Psaltaren 51
1 En Psalm Davids, till att föresjunga; Då den Propheten Nathan till honom kom, när han till BathSeba ingången var. Gud, var mig nådelig, efter dina godhet, och afplana mina synd, efter dina stora barmhertighet.
Þennan sálm orti Davíð eftir að Natan spámaður hafði birt honum dóm Guðs vegna hórdóms hans með Batsebu og morðsins á Úría eiginmanni hennar. Þú góði og miskunnsami Guð, ó, fyrirgefðu mér! Vertu mér náðugur! Taktu burt synd mína og skömm!
2 Två mig väl af mine missgerning, och rensa mig ifrå mine synd.
Þvoðu mig hreinan af syndasekt minni. Hreinsaðu hjarta mitt
3 Förty jag känner mina missgerning, och min synd är alltid för mig.
því að ég játa synd mína – daga og nætur minnir hún á sig!
4 Mot dig allena hafver jag syndat, och illa gjort för dig; på det du må rätt blifva i din ord, och icke straffad blifva, då du dömd varder.
Gegn þér, já þér einum, hef ég brotið. Drýgt hræðilega synd. Þú varst vitni að öllu þessu og dómur þinn er réttlátur.
5 Si, jag är af syndelig säd född, och min moder hafver mig i synd aflat.
Syndugur var ég þegar móðir mín fæddi mig, sekur þegar ég varð til.
6 Si, du hafver lust till sanningen, den i det fördolda ligger; du låter mig veta den hemliga visheten.
Þú vilt að menn séu hreinskilnir við sjálfa sig, einlægir og segi satt. Gefðu mér náð til að gera það!
7 Skära mig med isop, att jag må ren varda; två mig, att jag må snöhvit varda.
Þvoðu mig að ég verði hreinn, hreinsaðu mig svo ég verði hvítari en snjór.
8 Låt mig höra glädje och fröjd, att de ben, som du förkrossat hafver, måga fröjda sig.
Og þegar þú hefur refsað mér, þá gefðu mér gleði mína á ný.
9 Vänd bort ditt ansigte ifrå mina synder, och afplana alla mina missgerningar.
Einblíndu ekki á syndir mínar, heldur afmáðu þær allar.
10 Skapa i mig, Gud, ett rent hjerta, och gif i mig en ny viss anda.
Skapaðu í mér nýtt og hreint hjarta, ó Guð! Gefðu mér þinn heilaga anda svo að ég hugsi rétt og þrái það sem gott er.
11 Förkasta mig icke ifrå ditt ansigte, och tag icke din Helga Anda ifrå mig.
Varpaðu mér ekki burt frá þér og taktu ekki þinn heilaga anda frá mér.
12 Tröst mig igen med dine hjelp, och den frimodige anden uppehålle mig.
Fylltu mig aftur gleði þíns hjálpræðis og löngun til að hlýða þér!
13 Ty jag vill lära öfverträdarena dina vägar, att syndarena måga vända sig till dig.
Þá get ég leitt aðra syndara inn á veg þinn svo að þeir – sekir eins og ég – játi syndir sínar og snúi sér til þín.
14 Fräls mig ifrå blodskulder, Gud, som min Gud och Frälsare är; att min tunga må lofva dina rättfärdighet.
Frelsaðu mig frá dauðans háska, ó Guð minn. Þú einn getur frelsað mig!
15 Herre, upplåt mina läppar, att min mun må förkunna din pris.
Leyf mér að syngja um miskunn þína, Drottinn. Opnaðu varir mínar svo að ég megi vegsama þig!
16 Ty du hafver icke lust till offer, eljest ville jag väl gifva dig det; och bränneoffer behaga dig intet.
Þú hefur ekki þóknun á dýrafórnum, annars myndi ég láta þær í té. Og brennifórnir eru ekki í uppáhaldi hjá þér.
17 De offer, som Gudi behaga, äro en bedröfvad ande. Ett bedröfvadt och förkrossadt hjerta varder du, Gud, icke föraktandes.
Þetta vilt þú: Auðmjúkan anda og iðrandi samvisku. Þann sem iðrast af öllu hjarta, munt þú ó Guð, ekki fyrirlíta.
18 Gör väl vid Zion, efter dina nåde; uppbygg murarna i Jerusalem.
Drottinn, lát Ísrael ekki gjalda syndar minnar. Hjálpaðu þjóð þinni og vernda Jerúsalem.
19 Då skola dig behaga rättfärdighetenes offer, bränneoffer och heloffer; då skall man oxar uppå ditt altare offra.
Þegar hjarta mitt er rétt gagnvart þér, þá gleðst þú yfir verkum mínum og því sem ég fórna á altari þínu.
