Job 41
1 Kan du draga upp Leviatan med krok och med en metrev betvinga hans tunga?
Ĉu vi povas eltiri levjatanon per fiŝhoko, Aŭ ligi per ŝnuro ĝian langon?
2 Kan du sätta en sävhank i hans nos eller borra en hake genom hans käft?
Ĉu vi povas trameti kanon tra ĝia nazo Kaj trapiki ĝian vangon per pikilo?
3 Menar du att han skall slösa på dig många böner eller tala till dig med mjuka ord?
Ĉu ĝi multe petegos vin, Aŭ parolos al vi flataĵojn?
4 Att han skall vilja sluta fördrag med dig, så att du finge honom till din träl för alltid?
Ĉu ĝi faros interligon kun vi? Ĉu vi povas preni ĝin kiel porĉiaman sklavon?
5 Kan du hava honom till leksak såsom en fågel och sätta honom i band åt dina tärnor?
Ĉu vi amuziĝos kun ĝi kiel kun birdo? Aŭ ĉu vi ligos ĝin por viaj knabinoj?
6 Pläga fiskarlag köpslå om honom och stycka ut hans kropp mellan krämare?
Ĉu kamaradoj ĝin dishakos, Kaj dividos inter komercistoj?
7 Kan du skjuta hans hud full med spjut och hans huvud med fiskharpuner?
Ĉu vi povas plenigi per pikiloj ĝian haŭton Kaj per fiŝistaj hokoj ĝian kapon?
8 Ja, försök att bära hand på honom du skall minnas den striden och skall ej föra så mer.
Metu sur ĝin vian manon; Tiam vi bone memoros la batalon, kaj ĝin ne plu entreprenos.
9 Nej, den sådant vågar, hans hopp bliver sviket, han fälles till marken redan vid hans åsyn.
Vidu, la espero ĉiun trompos; Jam ekvidinte ĝin, li falos.
10 Så oförvägen är ingen, att han törs reta denne. Vem vågar då sätta sig upp mot mig själv?
Neniu estas tiel kuraĝa, por inciti ĝin; Kiu do povas stari antaŭ Mi?
11 Vem har först givit mig något, som jag alltså bör betala igen? Mitt är ju allt vad som finnes under himmelen.
Kiu antaŭe ion donis al Mi, ke Mi redonu al li? Sub la tuta ĉielo ĉio estas Mia.
12 Jag vill ej höra upp att tala om hans lemmar, om huru väldig han är, och huru härligt han är danad.
Mi ne silentos pri ĝiaj membroj, Pri ĝia forto kaj bela staturo.
13 Vem mäktar rycka av honom hans pansar? Vem vågar sig in mellan hans käkars par?
Kiu povas levi ĝian veston? Kiu aliros al ĝia paro da makzeloj?
14 Hans gaps dörrar, vem vill öppna dem? Runtom hans tänder bor ju förskräckelse.
Kiu povas malfermi la pordon de ĝia vizaĝo? Teruro ĉirkaŭas ĝiajn dentojn.
15 Stolta sitta på honom sköldarnas rader; hopslutna äro de med fast försegling.
Ĝiaj fieraj skvamoj estas kiel ŝildoj, Interligitaj per fortika sigelo;
16 Tätt fogar sig den ena intill den andra, icke en vindfläkt tränger in mellan dem.
Unu kuntuŝiĝas kun la alia tiel, Ke aero ne povas trairi tra ili;
17 Var och en håller ihop med den nästa, de gripa in i varandra och skiljas ej åt.
Unu alfortikiĝis al la alia, Interkuniĝis kaj ne disiĝas.
18 När han fnyser, strålar det av ljus; hans blickar äro såsom morgonrodnadens ögonbryn.
Ĝia terno briligas lumon, Kaj ĝiaj okuloj estas kiel la palpebroj de la ĉielruĝo.
19 Bloss fara ut ur hans gap, eldgnistor springa fram därur.
El ĝia buŝo eliras torĉoj, Elkuras flamaj fajreroj.
20 Från hans näsborrar utgår rök såsom ur en sjudande panna på bränslet.
El ĝiaj nazotruoj eliras fumo, Kiel el bolanta poto aŭ kaldrono.
21 Hans andedräkt framgnistrar eldkol, och lågor bryta fram ur hans gap.
Ĝia spiro ekbruligas karbojn, Kaj flamo eliras el ĝia buŝo.
22 På hans hals har kraften sin boning, och framför honom stapplar försagdhet.
Sur ĝia kolo loĝas forto, Kaj antaŭ ĝi kuras teruro.
23 Själva det veka på hans buk är ett stadigt fogverk, det sitter orubbligt, såsom gjutet på honom.
La partoj de ĝia karno estas firme kunligitaj inter si, Tenas sin fortike sur ĝi, kaj ne ŝanceliĝas.
24 Hans hjärta är fast såsom sten, fast såsom bottenstenen i kvarnen.
Ĝia koro estas malmola kiel ŝtono, Kaj fortika kiel suba muelŝtono.
25 När han reser sig, bäva hjältar, av ångest mista de all sans.
Kiam ĝi sin levas, ektremas fortuloj, Konsterniĝas de teruro.
26 Angripes han med ett svärd, så håller det ej stånd, ej heller spjut eller pil eller pansar.
Glavo, kiu alproksimiĝas al ĝi, ne povas sin teni, Nek lanco, sago, aŭ kiraso.
27 Han aktar järn såsom halm och koppar såsom murket trä.
Feron ĝi rigardas kiel pajlon, Kupron kiel putran lignon.
28 Bågskott skrämma honom ej bort, slungstenar förvandlas för honom till strå;
Ne forpelos ĝin sago; Ŝtonoj el ŝtonĵetilo fariĝas pajleroj antaŭ ĝi.
29 ja, stridsklubbor aktar han såsom strå, han ler åt rasslet av lansar.
Bastonegon ĝi rigardas kiel pajlon, Kaj ĝi mokas la sonon de lanco.
30 På sin buk bär han skarpa eggar, spår såsom av en tröskvagn ristar han i dyn.
Sube ĝi havas akrajn pecetojn; Kiel draŝrulo ĝi kuŝas sur la ŝlimo.
31 Han gör djupet sjudande som en gryta, likt en salvokokares kittel förvandlar han vattnet.
Kiel kaldronon ĝi ondigas la profundon; La maron ĝi kirlas kiel ŝmiraĵon.
32 Bakom honom strålar vägen av ljus, djupet synes bära silverhår.
La vojo post ĝi lumas; La abismo aperas kiel grizaĵo.
33 Ja, på jorden finnes intet som är honom likt, otillgänglig för fruktan skapades han.
Ne ekzistas sur la tero io simila al ĝi; Ĝi estas kreita sentima.
34 På allt vad högt är ser han med förakt, konung är han över alla stolta vilddjur.
Ĝi rigardas malestime ĉion altan; Ĝi estas reĝo super ĉiuj sovaĝaj bestoj.
