Job 23

1 Därefter tog Job till orda och sade:

A odpowiadając Ijob rzekł:

2 Också i dag vill min klaga göra uppror. Min hand kännes matt för min suckans skull.

Czemuż jeszcze uporem zowiecie narzekanie moje, choć bieda moja cięższa jest niż wzdychanie moje?

3 Om jag blott visste huru jag skulle finna honom, huru jag kunde komma dit där han bor!

Obym wiedział, gdziebym go mógł znaleść, szedłbym aż do stolicy jego.

4 Jag skulle då lägga fram för honom min sak och fylla min mun med bevis.

Przełożyłbym przed nim sprawę moję, a usta moje napełniłbym dowodami.

5 Jag ville väl höra vad han kunde svara mig, och förnimma vad han skulle säga till mig.

Dowiedziałbym się, jakoby mi odpowiedział, a zrozumiałbym, coby mi rzekł.

6 Icke med övermakt finge han bekämpa mig, nej, han borde allenast lyssna till mig.

Izaż się w wielkości siły swojej będzie spierał ze mną? Nie; i owszem sam mi doda siły.

7 Då skulle hans motpart stå här såsom en redlig man, ja, då skulle jag för alltid komma undan min domare.

Tamby się człowiek szczery rozprawił z nim, i byłbym wolnym wiecznie od sędziego mego.

8 Men går jag mot öster, så är han icke där; går jag mot väster, så varsnar jag honom ej;

Ale oto, pójdęli wprost, niemasz go; a jeźli nazad, nie dojdę go.

9 har han något att skaffa i norr, jag skådar honom icke; döljer han sig i söder, jag ser honom ej heller där.

Pójdęli w lewo, choćby zatrudniony był, nie oglądam go; ukryłliby się w prawo, nie ujrzę go,

10 Han vet ju vilken väg jag har vandrat; han har prövat mig, och jag har befunnits lik guld.

Gdyż on zna drogę moję; a będzieli mię doświadczał, jako złoto wynijdę.

11 Vid hans spår har min for hållit fast, hans väg har jag följt, utan att vika av.

Śladu jego trzymała się noga moja; drogim jego przestrzegał, a nie zstępowałem z niej.

12 Från hans läppars bud har jag icke gjort något avsteg; mer än egna rådslut har jag aktat hans muns tal.

Od przykazania ust jego nie odchylałem się; owszem, postanowiłem u siebie zachować słowa ust jego.

13 Men hans vilja är orygglig; vem kan hindra honom? Vad honom lyster, det gör han ock.

Jeźli on przy swem stanie, któż go odwróci? bo co dusza jego żąda, to uczyni:

14 Ja, han giver mig fullt upp min beskärda del, och mycket av samma slag har han ännu i förvar.

Bo on wykona, co postanowił o mnie, a takowych przykładów dosyć jest u niego.

15 Därför gripes jag av förskräckelse för hans ansikte; när jag betänker det, fruktar jag för honom.

Przetoż od oblicza jego strwożyłem się, a uważając to, lękam się go.

16 Det är Gud som har gjort mitt hjärta försagt, den Allsmäktige är det som har vållat min förskräckelse,

Bóg zemdlił serce moje, a Wszechmocny zatrwożył mną.

17 ty jag fick icke förgås, innan mörkret kom, dödsnatten undanhöll han mig.

Tak, żem mało nie zginął od ciemności; bo przed oblicznością moją nie zakrył zamroczenia.