Job 3
1 Därefter upplät Job sin mun och förbannade sin födelsedag;
| سرانجام ایوب لب به سخن گشود و روزی را که از مادر زاییده شده بود نفرین کرده، |
2 Job tog till orda och sade:
| گفت: |
3 Må den dag utplånas, på vilken jag föddes, och den natt som sade: »Ett gossebarn är avlat.»
| «نابود باد روزی که به دنیا آمدم و شبی که در رحم مادرم قرار گرفتم! |
4 Må den dagen vändas i mörker, må Gud i höjden ej fråga efter den och intet dagsljus lysa däröver.
| ای کاش آن روز در ظلمت فرو رود و حتی خدا آن را به یاد نیاورد و نوری بر آن نتابد. |
5 Mörkret och dödsskuggan börde den åter, molnen lägre sig över den; förskräcke den allt som kan förmörka en dag.
| ای کاش تاریکی و ظلمت مطلق آن را فرا گیرد و ابر تیره بر آن سایه افکند و تاریکی هولناک آن را در بر گیرد. |
6 Den natten må gripas av tjockaste mörker; ej må den få fröjda sig bland årets dagar, intet rum må den finna inom månadernas krets.
| ای کاش آن شب از صفحهٔ روزگار محو گردد و دیگر هرگز در شمار روزهای سال و ماه قرار نگیرد. |
7 Ja, ofruktsam blive den natten, aldrig höje sig jubel under den.
| ای کاش شبی خاموش و عاری از شادی باشد. |
8 Må den förbannas av dem som besvärja dagar, av dem som förmå mana upp Leviatan.
| بگذار نفرین‌کنندگانِ ماهر، نفرینش کنند، آنان که در برانگیزانیدنِ لِویاتان ماهرند. |
9 Må dess grynings stjärnor förmörkas, efter ljus må den bida, utan att det kommer, morgonrodnadens ögonbryn må den aldrig få se;
| ای کاش آن شب ستاره‌ای نداشته باشد و آرزوی روشنایی کند، ولی هرگز روشنایی نباشد و هیچگاه سپیدهٔ صبح را نبیند. |
10 eftersom den ej tillslöt dörrarna till min moders liv, ej lät olyckan förbliva dold för mina ögon.
| آن شب را لعنت کنید، چون قادر به بستن رحم مادرم نشد و باعث شد من متولد شده، دچار این بلاها شوم. |
11 Varför fick jag ej dö strax i modersskötet, förgås vid det jag kom ut ur min moders liv?
| «چرا مرده به دنیا نیامدم؟ چرا وقتی از رَحِمِ مادرم بیرون می‌آمدم، نمردم؟ |
12 Varför funnos knän mig till mötes, och varför bröst, där jag fick di?
| چرا مادرم مرا روی زانوهایش گذاشت و مرا شیر داد؟ |
13 Hade så icke skett, låge jag nu i ro, jag finge då sova, jag njöte då min vila,
| اگر هنگام تولد می‌مردم، اکنون آرام و آسوده در کنار پادشاهان، رهبران و بزرگان جهان که کاخهای قدیمی برای خود ساختند و قصرهای خود را با طلا و نقره پر کردند، خوابیده بودم. |
14 vid sidan av konungar och rådsherrar i landet, män som byggde sig palatslika gravar,
15 ja, vid sidan av furstar som voro rika på guld och hade sina hus uppfyllda av silver;
16 eller vore jag icke till, lik ett nedgrävt foster, lik ett barn som aldrig fick se ljuset.
| «چرا مرده به دنیا نیامدم تا مرا دفن کنند؟ مانند نوزادی که هرگز فرصت دیدن روشنایی را نیافته است؟ |
17 Där hava ju de ogudaktiga upphört att rasa, där få de uttröttade komma till vila;
| زیرا در عالم مرگ، شریران مزاحمتی به وجود نمی‌آورند و خستگان می‌آرامند. |
18 där hava alla fångar fått ro, de höra där ingen pådrivares röst.
| آنجا اسیران با هم در آسایش‌اند، و فریاد کارفرمایان را نمی‌شنوند. |
19 Små och stora äro där varandra lika, trälen har där blivit fri ifrån sin herre.
| در آنجا فقیر و غنی یکسانند و غلام از دست اربابش آزاد است. |
20 Varför skulle den olycklige skåda ljuset? Ja, varför gives liv åt dem som plågas så bittert,
| «چرا باید نور زندگی به کسانی که در بدبختی و تلخکامی به سر می‌برند بتابد؟ |
21 åt dem som vänta efter döden, utan att den kommer, och spana därefter mer än efter någon skatt,
| و چرا کسانی که آرزوی مردن دارند و مرگشان فرا نمی‌رسد و مثل مردمی که در پی گنج هستند به دنبال مرگ می‌گردند، زنده بمانند؟ |
22 åt dem som skulle glädjas -- ja, intill jubel -- och fröjda sig, allenast de funne sin grav;
| چه سعادت بزرگی است وقتی که سرانجام مرگ را در آغوش می‌کشند! |
23 varför åt en man vilkens väg är höljd i mörker, åt en man så kringstängd av Gud?
| چرا زندگی به آنانی داده می‌شود که آینده‌ای ندارند و خدا زندگیشان را از مشکلات پر ساخته؟ |
24 Suckan har ju blivit mitt dagliga bröd, och såsom vatten strömma mina klagorop.
| خوراک من غصه است، و آه و ناله مانند آب از وجودم جاری است. |
25 ty det som ingav mig förskräckelse, det drabbar mig nu, och vad jag fruktade för, det kommer över mig.
| چیزی که همیشه از آن می‌ترسیدم بر سرم آمده است. |
26 Jag får ingen rast, ingen ro, ingen vila; ångest kommer över mig.
| آرامش و راحتی ندارم و رنجهای مرا پایانی نیست.» |
