Psaltaren 49

1 En Psalm, till att föresjunga, Korah barnas. Hörer till, all folk; akter häruppå, alle I, som på denna tid lefven;

Met sopraanstemmen; Voor muziekbegeleiding. Van de zonen van Kore; een psalm. Volkeren, hoort dit allen aan, Luistert allen, bewoners der aarde;

2 Både den menige man och herrar, både rike och fattige; den ene med den andra.

Kinderen uit het volk en edelgeborenen, Rijken en armen, allen te zamen!

3 Min mun skall tala vishet, och mitt hjerta förstånd.

Mijn mond gaat diepe wijsheid verkonden, Mijn hart verstandige dingen bepeinzen;

4 Vi vilje ett godt ordspråk höra, och en skön dikt på harpo spela.

Ik spits mijn oren voor een moeilijk probleem, En bij snarenspel los ik mijn raadsel op. De mens in weelde, die het niet wil begrijpen, Lijkt op vee, dat geslacht wordt.

5 Hvi skulle jag frukta mig i de onda dagar, när mina förtryckares ondska omfattar mig?

Waarom zou ik de dagen der bozen benijden, En de levenskracht van mijn belagers, die mij omringen;

6 Hvilke sig förlåta uppå sitt gods, och trotsa uppå sina stora rikedomar.

Van allen, die op hun schatten vertrouwen, En op hun grote rijkdommen pochen?

7 Kan dock en broder ingen förlösa, eller Gudi någon försona;

Ach, er is niemand, die zich vrij kan kopen, Of aan God zijn losgeld betalen:

8 Ty det kostar för mycket att förlösa deras själ; så att han måste låta det bestå evinnerliga;

Te hoog is de prijs van zijn leven, Ontoereikend voor eeuwig. De mens in weelde, die het niet wil begrijpen, Lijkt op vee, dat geslacht wordt.

9 Om han ock än länge lefver, och grafvena icke ser.

Of zou hij eeuwig blijven leven, En zijn graf niet aanschouwen?

10 Ty man skall se, att sådana vise dock dö, så väl som de dårar och galne förgås, och måste låta sitt gods androm.

Neen, men ziet de wijzen sterven, Den dwaas met den domoor vergaan;

11 Med deras tankar står det alltså: Deras hus vara förutan ända, deras boningar blifva ifrå slägte till slägte, och de hafva stora äro på jordene.

Hun graf is voor altijd hun woning, Hun verblijf van geslacht tot geslacht; En al hebben ze hele landen hun eigen genoemd, Toch laten ze hun schatten voor anderen achter.

12 Likväl kunna de icke blifva i sådana värdighet; utan måste hädan såsom fä.

De mens in weelde, die het niet wil begrijpen, Lijkt op vee, dat geslacht wordt.

13 Denna deras handel är allsamman galenskap; likväl lofva det deras efterkommande med sin mun. (Sela)

Dit is het lot van wie daarop bouwen, Het einde van die daarover snoeven:

14 De ligga i helvete såsom får, döden gnager dem; men de fromme skola hasteliga få råda öfver dem, och deras trotsan måste förgås; uti helvete måste de blifva. (Sheol h7585)

Als schapen worden ze het graf ingejaagd, Het is de dood, die ze weidt; Regelrecht zinken ze neer in de kuil, En hun gestalte gaat over tot de ontbinding van de dood. (Sheol h7585)

15 Men Gud skall förlösa mina själ utu helvetes våld; ty han hafver upptagit mig. (Sela) (Sheol h7585)

Neen, God alleen kan de prijs voor mijn leven betalen. Hij alleen mij uit de macht van het dodenrijk redden! (Sheol h7585)

16 Sköt der intet om, när en rik varder, om hans huses härlighet stor varder;

Dus wees niet afgunstig, als iemand rijkdommen krijgt, En de schat van zijn huis zich vermeerdert;

17 Ty han skall i sin dödstid intet med sig taga, och hans härlighet far intet efter honom;

Want niets van dit alles neemt hij mee bij zijn dood, En de schat volgt hem niet in het graf.

18 Utan han tröstar på detta goda lefvandet, och prisar det, när en gör sig goda dagar.

Al prijst hij zich bij zijn leven gelukkig, En roemt zich, omdat het hem goed gaat:

19 Så fara de efter sina fäder, och få aldrig se ljuset.

Toch komt hij in het verblijf van zijn vaderen, En nooit meer aanschouwt hij het licht.

20 Korteliga: När en menniska är i värdighet, och hafver icke förstånd, så far hon hädan såsom fä.

De mens in weelde, die het niet wil begrijpen, Lijkt op vee, dat geslacht wordt.