Psaltaren 147
1 Lofver Herran; ty att lofva vår Gud är en kostelig ting; det lofvet är ljufligit och dägeligit.
Looft den HEERE, want onzen God te psalmzingen is goed, dewijl Hij liefelijk is; de lof is betamelijk.
2 Herren bygger Jerusalem, och sammanhemtar de fördrefna i Israel.
De HEERE bouwt Jeruzalem; Hij vergadert Israels verdrevenen.
3 Han helar dem som ett förkrossadt hjerta hafva, och förbinder deras sveda.
Hij geneest de gebrokenen van hart, en Hij verbindt hen in hun smarten.
4 Han räknar stjernorna, och nämner dem alla vid namn.
Hij telt het getal der sterren; Hij noemt ze allen bij namen.
5 Vår Herre är stor, och stor är hans magt; och det är obegripeligit, huru han regerar.
Onze Heere is groot en van veel kracht; Zijns verstands is geen getal.
6 Herren upprättar de elända, och slår de ogudaktiga till jordena.
De HEERE houdt de zachtmoedigen staande; de goddelozen vernedert Hij, tot de aarde toe.
7 Sjunger till skiftes Herranom med tacksägelse, och lofver vår Gud med harpo;
Zingt den HEERE bij beurte met dankzegging; psalmzingt onzen God op de harp.
8 Den himmelen med skyar betäcker, och gifver regn på jordena; den gräs på bergen växa låter;
Die de hemelen met wolken bedekt, Die voor de aarde regen bereidt; Die het gras op de bergen doet uitspruiten;
9 Den boskapenom sitt foder gifver; dem unga korpomen, som ropa till honom.
Die het vee zijn voeder geeft; aan de jonge raven, als zij roepen.
10 Han hafver inga lust till hästars starkhet; icke heller behag till någors mans ben.
Hij heeft geen lust aan de sterkte des paards; Hij heeft geen welgevallen aan de benen des mans.
11 Herren hafver behag till dem som frukta honom; dem som uppå hans godhet hoppas.
De HEERE heeft een welgevallen aan hen, die Hem vrezen, die op Zijn goedertierenheid hopen.
12 Prisa, Jerusalem, Herran; lofva, Zion, din Gud.
O Jeruzalem! roem den HEERE; o Sion! loof uw God.
13 Ty han gör bommarna fasta för dina portar, och välsignar din barn i dig.
Want Hij maakt de grendelen uwer poorten sterk; Hij zegent uw kinderen binnen in u.
14 Han skaffar dinom gränsom frid, och mättar dig med bästa hvete.
Die uw landpalen in vrede stelt; Hij verzadigt u met het vette der tarwe.
15 Han sänder sitt tal uppå jordena; hans ord löper snarliga.
Hij zendt Zijn bevel op aarde; Zijn woord loopt zeer snel.
16 Han gifver snö såsom ull; han strör rimfrost såsom asko.
Hij geeft sneeuw als wol; Hij strooit den rijm als as.
17 Han kastar sitt hagel såsom betar. Ho kan blifva för hans frost?
Hij werpt Zijn ijs heen als stukken; wie zou bestaan voor Zijn koude?
18 Han säger, så försmälter det; han låter sitt väder blåsa, så töar det upp.
Hij zendt Zijn woord, en doet ze smelten; Hij doet Zijn wind waaien, de wateren vloeien henen.
19 Han kungör Jacob sitt ord, Israel sina seder och rätter.
Hij maakt Jakob Zijn woorden bekend, Israel Zijn inzettingen en Zijn rechten.
20 Så gör han ingom Hedningom; ej heller låter dem veta sina rätter. Halleluja.
Alzo heeft Hij geen volk gedaan; en Zijn rechten, die kennen zij niet. Hallelujah!
