Psaltaren 50

1 En Psalm Assaphs. Herren Gud den mägtige talar, och kallar verldena, ifrå solenes uppgång, allt intill nedergången.

Psalmo de Asaf. Dio de la dioj, la Eternulo, ekparolis, Kaj vokis la teron de la sunleviĝo ĝis la sunsubiro.

2 Af Zion går upp Guds härliga sken.

El Cion, la perfektaĵo de beleco, Dio ekbrilis.

3 Vår Gud kommer, och tiger intet. Förtärande eld går för honom, och omkring honom en mägtig storm.

Nia Dio venas kaj ne silentas; Fajro ekstermanta estas antaŭ Li, Ĉirkaŭ Li estas granda ventego.

4 Han kallar himmel och jord, att han skall döma sitt folk.

Li vokas la ĉielon supre kaj la teron, Por juĝi Sian popolon:

5 Församler mig mina heliga, som förbundet mer akta än offer.

Kolektu al Mi Miajn fidelulojn, Kiuj faris kun Mi interligon ĉe oferdono.

6 Och himlarna skola förkunna hans rättfärdighet; ty Gud är domaren. (Sela)

Kaj la ĉielo proklamis Lian justecon, Ĉar Dio estas tiu juĝanto. (Sela)

7 Hör, mitt folk, låt mig tala; Israel, låt mig ibland dig betyga: Jag Gud är din Gud.

Aŭskultu, ho Mia popolo, kaj Mi parolos; Ho Izrael, Mi atestos pri vi; Mi estas Dio, via Dio.

8 För ditt offers skull straffar jag dig intet; äro dock dine bränneoffer alltid för mig.

Ne pro viaj oferdonoj Mi vin riproĉos, Ĉar viaj bruloferoj estas ĉiam antaŭ Mi.

9 Jag vill icke taga oxar utu ditt hus, eller bockar utu dine stall;

Mi ne prenos el via domo bovidon, Nek el viaj kortoj kaprojn:

10 Ty all djur i skogenom äro mine, och boskapen på bergen, der de vid tusendetal gå.

Ĉar al Mi apartenas ĉiuj bestoj en la arbaroj, Miloj da brutoj sur la montoj;

11 Jag känner alla foglar på bergen, och allahanda djur på markene äro för mig.

Mi konas ĉiujn birdojn sur la montoj, Kaj ĉiuj bestoj de la kampoj estas antaŭ Mi.

12 Om mig hungrade, ville jag intet säga dig deraf; ty jordenes krets är min, och allt det deruti är.

Se Mi fariĝus malsata, Mi ne dirus al vi, Ĉar al Mi apartenas la mondo, kaj ĉio, kio ĝin plenigas.

13 Menar du, att jag oxakött äta vill, eller bockablod dricka?

Ĉu Mi manĝas viandon de bovoj, Kaj ĉu Mi trinkas sangon de kaproj?

14 Offra Gudi tackoffer, och betala dem Högsta ditt löfte.

Oferdonu al Dio dankon, Kaj plenumu antaŭ la Plejaltulo viajn promesojn.

15 Och åkalla mig i nödene; så vill jag hjelpa dig, så skall du prisa mig.

Voku Min en la tago de mizero; Mi vin liberigos, kaj vi Min gloros.

16 Men till den ogudaktige säger Gud: Hvi förkunnar du mina rätter, och tager mitt förbund i din mun;

Sed al la malpiulo Dio diris: Por kio vi parolas pri Miaj leĝoj Kaj portas Mian interligon en via buŝo,

17 Efter du dock hatar tuktan, och kastar min ord bakom dig?

Dum vi malamas moralinstruon Kaj ĵetas Miajn vortojn malantaŭen de vi?

18 När du ser en tjuf, så löper du med honom, och hafver din del med horkarlar.

Kiam vi vidas ŝteliston, vi aliĝas al li, Kaj kun adultuloj vi estas partoprenanto;

19 Din mun låter du tala det ondt är, och din tunga bedrifver falskhet.

Vian buŝon vi uzas por malbono, Kaj via lango plektas falsaĵon;

20 Du sitter och talar emot din broder; dine moders son förtalar du.

Vi sidas kaj parolas kontraŭ via frato, Pri la filo de via patrino vi kalumnias.

21 Detta gör du, och jag tiger. Det menar du, att jag skulle vara lika som du; men jag skall straffa dig, och sätta dig det under ögonen.

Tion vi faris, kaj Mi silentis; Kaj vi pensis, ke Mi estas tia, kiel vi. Mi punos vin, kaj Mi metos ĉion antaŭ viajn okulojn.

22 Märker dock det, I som Gud förgäten, att jag icke en gång bortrycker, och är så ingen förlösare mer.

Komprenu ĉi tion, vi, kiuj forgesas Dion; Alie Mi disŝiros, kaj neniu savos.

23 Den der tack offrar, han prisar mig; och der är vägen, att jag visar honom Guds salighet.

Kiu oferdonas dankon, tiu Min honoras; Kaj kiu estas singarda en la vojo, Al tiu Mi aperigos Dian helpon.