Romarbrevet 12

1 Så förmanar jag nu eder, käre bröder, vid Guds barmhertighet, att I utgifven edor lekamen till ett offer, som är lefvande, heligt och Gudi behageligit, edra skäliga Gudstjenst.

Ik bid u dan, broeders, door de ontfermingen Gods, dat gij uw lichamen stelt tot een levende, heilige en Gode welbehagelijke offerande, welke is uw redelijke godsdienst.

2 Och håller eder icke efter denna verldena; utan förvandler eder med edars sinnes förnyelse, att I mågen förfara hvad Guds gode, behaglige och fullkomlige vilje är. (aiōn g165)

En wordt dezer wereld niet gelijkvormig; maar wordt veranderd door de vernieuwing uws gemoeds, opdat gij moogt beproeven, welke de goede, en welbehagelijke en volmaakte wil van God zij. (aiōn g165)

3 Ty jag säger, igenom den nåd som mig gifven är, hvarjom och enom af eder, att ingen hålle mer af sig, än honom bör hålla; utan hålle sig så, att der är måtta med, efter som Gud hafver utdelat hvarjom och enom trones mått.

Want door de genade, die mij gegeven is, zeg ik een iegelijk, die onder u is, dat hij niet wijs zij boven hetgeen men behoort wijs te zijn; maar dat hij wijs zij tot matigheid, gelijk als God een iegelijk de mate des geloofs gedeeld heeft.

4 Ty såsom vi uti en lekamen hafve många lemmar, men alle lemmar hafva icke allt samma ämbete;

Want gelijk wij in een lichaam vele leden hebben, en de leden alle niet dezelfde werking hebben;

5 Så äre vi nu månge en lekamen i Christo, men inbördes äre vi hvarsannars lemmar;

Alzo zijn wij velen een lichaam in Christus, maar elkeen zijn wij elkanders leden.

6 Och hafve åtskilliga gåfvor, efter den nåd som oss gifven är. Hafver någor Prophetiam, så vare hon ens med trone.

Hebbende nu verscheidene gaven, naar de genade, die ons gegeven is,

7 Hafver någor ett ämbete, så akte han derpå; lärer någor, så akte han på lärona.

Zo laat ons die gaven besteden, hetzij profetie, naar de mate des geloofs; hetzij bediening, in het bedienen; hetzij die leert, in het leren;

8 Förmanar någor, så akte han på förmaningen; gifver någor, så gifve uti enfaldighet; regerar någor, så regere med omsorg; gör någor barmhertighet, så göre det med fröjd.

Hetzij die vermaant, in het vermanen; die uitdeelt, in eenvoudigheid; die een voorstander is, in naarstigheid; die barmhartigheid doet, in blijmoedigheid.

9 Kärleken vare utan skrymtan; hater det onda, blifvandes vid det godt är.

De liefde zij ongeveinsd. Hebt een afkeer van het boze, en hangt het goede aan.

10 Varer hvar med annan vänlige, uti broderlig kärlek; den ene förekomme den andra med inbördes heder.

Hebt elkander hartelijk lief met broederlijke liefde; met eer de een de ander voorgaande.

11 Varer icke tröge uti det I hafven för händer; varer brinnande i Andanom; skicker eder efter tiden.

Zijt niet traag in het benaarstigen. Zijt vurig van geest. Dient den Heere.

12 Varer glade i hoppet; tålige i bedröfvelse; håller på bedja.

Verblijdt u in de hoop. Zijt geduldig in de verdrukking. Volhardt in het gebed.

13 Deler edart till de heligas nödtorft; herberger gerna.

Deelt mede tot de behoeften der heiligen. Tracht naar herbergzaamheid.

14 Taler väl om dem som gå efter edart argasta; taler väl, och önsker dem icke ondt.

Zegent hen, die u vervolgen; zegent en vervloekt niet.

15 Glädjens med dem som glade äro; och gråter med dem som gråta.

Verblijdt u met de blijden; en weent met de wenenden.

16 Ens till sinnes med hvarannan; håller icke mycket af eder sjelfva; utan håller eder lika vid dem som ringa äro; håller eder icke sjelfva för kloka,

Weest eensgezind onder elkander. Tracht niet naar de hoge dingen, maar voegt u tot de nederige. Zijt niet wijs bij uzelven.

17 Görer ingom ondt för ondt; vinnlägger eder om det som ärligit är, inför hvar man.

Vergeldt niemand kwaad voor kwaad. Bezorgt hetgeen eerlijk is voor alle mensen.

18 Om möjeligit är, så mycket som till eder står, så hafver frid med alla menniskor.

Indien het mogelijk is, zoveel in u is, houdt vrede met alle mensen.

19 Hämnens eder icke sjelfve, käre vänner; utan låter ( Guds ) vrede hafva rum; ty det är skrifvet: Min är hämnden, jag skall vedergällat, säger Herren.

Wreekt uzelven niet, beminden, maar geeft den toorn plaats; want er is geschreven: Mij komt de wraak toe; Ik zal het vergelden, zegt de Heere.

20 Om nu din ovän hungrar, så gif honom mat; törster han, så gif honom dricka; när du det gör, så församlar du glödande kol på hans hufvud.

Indien dan uw vijand hongert, zo spijzigt hem; indien hem dorst, zo geeft hem te drinken; want dat doende, zult gij kolen vuurs op zijn hoofd hopen.

21 Låt dig icke öfvervunnen varda af det onda; utan öfvervinn det onda med det goda.

Wordt van het kwade niet overwonnen, maar overwint het kwade door het goede.