Psaltaren 86

1 En bön Davids. Herre, böj neder dina öron, och hör mig; ty jag är elände och fattig.

Drottinn, líttu til mín! Hlustaðu á bæn mína! Svaraðu mér því að ég er í nauðum staddur.

2 Bevara mina själ, ty jag är helig; hjelp du, min Gud, dinom tjenare, som sig uppå dig förlåter.

Bjargaðu mér frá dauða, því að ég tilheyri þér. Frelsaðu mig, því að ég treysti þér og hlýði.

3 Herre, var mig nådelig; ty jag ropar dagliga till dig.

Miskunna mér, Drottinn. Ég mæni til þín og vona á þig liðlangan daginn.

4 Fröjda dins tjenares själ; förty efter dig, Herre, trängtar jag.

Drottinn, leyfðu mér að gleðjast því að ég tilbið þig einan.

5 Ty du, Herre, äst god och nådelig, af stor godhet allom dem som åkalla dig.

Drottinn, þú ert mildur og góður og fús að fyrirgefa, gæskuríkur við alla sem ákalla þig.

6 Förnim, Herre, mina bön, och akta uppå mina böns röst.

Heyr þú bæn mína Drottinn, því að ég ákalla þig í neyð minni.

7 Uti mine nöd åkallar jag dig, att du dock ville höra mig.

Þegar ég er í vanda staddur hrópa ég til þín því að þú hjálpar mér.

8 Herre, dig är ingen lik ibland gudarna, och ingen är, som så göra kan som du.

Enginn hinna heiðnu guða stenst samjöfnuð við þig! Þín verk eru engu lík!

9 Alle Hedningar, de du gjort hafver, skola komma och tillbedja för dig, Herre, och ära ditt Namn;

Þjóðirnar – þú skapaðir þær allar – munu koma og lúta þér. Þær munu lofa þitt háa og heilaga nafn

10 Att du så stor äst, och gör under, och allena Gud äst.

því að þú ert mikill og gerir furðuverk. Þú einn ert Guð!

11 Visa mig, Herre, din väg, att jag må vandra i dine sanning; behåll mitt hjerta vid det ena, att jag ditt Namn fruktar.

Sýndu mér, Drottinn, hvert þú vilt senda mig og þangað mun ég fara, því það er vegur sannleikans. Ó, að ég gæti tignað þig af heilu hjarta og hreinni samvisku!

12 Jag tackar dig, Herre, min Gud, af allt mitt hjerta, och ärar ditt Namn evinnerliga.

Ég lofa þig Drottinn Guð minn af öllu hjarta. Ég vil vegsama nafn þitt að eilífu.

13 Ty din godhet är stor öfver mig, och du hafver frälst mina själ utu det djupa helvetet. (Sheol h7585)

Mikill er kærleikur þinn! Þú ert mér alltaf svo góður! Þú frelsaðir mig úr djúpi heljar. (Sheol h7585)

14 Gud, de stolte sätta sig emot mig, och de tyranners hop står mig efter mina själ, och hafva dig intet för ögon.

Ofstopamenn rísa gegn mér. Guðlaus illmenni vilja ryðja mér burt.

15 Men du, Herre Gud, äst barmhertig och nådelig, tålig, och af stora mildhet och trohet.

En þú, Drottinn, ert miskunnsamur Guð, seinn til reiði, langlyndur og trúr.

16 Vänd dig till mig, var mig nådelig; stärk din tjenare med dine magt, och hjelp dine tjenarinnos son.

Líttu til mín í náð og styrktu mig. Ég er þjónn þinn, frelsaðu mig.

17 Gör ett tecken med mig, att mig väl går, att de set, som mig hata, och skämma sig, att du med mig står, Herre, och tröstar mig.

Gefðu mér tákn um að þú elskir mig. Þegar óvinir mínir sjá það, munu þeir blygðast sín því að þú hjálpar mér og huggar mig.