Psaltaren 147
1 Lofver Herran; ty att lofva vår Gud är en kostelig ting; det lofvet är ljufligit och dägeligit.
Goocai Jehova. Kaĩ nĩ ũndũ mwega kũgooca Ngai witũ na rwĩmbo-ĩ, kaĩ nĩ ũndũ mwega na mwagĩrĩru kũmũgooca-ĩ!
2 Herren bygger Jerusalem, och sammanhemtar de fördrefna i Israel.
Jehova nĩwe wakaga Jerusalemu; nĩwe ũcookagĩrĩria andũ a Isiraeli arĩa matahĩtwo.
3 Han helar dem som ett förkrossadt hjerta hafva, och förbinder deras sveda.
Nĩwe ũhonagia arĩa athuthĩku ngoro, na akamooha ironda ciao.
4 Han räknar stjernorna, och nämner dem alla vid namn.
Nĩwe ũmenyaga mũigana wa njata, na akahe njata o njata rĩĩtwa rĩayo.
5 Vår Herre är stor, och stor är hans magt; och det är obegripeligit, huru han regerar.
Mwathani witũ nĩwe mũnene na nĩ arĩ hinya mũingĩ; ũmenyo wake ndũrĩ mũthia.
6 Herren upprättar de elända, och slår de ogudaktiga till jordena.
Jehova nĩwe ũtiiragĩrĩra andũ arĩa ahooreri, no arĩa aaganu amatungumanagia thĩ.
7 Sjunger till skiftes Herranom med tacksägelse, och lofver vår Gud med harpo;
Inĩrai Jehova mũmũcookerie ngaatho; inĩrai Ngai witũ na kĩnanda kĩa mũgeeto.
8 Den himmelen med skyar betäcker, och gifver regn på jordena; den gräs på bergen växa låter;
Nĩahumbagĩra igũrũ na matu; nĩwe uuragĩria thĩ mbura, na agatũma nyeki ĩmere tũrĩma-inĩ.
9 Den boskapenom sitt foder gifver; dem unga korpomen, som ropa till honom.
Nĩwe ũheaga ngʼombe irio, na akahe tũcui twa mahuru irio rĩrĩa twamũkaĩra.
10 Han hafver inga lust till hästars starkhet; icke heller behag till någors mans ben.
We ndakenagĩra hinya wa mbarathi, o na kana agakenera magũrũ ma mũndũ;
11 Herren hafver behag till dem som frukta honom; dem som uppå hans godhet hoppas.
Jehova akenagio nĩ andũ arĩa mamwĩtigagĩra, o arĩa maigaga mwĩhoko wao harĩ wendo wake ũrĩa ũtathiraga.
12 Prisa, Jerusalem, Herran; lofva, Zion, din Gud.
Wee Jerusalemu, kumia Jehova; gooca Ngai waku, wee Zayuni,
13 Ty han gör bommarna fasta för dina portar, och välsignar din barn i dig.
nĩgũkorwo nĩwe wĩkagĩra mĩgĩĩko ya ihingo ciaku hinya, na akarathima andũ aku arĩa marĩ thĩinĩ waku.
14 Han skaffar dinom gränsom frid, och mättar dig med bästa hvete.
Nĩatũmĩte kũgĩe thayũ mĩhaka-inĩ yaku, na agakũhũũnia na ngano ĩrĩa njega mũno.
15 Han sänder sitt tal uppå jordena; hans ord löper snarliga.
Atũmaga wathani wake ũkinye gũkũ thĩ; kiugo gĩake kĩhanyũkaga narua mũno.
16 Han gifver snö såsom ull; han strör rimfrost såsom asko.
Oiragia tharunji ĩhaana ta guoya mwerũ cua, nayo mbaa akamĩhurunja ta mũhu.
17 Han kastar sitt hagel såsom betar. Ho kan blifva för hans frost?
Mbura ya mbembe amiuragia taarĩ kagoto karoira. Nũũ ũngĩhota gwĩtiiria heho ĩyo yake?
18 Han säger, så försmälter det; han låter sitt väder blåsa, så töar det upp.
Atũmaga kiugo gĩake agatũma itwekũke; ahurutithanagia rũhuho, namo maaĩ magatherera.
19 Han kungör Jacob sitt ord, Israel sina seder och rätter.
Nĩaguũrĩtie kiugo gĩake harĩ Jakubu, akaguũrĩria Isiraeli mawatho make na kĩrĩra kĩa watho wake wa kũrũmĩrĩrwo.
20 Så gör han ingom Hedningom; ej heller låter dem veta sina rätter. Halleluja.
Ndarĩ ekĩra rũrĩrĩ rũngĩ ta ũguo, mawatho macio make ndũrĩrĩ itirĩ ciamamenya. Goocai Jehova.
