Job 37

1 Ja, vid sådant förskräckes mitt hjärta, bävande spritter det upp.

۱ «از این نیز دل می‌لرزد و از جای خودمتحرک می‌گردد.

2 Hören, hören huru hans röst ljuder vred, hören dånet som går ut ur hans mun.

۲ گوش داده، صدای آواز او را بشنوید، و زمزمه‌ای را که از دهان وی صادر می‌شود،

3 Han sänder det åstad, så långt himmelen når, och sina ljungeldar bort till jordens ändar.

۳ آن را در زیر تمامی آسمانهامی فرستد، و برق خویش را تا کرانهای زمین.

4 Efteråt ryter så dånet, när han dundrar med sin väldiga röst; och på ljungeldarna spar han ej, då hans röst låter höra sig.

۴ بعد از آن صدای غرش می‌کند و به آواز جلال خویش رعد می‌دهد و چون آوازش شنیده شدآنها را تاخیر نمی نماید.

5 Ja, underbart dundrar Gud med sin röst, stora ting gör han, utöver vad vi förstå.

۵ خدا از آواز خودرعدهای عجیب می‌دهد. اعمال عظیمی که ماآنها را ادراک نمی کنیم به عمل می‌آورد،

6 Se, åt snön giver han bud: »Fall ned till jorden», så ock åt regnskuren, åt sitt regnflödes mäktiga skur.

۶ زیرابرف را می‌گوید: بر زمین بیفت. و همچنین بارش باران را و بارش بارانهای زورآور خویش را.

7 Därmed fjättrar han alla människors händer, så att envar som han har skapat kan lära därav.

۷ دست هر انسان را مختوم می‌سازد تا جمیع مردمان اعمال او را بدانند.

8 Då draga sig vilddjuren in i sina gömslen, och i sina kulor lägga de sig till ro.

۸ آنگاه وحوش به ماوای خود می‌روند و در بیشه های خویش آرام می‌گیرند.

9 Från Stjärngemaket kommer då storm och köld genom nordanhimmelens stjärnor;

۹ از برجهای جنوب گردباد می‌آید و ازبرجهای شمال برودت.

10 med sin andedräkt sänder Gud frost, och de vida vattnen betvingas.

۱۰ از نفخه خدا یخ بسته می‌شود و سطح آبها منجمد می‌گردد.

11 Skyarna lastar han ock med väta och sprider omkring sina ljungeldsmoln.

۱۱ ابرها رانیز به رطوبت سنگین می‌سازد و سحاب، برق خود را پراکنده می‌کند.

12 De måste sväva än hit, än dit, alltefter hans rådslut och de uppdrag de få, vadhelst han ålägger dem på jordens krets.

۱۲ و آنها به دلالت او به هر سو منقلب می‌شوند تا هرآنچه به آنها امرفرماید بر روی تمامی ربع مسکون به عمل آورند.

13 Än är det som tuktoris, än med hjälp åt hans jord, än är det med nåd som han låter dem komma.

۱۳ خواه آنها را برای تادیب بفرستد یا به جهت زمین خود یا برای رحمت.

14 Lyssna då härtill, du Job; stanna och betänk Guds under.

۱۴ «ای ایوب این را استماع نما. بایست و دراعمال عجیب خدا تامل کن.

15 Förstår du på vad sätt Gud styr deras gång och låter ljungeldarna lysa fram ur sina moln?

۱۵ آیا مطلع هستی وقتی که خدا عزم خود را به آنها قرار می‌دهد وبرق، ابرهای خود را درخشان می‌سازد؟

16 Förstår du lagen för skyarnas jämvikt, den Allvises underbara verk?

۱۶ آیا تواز موازنه ابرها مطلع هستی؟ یا از اعمال عجیبه اوکه در علم، کامل است.

17 Förstår du huru kläderna bliva dig så heta, när han låter jorden domna under sunnanvinden?

۱۷ که چگونه رختهای توگرم می‌شود هنگامی که زمین از باد جنوبی ساکن می‌گردد.

18 Kan du välva molnhimmelen så som han, så fast som en spegel av gjuten metall?

۱۸ آیا مثل او می‌توانی فلک رابگسترانی که مانند آینه ریخته شده مستحکم است؟

19 Lär oss då vad vi skola säga till honom; för vårt mörkers skull hava vi intet att lägga fram.

۱۹ ما را تعلیم بده که با وی چه توانیم گفت، زیرا به‌سبب تاریکی سخن نیکو نتوانیم آورد.

20 Ej må det bebådas honom att jag vill tala. Månne någon begär sitt eget fördärv?

۲۰ آیا چون سخن گویم به او خبر داده می‌شود یاانسان سخن گوید تا هلاک گردد.

21 Men synes icke redan skenet? Strålande visar han sig ju mellan skyarna, där vinden har gått fram och sopat dem undan.

۲۱ و حال آفتاب را نمی توان دید هرچند در سپهر درخشان باشد تاباد وزیده آن را پاک کند.

22 I guldglans kommer han från norden. Ja, Gud är höljd i fruktansvärt majestät;

۲۲ درخشندگی طلایی از شمال می‌آید و نزد خدا جلال مهیب است.

23 den Allsmäktige kunna vi icke fatta, honom som är så stor i kraft, honom som ej kränker rätten, ej strängaste rättfärdighet.

۲۳ قادر مطلق را ادراک نمی توانیم کرد، او در قوت وراستی عظیم است و در عدالت کبیر که بی‌انصافی نخواهد کرد.

24 Fördenskull frukta människorna honom; men de självkloka -- dem alla aktar han ej på.

۲۴ لهذا مردمان از او می‌ترسند، امااو بر جمیع دانادلان نمی نگرد.»