Psaltaren 18
1 En Psalm, till att föresjunga, Davids, Herrans tjenares; hvilken denna visos ord talade till Herran, på den tid Herren honom hulpit hade ifrå hans fiendars hand, och ifrå Sauls hand; Och sade: Hjerteliga, kär hafver jag dig, Herre, min starkhet;
Voor muziekbegeleiding. Van den Dienaar van Jahweh; van David, die tot Jahweh de woorden van dit lied heeft gericht, toen Jahweh hem had verlost uit de hand van al zijn vijanden en ook uit de hand van Saul. En hij sprak: Ik heb U lief, o Jahweh, mijn kracht;
2 Herre, min klippa, min borg, min förlossare; min Gud, min tröst, den jag mig vid håller; min sköld, och min salighets horn, och mitt beskydd.
Jahweh, mijn toevlucht, mijn burcht en mijn veste; Mijn God, mijn rots, waarop ik kan schuilen, Mijn schild, de hoorn van mijn heil, en mijn schutse.
3 Jag vill lofva och åkalla Herren; så blifver jag ifrå mina ovänner förlöst.
Ik roep: Geprezen zij Jahweh! En ben van mijn vijand verlost.
4 Ty dödsens band hafva, omfattat mig, och Belials bäcker förskräckt mig.
De branding van de dood had mij al gegrepen, De golven der onderwereld sloegen over mij heen;
De strikken van het dodenrijk hielden mij vast, De klemmen van de dood lagen voor mij gereed: (Sheol h7585)
6 När jag är i ångest, så åkallar jag Herran, och ropar till min Gud; så hörer han mina röst af sitt tempel, och mitt rop kommer för honom till hans öron.
Maar ik riep tot Jahweh in mijn nood, En schreide om hulp tot mijn God. En Hij hoorde mijn stem in zijn vorstelijke woning, Mijn hulpgeroep drong door tot zijn oren:
7 Jorden bäfvade och gaf sig, och bergens grundvalar rördes och bäfvade, då han vred var.
Daar schudde en beefde de aarde, Rilden en dreunden de fundamenten der bergen; Want Hij was in woede ontstoken,
8 Damb gick upp af hans näso, och förtärande eld af hans mun; så att det ljungade deraf.
Rook steeg op uit zijn neus, Verslindend vuur spoot uit zijn mond, En gloeiende kolen spatten er uit.
9 Han böjde himmelen, och for neder, och mörker var under hans fötter.
Hij boog de hemel, en daalde neer, Grauwe wolken onder zijn voeten;
10 Och han för uppå Cherub, och flög; han sväfde på vädrens vingar.
Hij besteeg den Cherub en vloog in het rond, Zwevend op de windewieken.
11 Hans tjäll omkring honom var mörker, och svart tjockt moln, der han inne fördold var.
Hij sloeg de duisternis als een dek om Zich heen, Donkere nevels, dreigende wolken waren zijn tent;
12 Af skenet för honom delte sig skyn, med hagel och ljungande.
En door de gloed, die voor Hem uitging, Braakten zijn wolken hagel en vurige kolen.
13 Och Herren dundrade i himmelen; och den Högste lät sitt dunder ut, med hagel och ljungande.
En in de hemel donderde Jahweh, Verhief de Allerhoogste zijn stem;
14 Han sköt sina skott, och förströdde dem; han lät fast ljunga, och förskräckte dem.
Hij schoot zijn pijlen en strooide ze rond, Slingerde zijn bliksems, en joeg ze uiteen.
15 Der såg man vattuådrorna; och jordenes grund vardt blottad, Herre, af ditt straff, af dine näsos anda och blåst.
Open lag de bedding der zee, Het fundament van de aarde kwam bloot: Door uw dreigen, o Jahweh, Door het snuivend gebries van uw neus.
16 Han sände utaf höjdene, och hemtade mig; och drog mig utu stor vatten.
Van boven boog Hij Zich neer, greep mij vast, En trok mij weg uit de onstuimige wateren;
17 Han halp mig ifrå mina starka fiendar; ifrå mina hatare, som mig för mägtige voro;
Hij verloste mij van mijn grimmigen vijand En van mijn haters, want ze waren te machtig.
18 De mig öfverföllo i mins motgångs tid; och Herren vardt min tröst.
Ze waren uitgetrokken op de dag van mijn rampspoed, Maar Jahweh was mijn beschermer;
19 Och han förde mig ut på rymdena; han tog mig derut; ty han hade lust till mig.
Hij beveiligde mij, En bracht mij redding, omdat Hij mij liefhad.
20 Herren gör väl emot mig, efter mina rättfärdighet; han vedergäller mig efter mina händers renhet.
Toen werd mijn gerechtigheid door Jahweh beloond, Mijn reinheid van handen vergolden:
21 Ty jag håller Herrans vägar, och är icke ogudaktig emot min Gud.
Want ik had de wegen van Jahweh bewandeld, Niet gezondigd tegen mijn God;
22 Ty alla hans rätter hafver jag för ögon, och hans bud kastar jag icke ifrå mig.
Ik had al zijn geboden voor ogen gehouden, Niet zijn wetten ontweken;
23 Men jag; är utan vank för honom, och bevarar mig för min synd.
Ik was voor Hem zonder smet, Had mij zuiver van zonde bewaard;
24 Derföre vedergäller mig Herren, efter mina rättfärdighet; efter mina händers renhet för hans ögon.
Daarom werd mijn gerechtigheid door Jahweh beloond, En mijn reinheid van handen in zijn ogen.
25 Med de heliga äst du helig; och med de fromma, äst du from;
Want voor getrouwen toont Gij U trouw, Voor rechtschapenen rechtschapen;
26 Och med de rena äst du ren; och vid de afvoga ställer du dig afvog.
Rein voor den reine, Maar voor de listigaards listig.
27 Ty du hjelper det elända folket, och de höga ögon förnedrar du.
Ja, Gij redt het deemoedige volk, Maar vernedert hovaardige blikken;
28 Ty du upplyser mina lykto; Herren, min Gud, gör mitt mörker ljust.
Gij zijt, o Jahweh, mijn lamp, Mijn God, die licht in mijn duisternis straalt;
29 Ty med dig kan jag nederlägga krigsfolk, och med minom Gud öfver muren springa.
Met U durf ik de stormloop beginnen, Met mijn God de wallen bespringen.
30 Guds vägar äro utan vank; Herrans tal äro genomluttrad; han är en sköld allom dem som trösta uppå honom.
God! Volmaakt zijn zijn wegen, Jahweh’s woord is gelouterd. Hij is voor allen een schild, Die vluchten tot Hem.
31 Ty ho är en Gud, utan Herren; eller en starker, utan vår Gud?
Wie toch is God, dan Jahweh alleen; Wie een rots, dan alleen onze God!
32 Gud omgjordar mig med kraft, och gör mina vägar utan vank.
God! Hij omgordt mij met kracht, En baant mij een veilige weg;
33 Han gör mina fötter lika som hjortars, och sätter mig på mina höjder.
Hij maakt mijn voeten vlug als hinden, En doet mij de hoogste toppen beklimmen;
34 Han lärer mina hand strida, och min arm spänna kopparbågan.
Hij oefent mijn handen ten strijde, Mijn armen tot het spannen van de koperen boog.
35 Och du gifver mig dins salighets sköld, och din högra hand stärker mig; och när du förnedrar mig, gör du mig storan.
Zo hebt Gij mij het schild van uw heil gereikt; Uw rechterhand heeft mij gestut, uw goedheid maakte mij groot.
36 Du gör under mig rum till att gå, att mina fötter icke skola slinta.
Gij hebt een weg voor mijn stappen gebaand, En mijn voeten wankelden niet.
37 Jag vill jaga efter mina fiendar, och gripa dem; och intet omvända, tilldess jag hafver nederlagt dem.
Ik vervolgde mijn vijanden, haalde ze in, En keerde niet terug, eer ik ze had verslagen;
38 Jag skall slå dem, och de skola icke kunna mig emotstå; de måste falla under mina fötter.
Ik heb ze verpletterd, zodat ze niet opstaan, Maar onder mijn voet blijven liggen.
39 Du kan rusta mig med starkhet till strid; du kan kasta dem under mig, som sig emot mig sätta.
Gij hebt mij met kracht omgord tot de strijd, Mijn tegenstanders voor mij doen bukken;
40 Du gifver mig mina fiendar på flyktena, att jag må förstöra mina hatare.
Gij liet mij de rug van mijn vijanden zien, Mijn haters heb ik verdelgd.
41 De ropa, men der är ingen hjelpare: till Herran, men han svarar dem intet.
Nu huilen ze, maar niemand helpt: Tot Jahweh zelfs, maar Hij antwoordt hun niet;
42 Jag skall sönderstöta dem som stoft för vädret; jag skall bortkasta dem såsom träck på gatomen.
Ik vermaal ze als stof voor de wind, En vertrap ze als slijk op de straten.
43 Du hjelper mig ifrå det trätosamma folket, och gör mig till ett hufvud ibland Hedningarna; ett folk, som jag intet kände, tjenar mig.
Gij hebt mij gered uit de strijd met de volkeren, En mij aan het hoofd van de naties gesteld:
44 Det hörer mig med hörsam öron; men de främmande barn förneka mig.
Volkeren, die ik niet kende, werden mij dienstbaar, Vreemden brachten mij hulde; Nauwelijks hadden ze van mij gehoord, Of ze gehoorzaamden mij;
45 De främmande barn försmäkta, och brytas i sina bojor.
Anderen lagen uitgeput neer, En kropen sidderend uit hun burchten.
46 Herren lefver, och lofvad vare min tröst; och mins salighets Gud varde upphöjd.
Leve Jahweh! Gezegend mijn Rots; Hoogverheven de God van mijn heil!
47 Gud, som mig hämnd gifver, och tvingar folken under mig;
Gij hebt mij gewroken, o God, Volkeren aan mij onderworpen;
48 Den mig hjelper ifrå mina fiendar, och upphöjer mig ifrå dem, som sätta sig emot mig; du hjelper mig ifrå de vrånga.
Mij van mijn grimmigen vijand verlost, Zege over mijn bestrijders verleend, mij van geweldenaars bevrijd!
49 Derföre vill jag tacka dig, Herre, ibland Hedningarna, och lofsjunga dino Namne;
Daarom wil ik U prijzen, o Jahweh, Uw Naam verheerlijken onder de volken!
50 Den sinom Konung stor salighet bevisar, och gör sinom smorda godt; David, och hans säd evinnerliga.
Machtige hulp verleent Hij zijn Koning, En genade aan zijn Gezalfde: Aan David en zijn geslacht voor altijd!
