Psaltaren 94
1 Herre Gud, hvilkom hämnden tillhörer; Gud, hvilkom hämnden tillhörer, bete dig.
O God der wraken! o HEERE, God der wraken! verschijn blinkende.
2 Upphöj dig, du verldenes domare; vedergäll dem högfärdigom det de förtjena.
Gij, Rechter der aarde! verhef U; breng vergelding weder over de hovaardigen.
3 Herre, huru länge skola de ogudaktige, huru länge skola de ogudaktige pråla;
Hoe lang zullen de goddelozen, o HEERE! hoe lang zullen de goddelozen van vreugde opspringen?
4 Och så högmodeliga tala; och alle ogerningsmän så berömma sig?
Uitgieten? hard spreken? alle werkers der ongerechtigheid zich beroemen?
5 Herre, de förtrycka ditt folk, och plåga ditt arf.
O HEERE! zij verbrijzelen Uw volk, en zij verdrukken Uw erfdeel.
6 Enkor och främlingar dräpa de, och faderlösa döda de;
De weduwe en den vreemdeling doden zij, en zij vermoorden de wezen.
7 Och säga: Herren ser det intet; och Jacobs Gud aktar det intet.
En zeggen: De HEERE ziet het niet, en de God van Jakob merkt het niet.
8 Märker dock, I galne ibland folket; och I dårar, när viljen I vise varda?
Aanmerkt, gij onvernuftigen onder het volk! en gij dwazen! wanneer zult gij verstandig worden?
9 Den der örat planterat hafver, skulle han icke höra? Den der ögat gjort hafver, skulle han icke se?
Zou Hij, Die het oor plant, niet horen? zou Hij, Die het oog formeert, niet aanschouwen?
10 Den der Hedningarna näpser, skulle han icke straffa? den der menniskorna lärer hvad de veta.
Zou Hij, Die de heidenen tuchtigt, niet straffen, Hij, Die den mens wetenschap leert?
11 Men Herren vet menniskornas tankar, att de fåfängelige äro.
De HEERE weet de gedachten des mensen, dat zij ijdelheid zijn.
12 Säll är den som du, Herre, tuktar, och lärer honom genom din lag;
Welgelukzalig is de man, o HEERE! dien Gij tuchtigt, en dien Gij leert uit Uw wet,
13 Att han tålamod hafva må, då illa går; tilldess dem ogudaktiga grafven beredd varder.
Om hem rust te geven van de kwade dagen; totdat de kuil voor den goddeloze gegraven wordt.
14 Ty Herren skall icke förkasta sitt folk, eller öfvergifva sitt arf.
Want de HEERE zal Zijn volk niet begeven, en Hij zal Zijn erve niet verlaten.
15 Ty rätt måste dock blifva rätt; och thy måste all from hjerta tillfalla.
Want het oordeel zal wederkeren tot de gerechtigheid; en alle oprechten van hart zullen hetzelve navolgen.
16 Ho står med mig emot de onda? Ho träder till mig emot de ogerningsmän?
Wie zal voor mij staan tegen de boosdoeners? Wie zal zich voor mij stellen tegen de werkers der ongerechtigheid?
17 Om Herren icke hulpe mig, så låge min själ fulltnär uti det stilla.
Ten ware dat de HEERE mij een Hulp geweest ware, mijn ziel had bijna in de stilte gewoond.
18 Jag sade: Min fot hafver stapplat; men din nåd, Herre, uppehöll mig.
Als ik zeide: Mijn voet wankelt; Uw goedertierenheid, o HEERE! ondersteunde mij.
19 Jag hade mycket bekymmer i mitt hjerta; men din tröst gladde mina själ.
Als mijn gedachten binnen in mij vermenigvuldigd werden, hebben Uw vertroostingen mijn ziel verkwikt.
20 Du kommer ju aldrig öfverens med dem skadeliga stolenom, som lagen illa uttyder.
Zou zich de stoel der schadelijkheden met U vergezelschappen, die moeite verdicht bij inzetting?
21 De rusta sig emot dens rättfärdigas själ, och fördöma oskyldigt blod.
Zij rotten zich samen tegen de ziel des rechtvaardigen, en zij verdoemen onschuldig bloed.
22 Men Herren är mitt beskärm, min Gud är mitt hopps tröst.
Doch de HEERE is mij geweest tot een Hoog Vertrek, en mijn God tot een Steenrots mijner toevlucht.
23 Och han skall vedergälla dem deras orätt, och skall förgöra dem för deras ondskos skull; Herren, vår Gud, skall förgöra dem.
En Hij zal hun ongerechtigheid op hen doen wederkeren, en Hij zal hen in hun boosheid verdelgen; de HEERE, onze God, zal hen verdelgen.
