Psaltaren 44
1 En undervisning Korah barnas, till att föresjunga. Gud, vi hafve med våra öron hört, våre fäder hafva det förtäljt oss, hvad du i deras dagar gjort hafver fordom.
Przewodnikowi chóru. Psalm pouczający dla synów Korego. Boże, słyszeliśmy na własne uszy, nasi ojcowie opowiadali nam o tym, czego dokonałeś za ich dni, w czasach dawnych.
2 Du hafver med dine hand fördrifvit Hedningarna; men dem hafver du insatt. Du hafver förderfvat folken; men dem hafver du utvidgat.
Ty własną ręką wypędziłeś pogan, a ich osadziłeś; wyniszczyłeś narody, a ich rozprzestrzeniłeś.
3 Ty de hafva icke intagit landet genom sitt svärd, och deras arm halp dem intet; utan din högra hand, din arm och ditt ansigtes ljus; ty du hade ett behag till dem.
Nie zdobyli bowiem ziemi swym mieczem ani ich nie wybawiło własne ramię, lecz twoja prawica i twoje ramię, i światło twego oblicza, bo upodobałeś ich sobie.
4 Gud, du äst den samme min Konung, som Jacob hjelp tillsäger.
Ty jesteś moim Królem, o Boże; daj wybawienie Jakubowi.
5 Igenom dig skole vi nederslå våra fiendar. I ditt Namn vilje vi undertrampa dem som sig emot oss sätta.
Dzięki tobie pokonamy naszych wrogów, w twoje imię zdepczemy naszych przeciwników.
6 Ty Jag förlåter mig icke uppå min båga, och mitt svärd kan intet hjelpa mig;
Nie zaufam bowiem mojemu łukowi i nie wybawi mnie mój miecz;
7 Utan du hjelper oss ifrå våra fiendar, och gör dem till skam, som hata oss.
Lecz ty nas wybawiłeś od naszych wrogów i zawstydziłeś tych, którzy nas nienawidzą.
8 Vi vilje dagliga berömma oss af Gudi, och tacka dino Namne evinnerliga. (Sela)
Każdego dnia chlubimy się Bogiem, a twoje imię będziemy sławić na wieki. (Sela)
9 Hvi bortdrifver du då nu oss, och låter oss till skam varda; och drager icke ut i vårom här?
[Teraz] jednak odrzuciłeś nas i zawstydziłeś, i nie wyruszasz z naszymi wojskami.
10 Du låter oss fly för våra fiendar, att de, som oss hata, skola beröfva oss.
Sprawiłeś, że cofnęliśmy się przed wrogiem, a ci, którzy nas nienawidzą, złupili nas.
11 Du låter uppäta oss såsom får, och förströr oss ibland Hedningarna.
Wydałeś nas na rzeź jak owce i rozproszyłeś nas wśród pogan.
12 Du säljer ditt folk förgäfves, och tager der intet före.
Sprzedałeś swój lud za bezcen i nie zyskałeś na jego sprzedaży.
13 Du gör oss till smälek vårom grannom; till spott och hån dem som omkring oss äro.
Wystawiłeś nas na wzgardę naszym sąsiadom, na szyderstwo i pośmiewisko tym, którzy nas otaczają.
14 Du gör oss till ett ordspråk ibland Hedningarna, och att folken rista hufvudet öfver oss.
Uczyniłeś nas tematem przysłowia wśród pogan, tak że narody kiwają głowami nad nami.
15 Dagliga är min smälek för mig, och mitt ansigte är fullt med skam;
Mój wstyd wciąż jest przede mną, a hańba mi twarz okrywa;
16 Att jag måste de försmädare och lastare höra, och fienderna och de hämndgiruga se.
Na głos tego, który gardzi i bluźni, z powodu wroga i mściciela.
17 Allt detta är öfver oss kommet, och vi hafve dock intet förgätit dig, eller otroliga i ditt förbund handlat.
To wszystko nas spotkało, a [jednak] nie zapomnieliśmy o tobie ani nie naruszyliśmy twojego przymierza.
18 Vårt hjerta är icke affallet, eller vår gång viken ifrå din väg;
Nasze serce się nie odwróciło ani nasze kroki nie zboczyły z twej ścieżki;
19 Att du så sönderslår oss ibland drakar, och öfvertäcker oss med mörker.
Chociaż powaliłeś nas w miejscu smoków i okryłeś nas cieniem śmierci.
20 Om vi vår Guds Namn förgätit hade, och våra händer upplyft till en främmande Gud;
Gdybyśmy zapomnieli imienia naszego Boga i wyciągnęli ręce do obcego boga;
21 Det kunde Gud väl finna. Nu känner han ju vår hjertans grund.
Czyż Bóg by się o tym nie dowiedział? Przecież on zna tajniki serca.
22 Ty vi varde ju dagliga för dina skull dräpne, och äro räknade såsom slagtefår.
Lecz z powodu ciebie przez cały dzień nas zabijają, uważają nas za owce przeznaczone na rzeź.
23 Uppväck dig, Herre; hvi sofver du? Vaka upp, och bortdrif oss icke med allo.
Ocknij się; czemu śpisz, Panie? Obudź się, nie odrzucaj nas na wieki.
24 Hvi fördöljer du ditt ansigte; och förgäter vårt elände och tvång?
Czemu ukrywasz swoje oblicze i zapominasz o naszym utrapieniu i ucisku?
25 Ty vår själ är nederböjd till jordena; vår buk låder vid jordena.
Nasza dusza bowiem pogrążyła się w prochu, nasz brzuch przylgnął do ziemi.
26 Statt upp, hjelp oss, och förlös oss, för dina godhets skull.
Powstań nam na pomoc, odkup nas ze względu na twoje miłosierdzie.
