Psaltaren 147
1 Lofver Herran; ty att lofva vår Gud är en kostelig ting; det lofvet är ljufligit och dägeligit.
Chwalcie Pana; albowiem dobra rzecz jest, śpiewać Bogu naszemu; albowiem to wdzięczna i przystojna jest chwała.
2 Herren bygger Jerusalem, och sammanhemtar de fördrefna i Israel.
Pan Jeruzalem buduje, a rozproszonego Izraela zgromadza.
3 Han helar dem som ett förkrossadt hjerta hafva, och förbinder deras sveda.
Który uzdrawia skruszonych na sercu, a zawiązuje boleści ich.
4 Han räknar stjernorna, och nämner dem alla vid namn.
Który rachuje liczbę gwiazd, a każdą z nich imieniem jej nazywa.
5 Vår Herre är stor, och stor är hans magt; och det är obegripeligit, huru han regerar.
Wielki jest Pan nasz, i wielki w mocy; rozumienia jego niemasz liczby.
6 Herren upprättar de elända, och slår de ogudaktiga till jordena.
Pan pokornych podnosi; ale niepobożnych aż ku ziemi uniża.
7 Sjunger till skiftes Herranom med tacksägelse, och lofver vår Gud med harpo;
Śpiewajcież Panu z chwałą; śpiewajcie Bogu naszemu na harfie;
8 Den himmelen med skyar betäcker, och gifver regn på jordena; den gräs på bergen växa låter;
Który okrywa niebiosa obłokami, a deszcz ziemi gotuje: który czyni, że rośnie trawa po górach;
9 Den boskapenom sitt foder gifver; dem unga korpomen, som ropa till honom.
Który daje bydłu pokarm ich, i kruczętom młodym, które wołają do niego.
10 Han hafver inga lust till hästars starkhet; icke heller behag till någors mans ben.
Nie kocha się w mocy końskiej, ani się kocha w goleniach męskich.
11 Herren hafver behag till dem som frukta honom; dem som uppå hans godhet hoppas.
Kocha się Pan w tych, którzy się go boją, a którzy ufają w miłosierdziu jego.
12 Prisa, Jerusalem, Herran; lofva, Zion, din Gud.
Chwalże, Jeruzalemie! Pana; chwalże, Syonie! Boga twego.
13 Ty han gör bommarna fasta för dina portar, och välsignar din barn i dig.
Albowiem on umacnia zawory bram twoich, a błogosławi synów twoich w pośrodku ciebie.
14 Han skaffar dinom gränsom frid, och mättar dig med bästa hvete.
On czyni pokój w granicach twoich, a najwyborniejszą pszenicą nasyca cię.
15 Han sänder sitt tal uppå jordena; hans ord löper snarliga.
On wysyła słowo swe na ziemię; bardzo prędko bieży wyrok jego.
16 Han gifver snö såsom ull; han strör rimfrost såsom asko.
On daje śnieg jako wełnę, szron jako popiół rozsypuje.
17 Han kastar sitt hagel såsom betar. Ho kan blifva för hans frost?
Rzuca lód swój jako bryły; przed zimnem jego któż się ostoi?
18 Han säger, så försmälter det; han låter sitt väder blåsa, så töar det upp.
Posyła słowo swoje, i roztapia je; powienie wiatrem swym, a rozlewają wody.
19 Han kungör Jacob sitt ord, Israel sina seder och rätter.
Oznajmuje słowo swe Jakóbowi, ustawy swe i sądy swe Izraelowi.
20 Så gör han ingom Hedningom; ej heller låter dem veta sina rätter. Halleluja.
Nie uczynił tak żadnemu narodowi; przetoż nie poznali sądów jego. Halleluja.
