Höga Visan 1
1 Salomos Höga Visa.
2 Han kysse mig med sins muns kyssande; ty din bröst äro ljufligare än vin;
Drenk mij met de kussen van uw mond; Want uw liefde is zoeter dan wijn.
3 Att man må lukta din goda salvo; ditt Namn är en utgjuten salva; derföre hafva pigorna dig kär.
Heerlijk is de geur van uw balsem, Uw naam is het kostbaarst aroom. Daarom hebben de meisjes u lief.
4 Drag mig efter dig, så löpe vi; Konungen förde mig in uti sin kammar: Vi fröjde oss, och äre glade öfver dig; vi tänke uppå din bröst mer än uppå vin; de fromme älska dig.
Neem mij mede, laat ons vluchten; Want de koning heeft mij in zijn vertrekken gebracht! Wij willen juichen, in u ons verblijden, Uw liefde roemen, hoger dan wijn, Terecht beminnen zij u!
5 Jag är svart, men ganska täck, I Jerusalems döttrar, såsom Kedars hyddor, såsom Salomos tapeter.
Wel ben ik donker, Maar toch nog schoon, Jerusalems dochters: Als de tenten van Kedar, De paviljoenen van Sjalma.
6 Ser icke derefter, att jag så svart är; ty solen hafver bränt mig; mins moders barn vredgas emot mig. Man hafver satt mig till vingårdsvaktersko; men min vingård, den jag hade, bevarade jag icke.
Let er niet op, dat ik zwart ben, En van de zon ben verbrand; Want de zonen van mijn moeder waren boos op mij, En lieten mij de wijngaarden bewaken…. Maar mijn eigen wijngaard bewaakte ik niet!
7 Säg mig du, den min själ älskar, hvar du beter, hvar du hvilar om middagen; att jag icke skall gå hit och dit, till dina stallbröders hjordar.
Bericht mij toch, mijn zielsbeminde, Waar ge uw kudde laat weiden, Waar ge ze in de middag laat rusten? Want waarom zou ik gaan zwerven Bij de kudden uwer vrienden?
8 Känner du dig icke, du dägeligasta ibland qvinnor, så gack uppå fårens fotspår, och bet din kid vid herdahusen.
Als ge het niet weet, Schoonste der vrouwen, Volg dan het spoor van de kudde, En hoed uw geiten Bij de tenten der herders.
9 Jag liknar dig, min kära, vid mitt resigtyg, vid Pharaos vagnar.
Met het span van Farao’s wagens Vergelijk ik u, liefste;
10 Dina kinder stå ljufliga i spann, och din hals i kedjo.
Hoe bekoorlijk uw wangen tussen de hangers, Uw hals in de snoeren.
11 Vi vilje göra dig gyldene spann med silfdoppor.
Gouden hangers laten we u maken, Met plaatjes van zilver.
12 Då Konungen vände sig hit, gaf min nardus sina lukt.
Zolang de koning in zijn harem verbleef, Straalde mijn nardus haar geur.
13 Min vän är mig ett knippe af myrrham, det emellan min bröst hänger.
Want mijn beminde is mij een bundeltje mirre, Dat op mijn boezem blijft rusten;
14 Min vän är mig en drufva Copher, uti de vingårdar i EnGedi.
Mijn beminde is mij een cyper-tros, Van Engédi’s gaarden.
15 Si, min kära, du äst dägelig; dägelig äst du, din ögon äro såsom dufvoögon.
Wat zijt ge verrukkelijk, mijn liefste, Uw ogen zijn duiven.
16 Si, min vän, du äst dägelig och ljuflig; vår säng grönskas.
Wat zijt ge verrukkelijk schoon, mijn beminde Ons rustbed is in het groen!
17 Vår hus bjelkar äro cedreträ; våre sparrar äro cypress.
De binten van ons paleis zijn ceders, Onze wanden cypressen.
