Job 39
1 Vet du tiden för stengetterna att föda, vakar du över när hindarna bör kalva?
Ĉu vi scias la tempon, en kiu naskas la ibeksoj sur la rokoj? Ĉu vi observis la akuŝiĝon de la cervinoj?
2 Räknar du månaderna som de skola gå dräktiga, ja, vet du tiden för dem att föda?
Ĉu vi kalkulis la monatojn de ilia gravedeco? Aŭ ĉu vi scias la tempon, kiam ili devas naski?
3 De böja sig ned, de avbörda sig sina foster, hastigt göra de sig fria ifrån födslovåndan.
Ili fleksiĝas, elĵetas siajn idojn, Liberiĝas de siaj doloroj.
4 Deras ungar frodas och växa till på marken, så springa de sin väg och vända ej tillbaka.
Iliaj infanoj fortiĝas, kreskas en libereco, Foriras, ke ne revenas al ili.
5 Vem har skänkt vildåsnan hennes frihet, vem har lossat den skyggas band?
Kiu donis liberecon al la sovaĝa azeno? Kaj kiu malligis ĝiajn ligilojn?
6 Se, hedmarken gav jag henne till hem, och saltöknen blev hennes boning.
La dezerton Mi faris ĝia domo, Kaj stepon ĝia loĝejo;
7 Hon ler åt larmet i staden, hon hör ingen pådrivares rop.
Ĝi ridas pri la bruo de la urbo, La kriojn de pelanto ĝi ne aŭdas;
8 Vad hon spanar upp på berget har hon till bete, hon letar efter allt som är grönt.
La produktaĵoj de la montoj estas ĝia manĝaĵo, Kaj ĝi serĉas ĉian verdaĵon.
9 Skall vildoxen finnas hågad att tjäna dig och att stanna över natten invid din krubba?
Ĉu bubalo volos servi al vi? Ĉu ĝi volos nokti ĉe via manĝujo?
10 Kan du tvinga vildoxen att gå i fåran efter töm och förmå honom att i ditt spår harva markerna jämna?
Ĉu vi povas alligi bubalon per ŝnuro al bedo? Ĉu ĝi erpos post vi valojn?
11 Kan du lita på honom, då ju hans kraft är så stor, kan du betro åt honom ditt arbetes frukt?
Ĉu vi fidos ĝin pro ĝia granda forto? Kaj ĉu vi komisios al ĝi vian laboron?
12 Överlåter du åt honom att föra hem din säd och att hämta den tillhopa till din loge?
Ĉu vi havos konfidon al ĝi, ke ĝi reportos viajn semojn Kaj kolektos en vian grenejon?
13 Strutshonans vingar flaxa med fröjd, men vad modersömhet visa väl hennes pennor, hennes fjädrar?
La flugilo de struto leviĝas gaje, Simile al la flugilo de cikonio kaj de akcipitro;
14 Åt jorden överlåter hon ju sina ägg och ruvar dem ovanpå sanden.
Ĉar ĝi lasas sur la tero siajn ovojn Kaj varmigas ilin en la sablo;
15 Hon bryr sig ej om att en fot kan krossa dem, att ett vilddjur kan trampa dem sönder.
Ĝi forgesas, ke piedo povas ilin dispremi Kaj sovaĝa besto povas ilin disbati.
16 Hård är hon mot sin avkomma, såsom vore den ej hennes; att hennes avel kan gå under, det bekymrar henne ej.
Ĝi estas kruela por siaj idoj, kvazaŭ ili ne estus ĝiaj; Ĝi ne zorgas pri tio, ke ĝia laboro estas vana;
17 Ty Gud har gjort henne glömsk för vishet, han har ej tilldelat henne förstånd.
Ĉar Dio senigis ĝin je saĝo Kaj ne donis al ĝi prudenton.
18 Men när det gäller, piskar hon sig själv upp till språng; då ler hon åt både häst och man.
Kiam ĝi leviĝas alten, Ĝi mokas ĉevalon kaj ĝian rajdanton.
19 Är det du som giver åt hästen hans styrka och kläder hans hals med brusande man?
Ĉu vi donas forton al la ĉevalo? Ĉu vi vestas ĝian kolon per kolharoj?
20 Är det du som lär honom gräshoppans språng? Hans stolta frustning, en förskräckelse är den!
Ĉu vi povas saltigi ĝin kiel akrido? Terura estas la beleco de ĝia ronkado.
21 Han skrapar marken och fröjdar sig i sin kraft och rusar så fram mot väpnade skaror.
Ĝi fosas en la valo kaj estas gaja pro forteco; Ĝi eliras kontraŭ armiton;
22 Han ler åt fruktan och känner ej förfäran, han ryggar icke tillbaka för svärd.
Ĝi ridas pri timo kaj ne senkuraĝiĝas, Kaj ne retiras sin de glavo.
23 Omkring honom ljuder ett rassel av koger, av ljungande spjut och lans.
Super ĝi sonoras la sagujo, Brilas lanco kaj ponardego.
24 Han skakas och rasar och uppslukar marken, han kan icke styra sig, när basunen har ljudit.
Kun bruo kaj kolero ĝi glutas teron, Kaj ne povas stari trankvile ĉe sonado de trumpeto.
25 För var basunstöt frustar han: Huj! Ännu i fjärran vädrar han striden, anförarnas rop och larmet av härskrin.
Kiam eksonas la trumpeto, ĝi ekkrias: Ho, ho! Kaj de malproksime ĝi flarsentas la batalon, Kriadon de la kondukantoj, kaj bruon.
26 Är det ett verk av ditt förstånd, att falken svingar sig upp och breder ut sina vingar till flykt mot söder?
Ĉu pro via saĝo flugas la akcipitro Kaj etendas siajn flugilojn al sudo?
27 Eller är det på ditt bud som örnen stiger så högt och bygger sitt näste i höjden?
Ĉu pro via ordono leviĝas la aglo Kaj faras alte sian neston?
28 På klippan bor han, där har han sitt tillhåll, på klippans spets och på branta berget.
Sur roko ĝi loĝas, Noktas sur dento de roko kaj de monta pinto.
29 Därifrån spanar han efter sitt byte, långt bort i fjärran skådar hans ögon.
De tie ĝi elrigardas por si manĝaĵon; Malproksime vidas ĝiaj okuloj.
30 Hans ungar frossa på blod, och där slagna ligga, där finner man honom.
Ĝiaj idoj trinkas sangon; Kaj kie estas mortigitoj, tie ĝi estas.
