Uppenbarelseboken 5

1 Och jag såg i hans högra hand, som satt på stolen, ena bok skrifven innan och utan, beseglad med sju insegel.

ಅನನ್ತರಂ ತಸ್ಯ ಸಿಹಾಸನೋಪವಿಷ್ಟಜನಸ್ಯ ದಕ್ಷಿಣಸ್ತೇ ಽನ್ತ ರ್ಬಹಿಶ್ಚ ಲಿಖಿತಂ ಪತ್ರಮೇಕಂ ಮಯಾ ದೃಷ್ಟಂ ತತ್ ಸಪ್ತಮುದ್ರಾಭಿರಙ್ಕಿತಂ|

2 Och jag såg en stark Ängel, som predikade med höga röst: Ho är värdig upplåta bokena, och uppbryta hennes insegel?

ತತ್ಪಶ್ಚಾದ್ ಏಕೋ ಬಲವಾನ್ ದೂತೋ ದೃಷ್ಟಃ ಸ ಉಚ್ಚೈಃ ಸ್ವರೇಣ ವಾಚಮಿಮಾಂ ಘೋಷಯತಿ ಕಃ ಪತ್ರಮೇತದ್ ವಿವರೀತುಂ ತಮ್ಮುದ್ರಾ ಮೋಚಯಿತುಞ್ಚಾರ್ಹತಿ?

3 Och ingen i himmelen, eller på jordene, eller under jordene, kunde upplåta bokena, och icke heller se på henne.

ಕಿನ್ತು ಸ್ವರ್ಗಮರ್ತ್ತ್ಯಪಾತಾಲೇಷು ತತ್ ಪತ್ರಂ ವಿವರೀತುಂ ನಿರೀಕ್ಷಿತುಞ್ಚ ಕಸ್ಯಾಪಿ ಸಾಮರ್ಥ್ಯಂ ನಾಭವತ್|

4 Och jag gret svårliga, att ingen vardt funnen värdig till att upplåta bokena, och läsa henne, eller se på henne;

ಅತೋ ಯಸ್ತತ್ ಪತ್ರಂ ವಿವರೀತುಂ ನಿರೀಕ್ಷಿತುಞ್ಚಾರ್ಹತಿ ತಾದೃಶಜನಸ್ಯಾಭಾವಾದ್ ಅಹಂ ಬಹು ರೋದಿತವಾನ್|

5 Och en af de äldsta sade till mig: Gråt icke. Si, Lejonet af Juda slägte, Davids rot, hafver vunnit till att upplåta bokena, och uppbryta hennes sju insegel.

ಕಿನ್ತು ತೇಷಾಂ ಪ್ರಾಚೀನಾನಾಮ್ ಏಕೋ ಜನೋ ಮಾಮವದತ್ ಮಾ ರೋದೀಃ ಪಶ್ಯ ಯೋ ಯಿಹೂದಾವಂಶೀಯಃ ಸಿಂಹೋ ದಾಯೂದೋ ಮೂಲಸ್ವರೂಪಶ್ಚಾಸ್ತಿ ಸ ಪತ್ರಸ್ಯ ತಸ್ಯ ಸಪ್ತಮುದ್ರಾಣಾಞ್ಚ ಮೋಚನಾಯ ಪ್ರಮೂತವಾನ್|

6 Och jag såg, och si, midt i stolen, och ibland de fyra djuren, och midt ibland de äldsta stod ett Lamb, såsom det hade slagtadt varit, och hade sju horn, och sju ögon, hvilka äro de sju Guds Andar sände i all land.

ಅಪರಂ ಸಿಂಹಾಸನಸ್ಯ ಚತುರ್ಣಾಂ ಪ್ರಾಣಿನಾಂ ಪ್ರಾಚೀನವರ್ಗಸ್ಯ ಚ ಮಧ್ಯ ಏಕೋ ಮೇಷಶಾವಕೋ ಮಯಾ ದೃಷ್ಟಃ ಸ ಛೇದಿತ ಇವ ತಸ್ಯ ಸಪ್ತಶೃಙ್ಗಾಣಿ ಸಪ್ತಲೋಚನಾನಿ ಚ ಸನ್ತಿ ತಾನಿ ಕೃತ್ಸ್ನಾಂ ಪೃಥಿವೀಂ ಪ್ರೇಷಿತಾ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಸಪ್ತಾತ್ಮಾನಃ|

7 Och det kom, och tog bokena utaf hans högra hand, som satt på stolen.

ಸ ಉಪಾಗತ್ಯ ತಸ್ಯ ಸಿಂಹಾಸನೋಪವಿಷ್ಟಜನಸ್ಯ ದಕ್ಷಿಣಕರಾತ್ ತತ್ ಪತ್ರಂ ಗೃಹೀತವಾನ್|

8 Och då det hade tagit bokena, föllo de fyra djur, och de fyra och tjugu äldste framför Lambet, hafvande hvar och en harpor och gyldene skålar fulla med rökverk, hvilket är de heligas böner;

ಪತ್ರೇ ಗೃಹೀತೇ ಚತ್ವಾರಃ ಪ್ರಾಣಿನಶ್ಚತುರ್ವಿಂಂಶತಿಪ್ರಾಚೀನಾಶ್ಚ ತಸ್ಯ ಮೇಷಶಾವಕಸ್ಯಾನ್ತಿಕೇ ಪ್ರಣಿಪತನ್ತಿ ತೇಷಾಮ್ ಏಕೈಕಸ್ಯ ಕರಯೋ ರ್ವೀಣಾಂ ಸುಗನ್ಧಿದ್ರವ್ಯೈಃ ಪರಿಪೂರ್ಣಂ ಸ್ವರ್ಣಮಯಪಾತ್ರಞ್ಚ ತಿಷ್ಠತಿ ತಾನಿ ಪವಿತ್ರಲೋಕಾನಾಂ ಪ್ರಾರ್ಥನಾಸ್ವರೂಪಾಣಿ|

9 Och söngo en ny sång, och sade: Du äst värdig att taga bokena, och upplåta hennes insegel; ty du äst dödad, och hafver igenlöst oss Gudi med ditt blod, af allahanda slägte och tungomål, och folk och Hedningar.

ಅಪರಂ ತೇ ನೂತನಮೇಕಂ ಗೀತಮಗಾಯನ್, ಯಥಾ, ಗ್ರಹೀತುಂ ಪತ್ರಿಕಾಂ ತಸ್ಯ ಮುದ್ರಾ ಮೋಚಯಿತುಂ ತಥಾ| ತ್ವಮೇವಾರ್ಹಸಿ ಯಸ್ಮಾತ್ ತ್ವಂ ಬಲಿವತ್ ಛೇದನಂ ಗತಃ| ಸರ್ವ್ವಾಭ್ಯೋ ಜಾತಿಭಾಷಾಭ್ಯಃ ಸರ್ವ್ವಸ್ಮಾದ್ ವಂಶದೇಶತಃ| ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಕೃತೇ ಽಸ್ಮಾನ್ ತ್ವಂ ಸ್ವೀಯರಕ್ತೇನ ಕ್ರೀತವಾನ್|

10 Och hafver gjort oss vårom Gudi till Konungar och Prester; och vi skole regnera på jordene.

ಅಸ್ಮದೀಶ್ವರಪಕ್ಷೇ ಽಸ್ಮಾನ್ ನೃಪತೀನ್ ಯಾಜಕಾನಪಿ| ಕೃತವಾಂಸ್ತೇನ ರಾಜತ್ವಂ ಕರಿಷ್ಯಾಮೋ ಮಹೀತಲೇ||

11 Och jag såg, och hörde en röst af många Änglar, kringom stolen och kringom djuren, och kringom de äldsta, och talet på dem var mång sinom tusende tusend;

ಅಪರಂ ನಿರೀಕ್ಷಮಾಣೇನ ಮಯಾ ಸಿಂಹಾಸನಸ್ಯ ಪ್ರಾಣಿಚತುಷ್ಟಯಸ್ಯ ಪ್ರಾಚೀನವರ್ಗಸ್ಯ ಚ ಪರಿತೋ ಬಹೂನಾಂ ದೂತಾನಾಂ ರವಃ ಶ್ರುತಃ, ತೇಷಾಂ ಸಂಖ್ಯಾ ಅಯುತಾಯುತಾನಿ ಸಹಸ್ರಸಹಸ್ತ್ರಾಣಿ ಚ|

12 Sägande med höga röst: Lambet, som dödadt är, det är värdigt att hafva kraft, och rikedom, och visdom, och starkhet, och äro, och pris, och lof.

ತೈರುಚ್ಚೈರಿದಮ್ ಉಕ್ತಂ, ಪರಾಕ್ರಮಂ ಧನಂ ಜ್ಞಾನಂ ಶಕ್ತಿಂ ಗೌರವಮಾದರಂ| ಪ್ರಶಂಸಾಞ್ಚಾರ್ಹತಿ ಪ್ರಾಪ್ತುಂ ಛೇದಿತೋ ಮೇಷಶಾವಕಃ||

13 Och all kreatur, som i himmelen äro, och de på jordene, och de under jordene, och i hafvet, och allt det uti dem är, hörde jag säga till honom, som satt på stolen, och till Lambet: Lof, och ära, och pris, och kraft, ifrån evighet till evighet. (aiōn g165)

ಅಪರಂ ಸ್ವರ್ಗಮರ್ತ್ತ್ಯಪಾತಾಲಸಾಗರೇಷು ಯಾನಿ ವಿದ್ಯನ್ತೇ ತೇಷಾಂ ಸರ್ವ್ವೇಷಾಂ ಸೃಷ್ಟವಸ್ತೂನಾಂ ವಾಗಿಯಂ ಮಯಾ ಶ್ರುತಾ, ಪ್ರಶಂಸಾಂ ಗೌರವಂ ಶೌರ್ಯ್ಯಮ್ ಆಧಿಪತ್ಯಂ ಸನಾತನಂ| ಸಿಂಹಸನೋಪವಿಷ್ಟಶ್ಚ ಮೇಷವತ್ಸಶ್ಚ ಗಚ್ಛತಾಂ| (aiōn g165)

14 Och de fyra djuren sade: Amen; och de fyra och tjugu äldste föllo ned ( på sin ansigte ), och tillbådo honom, som lefver ifrån evighet till evighet.

ಅಪರಂ ತೇ ಚತ್ವಾರಃ ಪ್ರಾಣಿನಃ ಕಥಿತವನ್ತಸ್ತಥಾಸ್ತು, ತತಶ್ಚತುರ್ವಿಂಶತಿಪ್ರಾಚೀನಾ ಅಪಿ ಪ್ರಣಿಪತ್ಯ ತಮ್ ಅನನ್ತಕಾಲಜೀವಿನಂ ಪ್ರಾಣಮನ್|