Höga Visan 6
1 Hvart är då din vän gången, o du dägeligasta ibland qvinnor? Hvart hafver din vän vändt sig, så vilje vi honom söka med dig.
«Сениң сөйүмлүгүң нәгә кәткәнду, Қиз-аяллар арисида әң гөзәл болғучи? Сениң сөйүмлүгүң қәйәргә бурулуп кәтти? Биз сән билән биллә уни издәйли!»
2 Min vän är nedergången uti sin örtagård, till örtasängarna, att han sig der förlusta skall i örtagårdarna, och hemta roser.
«Мениң сөйүмлүгүм өз беғиға чүшти, Тетитқу отяшлиқларға чүшти. Бағларда озуқлинишқа, Нилупәрләрни жиғишқа чүшти.
3 Min vän är min, och jag är hans, den sig ibland roser förlustar.
Мән мениң сөйүмлүгүмниңкидурмән, Вә сөйүмлүгүм мениңкидур; У өз падисини нилупәрләр арисида бақиду»
4 Du äst dägelig, min kära, såsom Thirza; lustig såsom Jerusalem, förskräckelig såsom en härordan.
«Сән гөзәл, и сөйүмлүгүм, Тирзаһ шәһиридәк гөзәл; Йерусалимдәк йеқимлиқ, Туғларни көтәргән бир қошундәк һәйвәтликтурсән;
5 Vänd din ögon ifrå mig, förty de göra mig brinnande; ditt hår är såsom en getahjord, de som på berget Gilead klippte äro.
Аһ, көзлириңни мәндин кәткүзгин! Чүнки улар мениң үстүмдин ғалип келиватиду; Чачлириң Гилеад теғи бағрида ятқан бир топ өшкиләрдәктур.
6 Dine tänder äro såsom en fårahjord, de der tvagne komma utu vatten, hvilke allesammans äro med tvillingar hafvande, och ingen ibland dem är ofruktsam.
Чишлириң йеңила жуюлуштин чиққан қирқилған бир топ қойлардәк; Уларниң һәммиси кош гезәк туққанлардиндур; Улар арисида һеч бири кам әмәстур;
7 Dine kinder äro såsom skörden på granatäplet, emellan dina lockar.
Чүмбилиң кәйнидә чекилириң парчә анардур.
8 Sextio äro Drottningarna, och åttatio frillorna, och på jungfrurna är intet tal;
Атмиш ханиш, сәксән кенизәкму бар; Қизлар санақсиз;
9 Men en är min dufva, min fromma; en är sine moder kärast, och sine moders utkorada. Då döttrarna sågo henne, prisade de henne saliga; Drottningarna och frillorna lofvade henne.
Бирақ мениң пахтиким, ғубарсизим болса бирдин-бирдур; Анисидин туғулғанлар ичидә тәңдашсиз болғучи, Өзини туққучиниң таллиғинидур. Қизлар уни көрүп, уни бәхитлик дәп аташти, Ханишлар вә кенизәкләрму көрүп уни махташти».
10 Ho är denna, som uppgår såsom en morgonrodne, dägelig såsom månen, utkorad såsom solen, förskräckelig såsom en härordan?
«Таң сәһәр җаһанға қариғандәк, Айдәк гөзәл, айдиңдәк рошән, Иллиқ қуяштәк йоруқ, Туғларни көтәргән қошунлардәк һәйвәтлик болғучи кимдур?»
11 Jag är nedergången i nöttagården, till att skåda telningarna vid bäcken; till att skåda, om vinträt blomstrades, om granatäplen grönskades.
«Меғизлар беғиға чүштүм, Җилғидики гүл-гияларни көрүшкә, Үзүм телиниң бихлиған-бихлимиғанлиғини көрүшкә, Анарларниң чечәклигән-чечәклимигәнлигини көрүшкә;
12 Min själ visste icke, att han mig intill AmmiNadibs vagnar satt hade.
Бирақ билә-билмәй, Җеним мени көтирип, Есил хәлқимниң җәң һарвулири үстигә қойған екән».
13 Vänd om, vänd om, o Sulamith; vänd om, vänd om, att vi måge skåda dig; hvad sen I på Sulamith annat, än dans i Mahanaim?
«Қайтқин, қайтқин, и Шуламит — Қайтқин, қайтқин, бизниң саңа қариғумиз бардур!» «Силәр Шуламитниң немисигә қариғуңлар бар?» «“Икки баргаһ” уссулға чүшкән вақтидикидәк униңға қараймиз!»
