Job 13

1 Ja, alltsammans har mitt öga sett, mitt öra har hört det och nogsamt givit akt.

من آنچه را که شما می‌گویید به چشم خود دیده و به گوش خود شنیده‌ام. من حرفهای شما را می‌فهمم. آنچه را که شما می‌دانید من نیز می‌دانم و کمتر از شما نیستم.

2 Vad I veten, det vet också jag; icke står jag tillbaka för eder.

3 Men till den Allsmäktige vill jag nu tala, det lyster mig att gå till rätta med Gud.

ای کاش می‌توانستم مستقیم با خدای قادر مطلق سخن گویم و با خود او بحث کنم.

4 Dock, I ären män som spinna ihop lögn, allasammans hopsätten I fåfängligt tal.

و اما شما، درد مرا با دروغهایتان می‌پوشانید. شما طبیبان کاذب هستید.

5 Om I ändå villen alldeles tiga! Det kunde tillräknas eder som vishet.

اگر حکمت داشتید حرف نمی‌زدید.

6 Hören nu likväl mitt klagomål, och akten på mina läppars gensagor.

حال به من گوش بدهید و به دلایلم توجه نمایید.

7 Viljen I försvara Gud med orättfärdigt tal och honom till förmån bruka oärligt tal?

آیا مجبورید به جای خدا حرف بزنید و چیزهایی را که او هرگز نگفته است از قول او بیان کنید؟

8 Skolen I visa eder partiska för honom eller göra eder till sakförare för Gud?

می‌خواهید به طرفداری از او حقیقت را وارونه جلوه دهید؟ آیا فکر می‌کنید او نمی‌داند شما چه می‌کنید؟ خیال می‌کنید می‌توانید خدا را هم مثل انسان گول بزنید؟

9 Icke kan sådant ändas väl, när han håller räfst med eder? Eller kunnen I gäckas med honom, såsom man kan gäckas med en människa?

10 Nej, förvisso skall han straffa eder, om I visen en hemlig partiskhet.

بدانید شما را توبیخ خواهد کرد، اگر پنهانی طرفداری کنید.

11 Sannerligen, hans majestät skall då förskräcka eder, och fruktan för honom skall falla över eder.

آیا عظمت و هیبت خدا، ترسی به دل شما نمی‌اندازد؟

12 Edra tänkespråk skola då bliva visdomsord av aska, edra försvarsverk varda såsom vallar av ler.

بیانات شما پشیزی ارزش ندارد. استدلال‌هایتان چون دیوار گلی، سست و بی‌پایه است.

13 Tigen nu för min, så skall jag tala, gånge så över mig vad det vara må.

حال ساکت باشید و بگذارید من سخن بگویم. هر چه می‌خواهد بشود!

14 Ja, huru det än går, vill jag fatta mitt kött mellan tänderna och taga min själ i min hand.

بله، جانم را در کف می‌نهم و هر چه در دل دارم می‌گویم.

15 Må han dräpa mig, jag hoppas intet annat; min vandel vill jag ändå hålla fram inför honom.

اگر خدا برای این کار مرا بکشد، باز به او امیدوار خواهم بود و حرفهای خود را به او خواهم زد.

16 Redan detta skall lända mig till frälsning, ty ingen gudlös dristar komma inför honom.

من آدم شروری نیستم، پس با جرأت به حضور خدا می‌روم شاید این باعث نجاتم گردد.

17 Hören, hören då mina ord, och låten min förklaring tränga in i edra öron.

حال به دقت به آنچه که می‌گویم گوش دهید و حرفهایم را بشنوید.

18 Se, här lägger jag saken fram; jag vet att jag skall befinnas hava rätt.

دعوی من این است: «من می‌دانم که بی‌تقصیرم.»

19 Eller gives det någon som kan vederlägga mig? Ja, då vill jag tiga -- och dö.

کیست که در این مورد بتواند با من بحث کند؟ اگر بتوانید ثابت نمایید که من اشتباه می‌کنم، آنگاه از دفاع خود دست می‌کشم و می‌میرم.

20 Allenast två ting må du ej göra mot mig, så behöver jag ej dölja mig inför ditt ansikte:

ای خدا، اگر این دو درخواست مرا اجابت فرمایی در آن صورت خواهم توانست با تو روبرو شوم:

21 din hand må du ej låta komma mig när, och fruktan för dig må icke förskräcka mig.

مرا تنبیه نکن و مرا با حضور مهیب خود به وحشت نیانداز.

22 Sedan må du åklaga, och jag vill svara, eller ock skall jag tala, och du må gendriva mig.

آنگاه وقتی مرا بخوانی جواب خواهم داد و با هم گفتگو خواهیم نمود.

23 Huru är det alltså med mina missgärningar och synder? Låt mig få veta min överträdelse och synd.

حال، به من بگو که چه خطایی کرده‌ام؟ گناهم را به من نشان بده.

24 Varför döljer du ditt ansikte och aktar mig såsom din fiende?

چرا روی خود را از من برمی‌گردانی و مرا دشمن خود می‌شماری؟

25 Vill du skrämma ett löv som drives av vinden, vill du förfölja ett borttorkat strå?

آیا برگی را که از باد رانده شده است می‌ترسانی؟ آیا پر کاه را مورد هجوم قرار می‌دهی؟

26 Du skriver ju bedrövelser på min lott och giver mig till arvedel min ungdoms missgärningar;

تو اتهامات تلخی بر من وارد می‌آوری و حماقت‌های جوانی‌ام را به رخ من می‌کشی.

27 du sätter mina fötter i stocken, du vaktar på alla vägar, för mina fotsulor märker du ut stegen.

مرا محبوس می‌کنی و تمام درها را به رویم می‌بندی. در نتیجه مانند درختی افتاده و لباسی بید خورده، می‌پوسم و از بین می‌روم.

28 Och detta mot en som täres bort lik murket trä, en som liknar en klädnad sönderfrätt av mal!