Job 3
1 Därefter upplät Job sin mun och förbannade sin födelsedag;
Potem Hiob otworzył swoje usta i przeklinał swój dzień.
2 Job tog till orda och sade:
Hiob odezwał się i zawołał:
3 Må den dag utplånas, på vilken jag föddes, och den natt som sade: »Ett gossebarn är avlat.»
Niech zginie dzień, w którym się urodziłem, i noc, [w którą] powiedziano: Poczęty mężczyzna.
4 Må den dagen vändas i mörker, må Gud i höjden ej fråga efter den och intet dagsljus lysa däröver.
Niech ten dzień stanie się ciemnością, niech o niego nie troszczy się Bóg z wysokości i nie oświetla go światłość.
5 Mörkret och dödsskuggan börde den åter, molnen lägre sig över den; förskräcke den allt som kan förmörka en dag.
Niech go pokryje ciemność i cień śmierci, niech go ogarnie obłok i przerazi mrok dnia.
6 Den natten må gripas av tjockaste mörker; ej må den få fröjda sig bland årets dagar, intet rum må den finna inom månadernas krets.
Niech tą nocą zawładnie ciemność, niech nie będzie liczona wśród dni roku [i] nie wejdzie w liczbę miesięcy.
7 Ja, ofruktsam blive den natten, aldrig höje sig jubel under den.
Niech ta noc będzie samotna, niech nie będzie w niej radosnego śpiewu.
8 Må den förbannas av dem som besvärja dagar, av dem som förmå mana upp Leviatan.
Niech przeklną ją ci, którzy przeklinają dzień, którzy są gotowi podnieść swój lament.
9 Må dess grynings stjärnor förmörkas, efter ljus må den bida, utan att det kommer, morgonrodnadens ögonbryn må den aldrig få se;
Niech gwiazdy zaćmią się [o] zmierzchu, niech nie doczeka się światła ani nie zobaczy zorzy porannej;
10 eftersom den ej tillslöt dörrarna till min moders liv, ej lät olyckan förbliva dold för mina ögon.
Bo nie zamknęła drzwi łona mej [matki] i nie ukryła smutku przed moimi oczami.
11 Varför fick jag ej dö strax i modersskötet, förgås vid det jag kom ut ur min moders liv?
Czemu nie umarłem w łonie? [Czemu] nie zginąłem, kiedy wyszedłem z łona?
12 Varför funnos knän mig till mötes, och varför bröst, där jag fick di?
Czemu przyjęły mnie kolana? Czemu [przyjęły mnie] piersi, abym mógł [je] ssać?
13 Hade så icke skett, låge jag nu i ro, jag finge då sova, jag njöte då min vila,
Teraz bowiem leżałbym i trwał w spokoju, spałbym i odpoczywał;
14 vid sidan av konungar och rådsherrar i landet, män som byggde sig palatslika gravar,
Z królami i z doradcami ziemi, którzy sobie budowali opustoszałe miejsca;
15 ja, vid sidan av furstar som voro rika på guld och hade sina hus uppfyllda av silver;
Albo z książętami, którzy mieli złoto i napełnili swe domy srebrem;
16 eller vore jag icke till, lik ett nedgrävt foster, lik ett barn som aldrig fick se ljuset.
Albo [czemu] nie stałem się jak ukryty, martwy płód, jak niemowlęta, [które] nie widziały światła?
17 Där hava ju de ogudaktiga upphört att rasa, där få de uttröttade komma till vila;
Tam bezbożni przestają straszyć, tam pozbawieni siły odpoczywają.
18 där hava alla fångar fått ro, de höra där ingen pådrivares röst.
Tam więźniowie razem wypoczywają i nie słyszą głosu ciemięzcy.
19 Små och stora äro där varandra lika, trälen har där blivit fri ifrån sin herre.
Mały i wielki [są] tam sobie równi i niewolnik jest wolny od swego pana.
20 Varför skulle den olycklige skåda ljuset? Ja, varför gives liv åt dem som plågas så bittert,
Czemu nędznemu dane jest światło, a życie [tym], którzy są rozgoryczeni na duszy;
21 åt dem som vänta efter döden, utan att den kommer, och spana därefter mer än efter någon skatt,
Którzy z tęsknotą wypatrują śmierci, a [ta] nie przychodzi, choć jej szukają pilniej niż ukrytych skarbów;
22 åt dem som skulle glädjas -- ja, intill jubel -- och fröjda sig, allenast de funne sin grav;
Którzy wielce się radują i cieszą, kiedy grób znajdują?
23 varför åt en man vilkens väg är höljd i mörker, åt en man så kringstängd av Gud?
[Czemu dane jest światło] człowiekowi, którego droga jest ukryta i którego Bóg osaczył?
24 Suckan har ju blivit mitt dagliga bröd, och såsom vatten strömma mina klagorop.
Kiedy bowiem mam jeść, przychodzi moje wzdychanie, a moje jęki rozchodzą się jak woda;
25 ty det som ingav mig förskräckelse, det drabbar mig nu, och vad jag fruktade för, det kommer över mig.
Bo to, czego się bałem, spotkało mnie, a to, czego się obawiałem, spadło na mnie.
26 Jag får ingen rast, ingen ro, ingen vila; ångest kommer över mig.
Nie byłem bezpieczny, nie miałem spokoju ani odpoczynku, a jednak nadeszła trwoga.
