Psaltaren 94

1 Herre Gud, hvilkom hämnden tillhörer; Gud, hvilkom hämnden tillhörer, bete dig.

Dio de venĝo, ho Eternulo, Dio de venĝo, aperu!

2 Upphöj dig, du verldenes domare; vedergäll dem högfärdigom det de förtjena.

Leviĝu, Juĝanto de la tero; Redonu la meritaĵon al la fieruloj.

3 Herre, huru länge skola de ogudaktige, huru länge skola de ogudaktige pråla;

Kiel longe la malvirtuloj, ho Eternulo, Kiel longe la malvirtuloj triumfos?

4 Och så högmodeliga tala; och alle ogerningsmän så berömma sig?

Ili estas malhumilaj, parolas arogantaĵon; Fanfaronas ĉiuj malbonaguloj.

5 Herre, de förtrycka ditt folk, och plåga ditt arf.

Vian popolon, ho Eternulo, ili premas, Kaj Vian heredon ili turmentas.

6 Enkor och främlingar dräpa de, och faderlösa döda de;

Vidvinon kaj fremdulon ili mortigas, Kaj orfojn ili buĉas.

7 Och säga: Herren ser det intet; och Jacobs Gud aktar det intet.

Kaj ili diras: La Eternulo ne vidas, Kaj la Dio de Jakob ne scias.

8 Märker dock, I galne ibland folket; och I dårar, när viljen I vise varda?

Komprenu, senprudentuloj en la popolo; Kaj vi, malsaĝuloj, kiam vi saĝiĝos?

9 Den der örat planterat hafver, skulle han icke höra? Den der ögat gjort hafver, skulle han icke se?

Ĉu ne aŭdas Tiu, kiu aranĝis orelon? Ĉu ne vidas Tiu, kiu kreis okulon?

10 Den der Hedningarna näpser, skulle han icke straffa? den der menniskorna lärer hvad de veta.

Ĉu ne punas la ĝustiganto de la popoloj, Kiu instruas al homo scion?

11 Men Herren vet menniskornas tankar, att de fåfängelige äro.

La Eternulo scias la pensojn de homo, Ke ili estas vantaj.

12 Säll är den som du, Herre, tuktar, och lärer honom genom din lag;

Bone estas al la homo, kiun Vi, ho Eternulo, ĝustigas, Kaj al kiu Vi instruas Vian leĝon,

13 Att han tålamod hafva må, då illa går; tilldess dem ogudaktiga grafven beredd varder.

Por trankviligi lin en la malbonaj tagoj, Ĝis estos pretigita la foso por la malvirtulo.

14 Ty Herren skall icke förkasta sitt folk, eller öfvergifva sitt arf.

Ĉar la Eternulo ne forpuŝos Sian popolon, Kaj Sian heredon Li ne forlasos.

15 Ty rätt måste dock blifva rätt; och thy måste all from hjerta tillfalla.

Ĉar juĝo revenos al vero, Kaj ĝin sekvos ĉiuj virtkoruloj.

16 Ho står med mig emot de onda? Ho träder till mig emot de ogerningsmän?

Kiu helpas min kontraŭ malbonuloj? Kiu staras apud mi kontraŭ malbonaguloj?

17 Om Herren icke hulpe mig, så låge min själ fulltnär uti det stilla.

Se la Eternulo ne estus mia helpanto, Mia animo preskaŭ kuŝus jam silenta.

18 Jag sade: Min fot hafver stapplat; men din nåd, Herre, uppehöll mig.

Kiam mi diris, ke mia piedo ŝanceliĝas, Via boneco, ho Eternulo, min subtenis.

19 Jag hade mycket bekymmer i mitt hjerta; men din tröst gladde mina själ.

Kiam mi havas interne multe da maltrankvilaj pensoj, Viaj konsoloj karesas mian animon.

20 Du kommer ju aldrig öfverens med dem skadeliga stolenom, som lagen illa uttyder.

Ĉu aliĝos al Vi trono de maljusteco, Kiu aranĝas maljustaĵon en la nomo de la leĝo?

21 De rusta sig emot dens rättfärdigas själ, och fördöma oskyldigt blod.

Ili sin armas kontraŭ la animo de virtulo, Kaj sangon senkulpan ili akuzas.

22 Men Herren är mitt beskärm, min Gud är mitt hopps tröst.

Sed la Eternulo estos mia rifuĝejo; Kaj mia Dio estos la roko de mia ŝirmo.

23 Och han skall vedergälla dem deras orätt, och skall förgöra dem för deras ondskos skull; Herren, vår Gud, skall förgöra dem.

Kaj Li redonos al ili por iliaj malbonagoj, Kaj por ilia malboneco Li ilin ekstermos; Ilin ekstermos la Eternulo, nia Dio.