Psaltaren 89
1 En undervisning Ethans, dens Esrahitens. Jag vill sjunga om Herrans nåde evinnerliga, och hans sanning förkunna med minom mun, ifrå slägte till slägte;
Nauczający (złożony) od Etana Ezrahytczyka. O miłosierdziach Pańskich na wieki śpiewać będę; od narodu do narodu opowiadać będę usty swemi prawdę twoję.
2 Och säger alltså, att en evig nåd skall uppgå; och du varder dina sanning i himmelen troliga hållandes.
Rzekłem bowiem: Miłosierdzie na wieki budowane będzie; na niebiosach utwierdziłeś prawdę twoję, o którejś rzekł:
3 Jag hafver gjort ett förbund med minom utkorade; minom tjenare David hafver jag svorit:
Postanowiłem przymierze z wybranym moim: przysiągłem Dawidowi, słudze swemu,
4 Jag skall förskaffa dig en evig säd, och bygga din stol ifrå slägte till slägte. (Sela)
Że aż na wieki utwierdzę nasienie twoje, a zbuduję od narodu do narodu stolicę twoję. (Sela)
5 Och himlarna, Herre, skola prisa din under, och dina sanning, uti de heligas församling.
Przetoż, Panie! wysławiają niebiosa cud twój, i prawdę twoję w zgromadzeniu świętych.
6 Ty ho kan i skyn liknas vid Herran; och ibland gudarnas barn Herranom lik vara?
Albowiem któż na niebie przyrównany może być Panu? kto podobien jest Panu między synami mocarzów?
7 Gud är fast mägtig uti de heligas församling, och underlig öfver alla de som omkring honom äro.
I w zgromadzeniu świętych bardzo jest Bóg straszliwy, a straszny nade wszystkich, którzy są około niego.
8 Herre Gud Zebaoth, ho är såsom du, en mägtig Herre? Och din sanning är allt omkring dig.
Panie, Boże zastępów! któż jest jakoś ty, Pan mocny? bo prawda twoja jest około ciebie.
9 Du råder öfver det stormande hafvet; du styrer dess böljor, när de upphäfva sig.
Ty panujesz nad nadętością morską; gdy się podnoszą nawałności jego, ty je skracasz.
10 Du slår Rahab till döds; du förströr dina fiendar, med dinom starka arm.
Tyś potawrł Egipt jako zranionego; mocą ramienia twego rozproszyłeś nieprzyjaciół twoich.
11 Himmel och jord äro din; du hafver grundat jordenes krets, och hvad deruti är.
Twojeć są niebiosa, twoja też i ziemia; okrąg świata i pełność jego tyś ugruntował.
12 Norr och söder hafver du skapat; Thabor och Hermon fröjdar sig i ditt Namn.
Tyś stworzył północy i południe; Tabor i Hermon śpiewają o imieniu twojem.
13 Du hafver en väldig arm; stark är din hand, och hög är din högra hand.
Ramię twoje mocne jest; można jest ręka twoja, a wywyższona jest prawica twoja.
14 Rättfärdighet och dom är dins stols stadfästelse; nåd och sanning äro för ditt ansigte.
Sprawiedliwość i sąd są gruntem stolicy twojej; miłosierdzie i prawda uprzedzają oblicze twoje.
15 Väl är de folke, som fröjdas kan; Herre, de skola vandra i dins ansigtes ljus.
Błogosławiony lud, który zna dźwięk twój; Panie! w światłości oblicza twego chodzić będą.
16 De skola dagliga öfver ditt Namn glade vara, och i dine rättfärdighet härlige vara.
W imieniu twojem weselić się będą każdego dnia, a w sprwiedliwości twojej wywyższać się będą.
17 Ty du äst deras starkhets berömmelse, och genom dina nåde skall du upphöja vårt horn.
Boś ty jest chwałą mocy ich, a za wolą twoją wywyższy się róg nasz.
18 Ty Herren är vår sköld, och den Helige i Israel är vår Konung.
Bo od Pana jest tarcza nasza, a od świętego Izraelskiego król nasz.
19 På den tiden talade du i en syn till dina heliga, och sade: Jag hafver uppväckt en hjelta, den hjelpa skall; jag hafver upphöjt en utkoradan utu folket.
W on czas mówiąc w widzeniu do świętego twego rzekłeś: Położyłem ratunek w ręku mocarza, wywyższyłem wybranego z ludu.
20 Jag hafver funnit min tjenare David; jag hafver smort honom med mina helga oljo.
Znalazłem Dawida, sługę mego; olejkiem świętym moim pomazałem go.
21 Min hand uppehåller honom, och min arm skall styrka honom.
Przetoż ręka moja będzie stała przy nim, a ramię moje posili go.
22 Fienderna skola icke vara honom öfvermägtige, och de orättfärdige skola icke förtrycka honom;
Nie uciśnie go nieprzyjaciel, a syn nieprawości nie utrapi go.
23 Utan jag skall slå hans ovänner för honom, och de honom hata, vill jag plåga.
Bo potrę przed twarzą jego przeciwników jego, a tych, którzy go mają w nienawiści, porażę.
24 Men min sanning och nåd skall när honom vara; och hans horn skall i mitt Namn upphöjdt varda.
Nadto prawda moja i miłosierdzie moje z nim będzie, a w imieniu mojem wywyższony będzie róg jego.
25 Jag skall sätta hans hand uti hafvet, och hans högra hand uti älfverna.
I położę na morzu rękę jego i na rzekach prawicę jego.
26 Han skall kalla mig alltså: Du äst min fader, min Gud och tröst, den mig hjelper.
On wołając rzecze: Tyś ojciec mój, Bóg mój, i skała zbawienia mego,
27 Och jag skall göra honom till första sonen, den aldrahögsta ibland Konungarna på jordene.
Ja go też za pierworodnego wystawię, i za wyższego nad królami ziemi.
28 Jag vill behålla honom mina nåd evinnerliga, och mitt förbund skall honom fast blifva.
Na wieki mu zachowam miłosierdzie moje, a przymierze moje stałe będzie przy nim.
29 Jag skall gifva honom en evig säd, och hans stol uppehålla, så länge himmelen varar.
I uczynię, że na wieki będzie trwało nasienie jego, a stolica jego jako dni niebios.
30 Men om hans barn min lag öfvergifva, och i minom rättom icke vandra;
Ale jeźliby synowie jego opuścili zakon mój, a w sądach moich nie chodzili;
31 Om de mina stadgar ohelga, och min bud icke hålla;
Jeźliby ustawy moje splugawili, a przykazań moich nie przestrzegali:
32 Så vill jag hemsöka deras synd med ris, och deras missgerningar med plågor.
Tedy nawiedzę rózgą przestępstwo ich, a karaniem nieprawość ich.
33 Men mina nåd vill jag icke vända ifrå honom, och icke låta mina sanning fela.
Ale miłosierdzia swego nie odejmę od niego, ani skłamię przeciw prawdzie mojej.
34 Jag vill icke ohelga mitt förbund, och icke ogildt göra hvad af minom mun utgånget är.
Nie splugawię przymierza mego, a tego, co wyszło z ust moich, nie odmienię.
35 Jag hafver en gång svorit vid mina helighet: Jag vill icke ljuga for David;
Razem przysiągł przez świętobliwość moję, że nie skłamię Dawidowi,
36 Hans säd skall evig vara, och hans stol för mig såsom solen.
A że nasienie jego zostanie na wieki, a stolica jego jako słońce przedemną;
37 Såsom månen skall han evinnerliga vid magt hållen varda, och såsom de vittne i skyn viss vara. (Sela)
Jako miesiąc będzie utwierdzone na wieki, i jako świadkowie na niebie godnowierni. (Sela)
38 Men nu bortdrifver du och förkastar, och vredgas med dinom smorda.
Aleś go ty odrzucił i wzgardził; rozgniewałeś się na pomazańca twego.
39 Du bryter dins tjenares förbund, och trampar hans krono neder på jordena.
Zrzuciłeś przymierze z sługą twoim; strąciłeś na ziemię koronę jego.
40 Du nederrifver alla hans murar, och låter hans fäste afbrytas.
Roztargałeś wszystkie płoty jego, i basztyś jego rozwalił.
41 Honom beröfva alle de der framom gå; han är sinom grannom ett gabberi vorden.
Szarpają go wszyscy, którzy drogą mimo idą; pośmiewiskiem jest i sąsiadom swoim.
42 Du upphöjer hans ovänners högra hand, och gläder alla hans fiendar.
Wywyższyłeś prawicę przeciwników jego; uweseliłeś wszysstkich nieprzyjaciół jego.
43 Ock hafver du hans svärds kraft borttagit, och låter honom ingen seger vinna i stridene.
I ostrze miecza jego stępiłeś, a nie ratowałeś go w bitwie.
44 Du förstörer hans renhet, och kastar hans stol till jordena.
Zniosłeś ochędóstwo jego, a stolicę jego uderzyłeś o ziemię.
45 Du förkortar hans ungdoms tid, och betäcker honom med blygd. (Sela)
Ukróciłeś dni młodości jego, a przyodziałeś go hańbą. (Sela)
46 Herre, huru länge vill du dig så allstinges fördölja; och låta dina grymhet brinna såsom en eld?
Dokądże, Panie! na wiekiż się kryć będziesz? także będzie jako ogień pałać zapalczywość twoja?
47 Tänk huru stackot mitt lif är; hvi vill du alla menniskor fåfängt skapat hafva?
Wspomnijże na mię, jako krótki jest wiek mój; azaś próżno stworzył wszystkich synów ludzkich?
48 Hvilken är den der lefver, och intet ser döden; den sina själ friar utu helvetes hand? (Sela) (Sheol h7585)
Któż z ludzi tak żyć może, aby nie oglądał śmierci? któż wyrwie duszę swą z mocy grobu? (Sela) (Sheol h7585)
49 Herre, hvar är den förra din nåd, den du David i dine sanning svorit hafver?
Gdzież są litości twoje dawne, o Panie! któreś przysiągł Dawidowi w prawdzie swej?
50 Tänk, Herre, på dina tjenares försmädelse, den jag bär i mitt sköt, af allom så mångom folkom;
Wspomnij, Panie! na zelżywość sług twoich, a jakom ponosił wzgardę w zanadrzu swem od wszystkich narodów możnych.
51 Dermed, Herre, dine fiender dig försmäda; der de med försmäda, och med fötterna trampa på din smorda.
Panie! jako urągali nieprzyjaciele twoi, jako urągali ścieżkom pomazańca twego.
52 Lofvad vare Herren evinnerliga. Amen, Amen.
Niech będzie błogosławiony Pan aż na wieki. Amen, Amen.
