Psaltaren 89

1 En undervisning Ethans, dens Esrahitens. Jag vill sjunga om Herrans nåde evinnerliga, och hans sanning förkunna med minom mun, ifrå slägte till slägte;

He Makiri na Etana Eterahi. Ka waiatatia e ahau nga mahi tohu a Ihowa ake ake: ka whakapuakina e toku mangai tou pono ki nga whakatupuranga katoa.

2 Och säger alltså, att en evig nåd skall uppgå; och du varder dina sanning i himmelen troliga hållandes.

I mea hoki ahau, Ka hanga ake te mahi tohu mo ake tonu atu: ka whakapumautia e koe tou pono ki nga tino rangi ra ano.

3 Jag hafver gjort ett förbund med minom utkorade; minom tjenare David hafver jag svorit:

Kua whakarite kawenata ahau ki taku i whiriwhiri ai: kua oati ki taku pononga ki a Rawiri;

4 Jag skall förskaffa dig en evig säd, och bygga din stol ifrå slägte till slägte. (Sela)

Ka pumau i ahau ou uri ake ake: ka hanga tou torona ki nga whakatupuranga katoa. (Hera)

5 Och himlarna, Herre, skola prisa din under, och dina sanning, uti de heligas församling.

Ka whakamoemiti ano nga rangi, e Ihowa, ki au mahi whakamiharo; ki tou pono hoki i roto i te whakaminenga o te hunga tapu.

6 Ty ho kan i skyn liknas vid Herran; och ibland gudarnas barn Herranom lik vara?

Ko wai oti i nga rangi hei rite mo Ihowa? Ko wai i roto i nga tama a te hunga nunui e rite ana ki a Ihowa?

7 Gud är fast mägtig uti de heligas församling, och underlig öfver alla de som omkring honom äro.

He Atua whakamataku rawa i roto i te whakaminenga o te hunga tapu, e wehingia ana i runga ake i a ratou katoa i tetahi taha, i tetahi taha ona?

8 Herre Gud Zebaoth, ho är såsom du, en mägtig Herre? Och din sanning är allt omkring dig.

E Ihowa, e te Atua o nga mano, ko wai te mea kaha hei rite mou, e IHA? Hei rite ranei mo tou pono i tetahi taha ou, i tetahi taha?

9 Du råder öfver det stormande hafvet; du styrer dess böljor, när de upphäfva sig.

Ko koe te kingi o te huamo o te moana: ka oho ona ngaru, ko koe hei whakamarino.

10 Du slår Rahab till döds; du förströr dina fiendar, med dinom starka arm.

Mongamonga noa i a koe a Rahapa ano he tangata i patua: marara ana i a koe, i tou ringa kaha ou hoariri.

11 Himmel och jord äro din; du hafver grundat jordenes krets, och hvad deruti är.

Nau nga rangi, nau te whenua: te ao me ona mea e hua ana i runga, nau ena i pumau ai.

12 Norr och söder hafver du skapat; Thabor och Hermon fröjdar sig i ditt Namn.

Ko te raki me te tonga nau ena i hanga: ka hari a Taporo raua ko Heremona ki tou ingoa.

13 Du hafver en väldig arm; stark är din hand, och hög är din högra hand.

He takakau marohirohi tou: he pakari tou ringa, rewa tonu tou matau ki runga.

14 Rättfärdighet och dom är dins stols stadfästelse; nåd och sanning äro för ditt ansigte.

Ko te tika me te whakawa te turanga o tou torona: e haere ana te mahi tohu me te pono i mua i tou aroaro.

15 Väl är de folke, som fröjdas kan; Herre, de skola vandra i dins ansigtes ljus.

Ka hari te iwi e mohio ana ki te tangi whakahari: e haere ana ratou, e Ihowa, i te marama o tou mata.

16 De skola dagliga öfver ditt Namn glade vara, och i dine rättfärdighet härlige vara.

E hari ana ratou ki tou ingoa i te roa o te ra: a ma tou tika ka kake ai ratou.

17 Ty du äst deras starkhets berömmelse, och genom dina nåde skall du upphöja vårt horn.

Ko koe hoki te kororia o to ratou kaha: ma tau manako ano ka ara ai to matou haona.

18 Ty Herren är vår sköld, och den Helige i Israel är vår Konung.

Na Ihowa hoki to matou whakangungu rakau: a na te Mea Tapu o Iharaira to tatou kingi.

19 På den tiden talade du i en syn till dina heliga, och sade: Jag hafver uppväckt en hjelta, den hjelpa skall; jag hafver upphöjt en utkoradan utu folket.

I korero moemoea koe i reira ki tau Mea Tapu, i mea, Kua hoatu e ahau he kaha ki runga ki tetahi marohirohi; kua whakanuia e ahau tetahi i whiriwhiria i roto i te iwi.

20 Jag hafver funnit min tjenare David; jag hafver smort honom med mina helga oljo.

Kua kitea e ahau taku pononga, a Rawiri: kua whakawahia ia e ahau ki taku hinu tapu:

21 Min hand uppehåller honom, och min arm skall styrka honom.

Ka u atu toku ringa hei awhina mona: ma toku takakau ano ia e whakakaha.

22 Fienderna skola icke vara honom öfvermägtige, och de orättfärdige skola icke förtrycka honom;

E kore te hoariri e whai wahi ki a ia: e kore ano hoki te tama a te kino e tukino i a ia.

23 Utan jag skall slå hans ovänner för honom, och de honom hata, vill jag plåga.

Maku e tukituki ona hoariri ki tona aroaro: ka whiua e ahau te hunga e kino ana ki a ia.

24 Men min sanning och nåd skall när honom vara; och hans horn skall i mitt Namn upphöjdt varda.

Otira ka mau ki a ia toku pono me taku mahi tohu: a ma toku ingoa ka ara ai tona haona.

25 Jag skall sätta hans hand uti hafvet, och hans högra hand uti älfverna.

Maku ano tona ringa ka pa ai ki te moana: tona matau ki nga awa.

26 Han skall kalla mig alltså: Du äst min fader, min Gud och tröst, den mig hjelper.

Ka karanga ia ki ahau, Ko koe toku Papa, toku Atua, te kohatu o toku whakaoranga.

27 Och jag skall göra honom till första sonen, den aldrahögsta ibland Konungarna på jordene.

Ka waiho ano ia hei matamua maku ki runga ake i nga kingi o te whenua.

28 Jag vill behålla honom mina nåd evinnerliga, och mitt förbund skall honom fast blifva.

Ka rongoatia e ahau taku mahi tohu mona ake tonu atu: ka mau tonu taku kawenata ki a ia.

29 Jag skall gifva honom en evig säd, och hans stol uppehålla, så länge himmelen varar.

Ka meinga hoki e ahau ona uri kia mau tonu ake ake, tona torona ano ko nga ra o te rangi.

30 Men om hans barn min lag öfvergifva, och i minom rättom icke vandra;

Ki te whakarerea e ana tamariki taku ture, a kahore e haere i aku whakaritenga;

31 Om de mina stadgar ohelga, och min bud icke hålla;

Ki te takahi ratou i aku tikanga; a kahore e pupuri i aku whakahau;

32 Så vill jag hemsöka deras synd med ris, och deras missgerningar med plågor.

Katahi ka whaia ta ratou mahi tutu e taku rakau, o ratou kino e te whiu.

33 Men mina nåd vill jag icke vända ifrå honom, och icke låta mina sanning fela.

Otira e kore e tangohia rawatia e ahau taku mahi tohu i a ia, e tuku ranei i toku pono kia he.

34 Jag vill icke ohelga mitt förbund, och icke ogildt göra hvad af minom mun utgånget är.

E kore taku kawenata e takahia e ahau, e kore ano e whakarereketia te mea i puta i oku ngutu.

35 Jag hafver en gång svorit vid mina helighet: Jag vill icke ljuga for David;

Kotahi aku oatitanga i toku tapu; e kore ahau e teka ki a Rawiri.

36 Hans säd skall evig vara, och hans stol för mig såsom solen.

Ka mau tonu tona uri ake ake; a ka rite tona torona ki te ra i toku aroaro.

37 Såsom månen skall han evinnerliga vid magt hållen varda, och såsom de vittne i skyn viss vara. (Sela)

Ka rite tona pumau ki to te marama ake ake: hei kaiwhakaatu pono ano i runga i te rangi. (Hera)

38 Men nu bortdrifver du och förkastar, och vredgas med dinom smorda.

Na kua panga nei koe, kua whakarihariha, kua riri ki tau i whakawahi ai.

39 Du bryter dins tjenares förbund, och trampar hans krono neder på jordena.

Kua weriweri koe ki te kawenata ki tau pononga: kua whakanoaia e koe tona karauna, taka noa ki te whenua.

40 Du nederrifver alla hans murar, och låter hans fäste afbrytas.

Kua pakaruhia e koe ona taiepa katoa; whakamotitia iho e koe ona pa kaha.

41 Honom beröfva alle de der framom gå; han är sinom grannom ett gabberi vorden.

E pahua ana i a ia nga tangata katoa e tika ana i te ara: he tawainga ia na ona hoa tata.

42 Du upphöjer hans ovänners högra hand, och gläder alla hans fiendar.

Kua whakarewaina e koe te ringa matau o ona hoa whawhai: kua meinga e koe kia hari ona hoa whawhai katoa.

43 Ock hafver du hans svärds kraft borttagit, och låter honom ingen seger vinna i stridene.

Ae, e ngore ana i a koe te mata o tana hoari: kihai ano koe i tautoko i a ia ki te tatauranga.

44 Du förstörer hans renhet, och kastar hans stol till jordena.

Kua whakamutua e koe tona kororia, kua maka tona torona ki raro ki te whenua.

45 Du förkortar hans ungdoms tid, och betäcker honom med blygd. (Sela)

Kua poroa e koe nga ra o tona taitamarikitanga: kua hipokina ia e koe ki te whakama. (Hera)

46 Herre, huru länge vill du dig så allstinges fördölja; och låta dina grymhet brinna såsom en eld?

Kia pehea te roa, e Ihowa, e whakangaro ai koe i a koe, ake tonu atu? Kia pehea te roa e toro ana tou riri ano he ahi?

47 Tänk huru stackot mitt lif är; hvi vill du alla menniskor fåfängt skapat hafva?

Kia mahara ki te poto rawa o toku taima: he aha i hanga ai e koe nga tangata katoa hei kore noa iho?

48 Hvilken är den der lefver, och intet ser döden; den sina själ friar utu helvetes hand? (Sela) (Sheol h7585)

Ko wai tena tangata e ora nei, a e kore e kite i te mate? E mawhiti koia i a ia tona wairua i te kaha o te reinga? (Hera) (Sheol h7585)

49 Herre, hvar är den förra din nåd, den du David i dine sanning svorit hafver?

E te Ariki, kei hea au arohatanga o mua i oatitia ai e koe ki a Rawiri i runga i tou pono?

50 Tänk, Herre, på dina tjenares försmädelse, den jag bär i mitt sköt, af allom så mångom folkom;

Maharatia, e te Ariki, te tawai ki au pononga; e mau nei ki toku uma te tawai a nga iwi nunui katoa:

51 Dermed, Herre, dine fiender dig försmäda; der de med försmäda, och med fötterna trampa på din smorda.

Te tawai a ou hoariri, e Ihowa, ta ratou tawai nei ki nga hikoinga o tau i whakawahi ai.

52 Lofvad vare Herren evinnerliga. Amen, Amen.

Kia whakapaingia a Ihowa ake ake. Amine, ae Amine.