Jakobsbrevet 4

1 Varav uppkomma strider, och varav tvister bland eder? Månne icke av de lustar som föra krig i eder lemmar?

ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮਧ੍ਯੇ ਸਮਰਾ ਰਣਸ਼੍ਚ ਕੁਤ ਉਤ੍ਪਦ੍ਯਨ੍ਤੇ? ਯੁਸ਼਼੍ਮਦਙ੍ਗਸ਼ਿਬਿਰਾਸ਼੍ਰਿਤਾਭ੍ਯਃ ਸੁਖੇੱਛਾਭ੍ਯਃ ਕਿੰ ਨੋਤ੍ਪਦ੍ਯਨ੍ਤੇ?

2 I ären fulla av begärelser, men haven dock intet; I dräpen och hysen avund, men kunnen dock intet vinna; och så tvisten och striden I. I haven intet, därför att I icke bedjen.

ਯੂਯੰ ਵਾਞ੍ਛਥ ਕਿਨ੍ਤੁ ਨਾਪ੍ਨੁਥ, ਯੂਯੰ ਨਰਹਤ੍ਯਾਮ੍ ਈਰ੍ਸ਼਼੍ਯਾਞ੍ਚ ਕੁਰੁਥ ਕਿਨ੍ਤੁ ਕ੍ਰੁʼਤਾਰ੍ਥਾ ਭਵਿਤੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੁਥ, ਯੂਯੰ ਯੁਧ੍ਯਥ ਰਣੰ ਕੁਰੁਥ ਚ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਪ੍ਰਾਪ੍ਤਾਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਥ, ਯਤੋ ਹੇਤੋਃ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਂ ਨ ਕੁਰੁਥ|

3 Dock, I bedjen, men I fån intet, ty I bedjen illa, nämligen för att kunna i edra lustar förslösa vad I fån.

ਯੂਯੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਧ੍ਵੇ ਕਿਨ੍ਤੁ ਨ ਲਭਧ੍ਵੇ ਯਤੋ ਹੇਤੋਃ ਸ੍ਵਸੁਖਭੋਗੇਸ਼਼ੁ ਵ੍ਯਯਾਰ੍ਥੰ ਕੁ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਧ੍ਵੇ|

4 I trolösa avfällingar, veten I då icke att världens vänskap är Guds ovänskap? Den som vill vara världens vän, han bliver alltså Guds ovän.

ਹੇ ਵ੍ਯਭਿਚਾਰਿਣੋ ਵ੍ਯਭਿਚਾਰਿਣ੍ਯਸ਼੍ਚ, ਸੰਸਾਰਸ੍ਯ ਯਤ੍ ਮੈਤ੍ਰ੍ਯੰ ਤਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸ਼ਾਤ੍ਰਵਮਿਤਿ ਯੂਯੰ ਕਿੰ ਨ ਜਾਨੀਥ? ਅਤ ਏਵ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਸੰਸਾਰਸ੍ਯ ਮਿਤ੍ਰੰ ਭਵਿਤੁਮ੍ ਅਭਿਲਸ਼਼ਤਿ ਸ ਏਵੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸ਼ਤ੍ਰੁ ਰ੍ਭਵਤਿ|

5 Eller menen I att detta är ett tomt ord i skriften: »Med svartsjuk kärlek trängtar den Ande som han har låtit taga sin boning i oss»?

ਯੂਯੰ ਕਿੰ ਮਨ੍ਯਧ੍ਵੇ? ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰਸ੍ਯ ਵਾਕ੍ਯੰ ਕਿੰ ਫਲਹੀਨੰ ਭਵੇਤ੍? ਅਸ੍ਮਦਨ੍ਤਰ੍ਵਾਸੀ ਯ ਆਤ੍ਮਾ ਸ ਵਾ ਕਿਮ੍ ਈਰ੍ਸ਼਼੍ਯਾਰ੍ਥੰ ਪ੍ਰੇਮ ਕਰੋਤਿ?

6 Men så mycket större är den nåd han giver; därför heter det: »Gud står emot de högmodiga, men de ödmjuka giver han nåd.»

ਤੰਨਹਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਪ੍ਰਤੁਲੰ ਵਰੰ ਵਿਤਰਤਿ ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਉਕ੍ਤਮਾਸ੍ਤੇ ਯਥਾ, ਆਤ੍ਮਾਭਿਮਾਨਲੋਕਾਨਾਂ ਵਿਪਕ੍ਸ਼਼ੋ ਭਵਤੀਸ਼੍ਵਰਃ| ਕਿਨ੍ਤੁ ਤੇਨੈਵ ਨਮ੍ਰੇਭ੍ਯਃ ਪ੍ਰਸਾਦਾਦ੍ ਦੀਯਤੇ ਵਰਃ||

7 Så varen nu Gud underdåniga, men stån emot djävulen, så skall han fly bort ifrån eder.

ਅਤਏਵ ਯੂਯਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਵਸ਼੍ਯਾ ਭਵਤ ਸ਼ਯਤਾਨੰ ਸੰਰੁਨ੍ਧ ਤੇਨ ਸ ਯੁਸ਼਼੍ਮੱਤਃ ਪਲਾਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|

8 Nalkens Gud, så skall han nalkas eder. Renen edra händer, I syndare, och gören edra hjärtan rena, I människor med delad håg.

ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸਮੀਪਵਰ੍ੱਤਿਨੋ ਭਵਤ ਤੇਨ ਸ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸਮੀਪਵਰ੍ੱਤੀ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ| ਹੇ ਪਾਪਿਨਃ, ਯੂਯੰ ਸ੍ਵਕਰਾਨ੍ ਪਰਿਸ਼਼੍ਕੁਰੁਧ੍ਵੰ| ਹੇ ਦ੍ਵਿਮਨੋਲੋਕਾਃ, ਯੂਯੰ ਸ੍ਵਾਨ੍ਤਃਕਰਣਾਨਿ ਸ਼ੁਚੀਨਿ ਕੁਰੁਧ੍ਵੰ|

9 Kännen edert elände och sörjen och gråten. Edert löje vände sig i sorg och eder glädje i bedrövelse.

ਯੂਯਮ੍ ਉਦ੍ਵਿਜਧ੍ਵੰ ਸ਼ੋਚਤ ਵਿਲਪਤ ਚ, ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਹਾਸਃ ਸ਼ੋਕਾਯ, ਆਨਨ੍ਦਸ਼੍ਚ ਕਾਤਰਤਾਯੈ ਪਰਿਵਰ੍ੱਤੇਤਾਂ|

10 Ödmjuken eder inför Herren, så skall han upphöja eder.

ਪ੍ਰਭੋਃ ਸਮਕ੍ਸ਼਼ੰ ਨਮ੍ਰਾ ਭਵਤ ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਉੱਚੀਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|

11 Förtalen icke varandra, mina bröder. Den som förtalar en broder eller dömer sin broder, han förtalar lagen och dömer lagen. Men dömer du lagen, så är du icke en lagens görare, utan dess domare.

ਹੇ ਭ੍ਰਾਤਰਃ, ਯੂਯੰ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਮਾ ਦੂਸ਼਼ਯਤ| ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਭ੍ਰਾਤਰੰ ਦੂਸ਼਼ਯਤਿ ਭ੍ਰਾਤੁ ਰ੍ਵਿਚਾਰਞ੍ਚ ਕਰੋਤਿ ਸ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਂ ਦੂਸ਼਼ਯਤਿ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਯਾਸ਼੍ਚ ਵਿਚਾਰੰ ਕਰੋਤਿ| ਤ੍ਵੰ ਯਦਿ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਯਾ ਵਿਚਾਰੰ ਕਰੋਸ਼਼ਿ ਤਰ੍ਹਿ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਪਾਲਯਿਤਾ ਨ ਭਵਸਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਵਿਚਾਰਯਿਤਾ ਭਵਸਿ|

12 En är lagstiftaren och domaren, han som kan frälsa och kan förgöra. Vem är då du som dömer din nästa?

ਅਦ੍ਵਿਤੀਯੋ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਪਕੋ ਵਿਚਾਰਯਿਤਾ ਚ ਸ ਏਵਾਸ੍ਤੇ ਯੋ ਰਕ੍ਸ਼਼ਿਤੁੰ ਨਾਸ਼ਯਿਤੁਞ੍ਚ ਪਾਰਯਤਿ| ਕਿਨ੍ਤੁ ਕਸ੍ਤ੍ਵੰ ਯਤ੍ ਪਰਸ੍ਯ ਵਿਚਾਰੰ ਕਰੋਸ਼਼ਿ?

13 Hören nu, I som sägen: »I dag eller i morgon vilja vi begiva oss till den och den staden, och där vilja vi uppehålla oss ett år och driva handel och skaffa oss vinning» --

ਅਦ੍ਯ ਸ਼੍ਵੋ ਵਾ ਵਯਮ੍ ਅਮੁਕਨਗਰੰ ਗਤ੍ਵਾ ਤਤ੍ਰ ਵਰ੍ਸ਼਼ਮੇਕੰ ਯਾਪਯਨ੍ਤੋ ਵਾਣਿਜ੍ਯੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਾਮਃ ਲਾਭੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਸ੍ਯਾਮਸ਼੍ਚੇਤਿ ਕਥਾਂ ਭਾਸ਼਼ਮਾਣਾ ਯੂਯਮ੍ ਇਦਾਨੀਂ ਸ਼੍ਰੁʼਣੁਤ|

14 I veten ju icke vad som kan ske i morgon. Ty vad är edert liv? En rök ären I, som synes en liten stund, men sedan försvinner.

ਸ਼੍ਵਃ ਕਿੰ ਘਟਿਸ਼਼੍ਯਤੇ ਤਦ੍ ਯੂਯੰ ਨ ਜਾਨੀਥ ਯਤੋ ਜੀਵਨੰ ਵੋ ਭਵੇਤ੍ ਕੀਦ੍ਰੁʼਕ੍ ਤੱਤੁ ਬਾਸ਼਼੍ਪਸ੍ਵਰੂਪਕੰ, ਕ੍ਸ਼਼ਣਮਾਤ੍ਰੰ ਭਵੇਦ੍ ਦ੍ਰੁʼਸ਼੍ਯੰ ਲੁਪ੍ਯਤੇ ਚ ਤਤਃ ਪਰੰ|

15 I borden fastmera säga: »Om Herren vill, och vi får leva, skola vi göra det, eller det.»

ਤਦਨੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮ੍ ਇਦੰ ਕਥਨੀਯੰ ਪ੍ਰਭੋਰਿੱਛਾਤੋ ਵਯੰ ਯਦਿ ਜੀਵਾਮਸ੍ਤਰ੍ਹ੍ਯੇਤਤ੍ ਕਰ੍ੰਮ ਤਤ੍ ਕਰ੍ੰਮ ਵਾ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਾਮ ਇਤਿ|

16 Men nu talen I stora ord i eder förmätenhet. All sådan stortalighet är ond.

ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਿਦਾਨੀਂ ਯੂਯੰ ਗਰ੍ੱਵਵਾਕ੍ਯੈਃ ਸ਼੍ਲਾਘਨੰ ਕੁਰੁਧ੍ਵੇ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਸਰ੍ੱਵੰ ਸ਼੍ਲਾਘਨੰ ਕੁਤ੍ਸਿਤਮੇਵ|

17 Alltså, den som förstår att göra vad gott är, men icke gör det, för honom bliver detta till synd.

ਅਤੋ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਸਤ੍ਕਰ੍ੰਮ ਕਰ੍ੱਤੰ ਵਿਦਿਤ੍ਵਾ ਤੰਨ ਕਰੋਤਿ ਤਸ੍ਯ ਪਾਪੰ ਜਾਯਤੇ|