må gå som det vill, nu vare det sagt: han förgör den ostrafflige jämte den ogudaktige.

۲۲ این امر برای همه یکی است. بنابراین می‌گویم که اوصالح است و شریر را هلاک می‌سازد.

23 Om en landsplåga kommer med plötslig död, så bespottar han de oskyldigas förtvivlan.

۲۳ اگرتازیانه ناگهان بکشد، به امتحان بی‌گناهان استهزامی کند.

24 Jorden är given i de ogudaktigas hand, och täckelse sätter han för dess domares ögon. Är det ej han som gör det, vem är det då?

۲۴ جهان به‌دست شریران داده شده است و روی حاکمانش را می‌پوشاند. پس اگر چنین نیست، کیست که می‌کند؟

25 Min dagar hasta undan snabbare än någon löpare, de fly bort utan att hava sett någon lycka;

۲۵ و روزهایم از پیک تیزرفتار تندروتر است، می‌گریزد و نیکویی رانمی بیند.

26 de ila åstad såsom en farkost av rör, såsom en örn, när han störtar sig ned på sitt byte.

۲۶ مثل کشتیهای تیزرفتار می‌گریزد و مثل عقاب که بر شکار فرود آید.

27 Om jag än besluter att förgäta mitt bekymmer, att låta min sorgsenhet fara och göra mig glad,

۲۷ اگر فکر کنم که ناله خود را فراموش کنم و ترش رویی خود رادور کرده، گشاده رو شوم،

28 Så måste jag dock bäva för alla mina kval; jag vet ju att du icke skall döma mig fri.

۲۸ از تمامی مشقتهای خود می‌ترسم و می‌دانم که مرا بی‌گناه نخواهی شمرد،

29 Nej, såsom skyldig måste jag stå där; varför skulle jag då göra mig fåfäng möda?

۲۹ چونکه ملزم خواهم شد. پس چرا بیجازحمت بکشم؟

30 Om jag än tvår mig i snö och renar mina händer i lutsalt,

۳۰ اگر خویشتن را به آب برف غسل دهم، و دستهای خود را به اشنان پاک کنم،

31 så skall du dock sänka mig ned i pölen, så att mina kläder måste vämjas vid mig.

۳۱ آنگاه مرا در لجن فرو می‌بری، و رختهایم مرامکروه می‌دارد.

32 Ty han är ej min like, så att jag vågar svara honom, ej en sådan, att vi kunna gå till doms med varandra;

۳۲ زیرا که او مثل من انسان نیست که او را جواب بدهم و با هم به محاکمه بیاییم.

33 ingen skiljeman finnes mellan oss, ingen som har myndighet över oss båda.

۳۳ در میان ما حکمی نیست که بر هر دوی مادست بگذارد.

34 Må han blott vända av från mig sitt ris, och må fruktan för honom ej förskräcka mig;

۳۴ کاش که عصای خود را از من بردارد، و هیبت او مرا نترساند.

35 då skall jag tala utan att rädas för honom, ty jag vet med min själv att jag icke är en sådan.

۳۵ آنگاه سخن می‌گفتم و از او نمی ترسیدم، لیکن من در خودچنین نیستم.