Job 37

1 Ja, vid sådant förskräckes mitt hjärta, bävande spritter det upp.

دل من می‌لرزد؛

2 Hören, hören huru hans röst ljuder vred, hören dånet som går ut ur hans mun.

گوش دهید و غرش صدای خدا را بشنوید.

3 Han sänder det åstad, så långt himmelen når, och sina ljungeldar bort till jordens ändar.

او برق خود را به سراسر آسمان می‌فرستد.

4 Efteråt ryter så dånet, när han dundrar med sin väldiga röst; och på ljungeldarna spar han ej, då hans röst låter höra sig.

سپس غرش صدای او شنیده می‌شود، غرش مهیب رعد به گوش می‌رسد و باز برق، آسمان را روشن می‌کند.

5 Ja, underbart dundrar Gud med sin röst, stora ting gör han, utöver vad vi förstå.

صدای او در رعد باشکوه است. ما نمی‌توانیم عظمت قدرت او را درک کنیم.

6 Se, åt snön giver han bud: »Fall ned till jorden», så ock åt regnskuren, åt sitt regnflödes mäktiga skur.

وقتی او برف و باران شدید بر زمین می‌فرستد،

7 Därmed fjättrar han alla människors händer, så att envar som han har skapat kan lära därav.

مردم از کار کردن باز می‌مانند و متوجه قدرت او می‌شوند،

8 Då draga sig vilddjuren in i sina gömslen, och i sina kulor lägga de sig till ro.

حیوانات وحشی به پناهگاه خود می‌شتابند و در لانه‌های خویش پنهان می‌مانند.

9 Från Stjärngemaket kommer då storm och köld genom nordanhimmelens stjärnor;

از جنوب طوفان می‌آید و از شمال سرما.

10 med sin andedräkt sänder Gud frost, och de vida vattnen betvingas.

خدا بر آبها می‌دمد، به طوری که حتی وسیعترین دریاها نیز یخ می‌بندد.

11 Skyarna lastar han ock med väta och sprider omkring sina ljungeldsmoln.

او ابرها را از رطوبت، سنگین می‌کند و برق خود را به‌وسیلۀ آنها پراکنده می‌سازد.

12 De måste sväva än hit, än dit, alltefter hans rådslut och de uppdrag de få, vadhelst han ålägger dem på jordens krets.

آنها به دستور او به حرکت در می‌آیند و احکام او را در سراسر زمین به جا می‌آورند.

13 Än är det som tuktoris, än med hjälp åt hans jord, än är det med nåd som han låter dem komma.

او ابرها را برای مجازات مردم و یا برای سیراب کردن زمین و نشان دادن رحمتش به ایشان، می‌فرستد.

14 Lyssna då härtill, du Job; stanna och betänk Guds under.

ای ایوب، گوش بده و دربارهٔ اعمال شگفت‌آور خدا تأمل و تفکر کن.

15 Förstår du på vad sätt Gud styr deras gång och låter ljungeldarna lysa fram ur sina moln?

آیا تو می‌دانی که خدا چگونه تمام طبیعت را اداره نموده، برق را از ابرها ساطع می‌کند؟

16 Förstår du lagen för skyarnas jämvikt, den Allvises underbara verk?

آیا تو می‌دانی چگونه ابرها در هوا معلق می‌مانند؟ آیا تو عظمت این کار خدا را می‌توانی درک کنی؟

17 Förstår du huru kläderna bliva dig så heta, när han låter jorden domna under sunnanvinden?

آیا وقتی زمین زیر وزش باد گرم جنوب قرار دارد و لباسهایت از گرما به تنت چسبیده است،

18 Kan du välva molnhimmelen så som han, så fast som en spegel av gjuten metall?

تو می‌توانی به خدا کمک کنی تا وضع آسمان را که مانند فلز سخت است تغییر دهد؟

19 Lär oss då vad vi skola säga till honom; för vårt mörkers skull hava vi intet att lägga fram.

آیا تو می‌توانی به ما بگویی چگونه باید با خدا مواجه شد؟ ما با این فکر تاریکمان نمی‌دانیم چگونه با او سخن گوییم.

20 Ej må det bebådas honom att jag vill tala. Månne någon begär sitt eget fördärv?

من با چه جرأتی با خدا صحبت کنم؟ چرا خود را به کشتن دهم؟

21 Men synes icke redan skenet? Strålande visar han sig ju mellan skyarna, där vinden har gått fram och sopat dem undan.

همان‌طور که در یک روز آفتابی بی‌ابر، نمی‌توانیم به تابش خورشید نگاه کنیم،

22 I guldglans kommer han från norden. Ja, Gud är höljd i fruktansvärt majestät;

همچنان نیز نمی‌توانیم به جلال پرشکوه خدا که از آسمان با درخشندگی خیره‌کننده‌ای بر ما نمایان می‌شود خیره شویم.

23 den Allsmäktige kunna vi icke fatta, honom som är så stor i kraft, honom som ej kränker rätten, ej strängaste rättfärdighet.

ما نمی‌توانیم به قدرت خدای قادر مطلق پی ببریم. او نسبت به ما عادل و رحیم است و بر کسی ظلم نمی‌کند،

24 Fördenskull frukta människorna honom; men de självkloka -- dem alla aktar han ej på.

و تحت تأثیر داناترین مردم جهان نیز قرار نمی‌گیرد، از این جهت ترس و احترام او در دل همهٔ مردم جا دارد.