Psaltaren 56

1 Ett gyldene klenodium Davids, till att föresjunga, om den dumba dufvona ibland de främmanda, då de Philisteer grepo honom i Gath. Gud, var mig nådelig, ty menniskor vilja nedersänka mig; dagliga strida de, och tränga mig.

Drottinn, miskunna þú mér, því að liðlangan daginn sækja óvinir mínir að.

2 Mine fiender nedersänka mig dagliga ty månge strida emot mig högmodeliga.

Fjandmennirnir ryðjast fram, fjölmennt lið, þeir ætla að drepa mig.

3 När jag fruktar mig, så hoppas jag uppå dig.

Þegar ég er hræddur, set ég traust mitt á þig.

4 Jag vill prisa Guds ord; på Gud vill jag hoppas, och intet frukta mig. Hvad skulle något kött göra mig?

Ég treysti loforðum Guðs og veit því að þessir óvinir munu ekki ná mér, þeir eru aðeins dauðlegir menn!

5 Dagliga strida de emot min ord; alle deras tankar äro, att de må göra mig ondt.

Þeir vinna gegn mér með öllum ráðum og hugsa um það eitt að fella mig.

6 De hålla tillhopa, och vakta, och taga vara uppå mina hälar, huru de mina själ gripa måga.

Þeir áreita mig, sitja um mig. Þeir liggja í leyni eins og stigamenn, hlusta eftir fótataki mínu og leggja ör á streng.

7 Hvad de ondt göra, det är allaredo tillgifvet ( säga de ). Gud störte sådana menniskor neder utan alla nåde.

Þeir halda sig sleppa við refsingu, og komast undan, en Drottinn, láttu þá fá makleg málagjöld, annað er ekki réttlátt.

8 Räkna min flykt; fatta mina tårar uti din lägel; utan tvifvel räknar du dem.

Þú þekkir alla hrakninga mína og tár, já, þekkir þau með tölu!

9 Då måste mina fiender tillbakavända. När jag ropar, förmärker jag, att du min Gud äst.

Þegar ég hrópa til þín um hjálp, breytist bardaginn. Óvinir mínir flýja! Þá veit ég að Guð er með mér! Hann liðsinnir mér!

10 Jag vill prisa Guds ord; Herrans ord vill jag prisa.

Með hjálp Guðs mun ég lofa orð hans, já vissulega mun ég lofa orð hans.

11 Uppå Gud hoppas jag, och fruktar mig intet; hvad kunna menniskor göra mig?

Ég treysti Guði. Loforð hans eru dásamleg! Ég óttast ekki svikráð mannanna – hvað geta þeir gert mér?!

12 Jag hafver gjort dig löfte, Gud, att jag dig tacka vill.

Drottinn, ég vil standa við orð mín og þakka þér hjálpina!

13 Ty du hafver frälst mina själ ifrå döden, mina fötter ifrå fall; att jag må vandra för Gudi uti de lefvandes ljuse.

Þú hefur frelsað mig frá dauða og forðað frá hrösun og þess vegna fæ ég að njóta ljóss og lífs með þér.