< Psaltaren 147 >

1 Lofver Herran; ty att lofva vår Gud är en kostelig ting; det lofvet är ljufligit och dägeligit.
Dayega si Yahweh, kay maayo nga mag-awit sa mga pagdayeg sa atong Dios, maayo kini, ug angay ang pagdayeg.
2 Herren bygger Jerusalem, och sammanhemtar de fördrefna i Israel.
Gitukod pag-usab ni Yahweh ang Jerusalem, gitigom niya ang mga nagkatibulaag nga katawhan sa Israel.
3 Han helar dem som ett förkrossadt hjerta hafva, och förbinder deras sveda.
Giayo niya ang nasakitan nga kasingkasing ug gibugkosan ang ilang mga samad.
4 Han räknar stjernorna, och nämner dem alla vid namn.
Naihap niya ang mga bituon, ginganlan niya kining tanan.
5 Vår Herre är stor, och stor är hans magt; och det är obegripeligit, huru han regerar.
Bantogan ang atong Ginoo ug hilabihan kagamhanan, ang iyang panabot dili masukod.
6 Herren upprättar de elända, och slår de ogudaktiga till jordena.
Gipataas ni Yahweh ang mga dinaogdaog, ug gipalukapa niya ang mga daotan ngadto sa yuta.
7 Sjunger till skiftes Herranom med tacksägelse, och lofver vår Gud med harpo;
Awiti si Yahweh uban ang pagpasalamat, awiti ug mga pagdayeg ang atong Dios dinuyogan sa alpa.
8 Den himmelen med skyar betäcker, och gifver regn på jordena; den gräs på bergen växa låter;
Gitabonan niya ang kalangitan sa mga panganod ug giandam ang ulan alang sa kalibotan, aron motubo ang sagbot sa kabukiran.
9 Den boskapenom sitt foder gifver; dem unga korpomen, som ropa till honom.
Gihatagan niya ug mga pagkaon ang mga mananap ug ang mga pisu sa uwak sa dihang (sila) mopiyak.
10 Han hafver inga lust till hästars starkhet; icke heller behag till någors mans ben.
Wala siya makakaplag ug kalipay diha sa kusog sa kabayo, wala siya mahimuot sa kusgan nga mga paa sa tawo.
11 Herren hafver behag till dem som frukta honom; dem som uppå hans godhet hoppas.
Mahimuot lamang si Yahweh niadtong magpasidungog kaniya, nga naglaom sa iyang matinud-anon nga kasabotan.
12 Prisa, Jerusalem, Herran; lofva, Zion, din Gud.
Dayega si Yahweh, Jerusalem, dayega ang imong Dios, Zion.
13 Ty han gör bommarna fasta för dina portar, och välsignar din barn i dig.
Kay gipalig-on niya ang mga babag sa imong mga ganghaan, gipanalanginan niya ang imong mga anak taliwala kanimo.
14 Han skaffar dinom gränsom frid, och mättar dig med bästa hvete.
Magdala siya ug kauswagan sulod sa imong mga utlanan, tagbawon ka niya sa labing maayo nga trigo.
15 Han sänder sitt tal uppå jordena; hans ord löper snarliga.
Gipadala niya ang iyang kasugoan ngadto sa kalibotan, ang iyang sugo moabot dayon.
16 Han gifver snö såsom ull; han strör rimfrost såsom asko.
Gihimo niya ang niyebe sama sa balahibo sa karnero, gikatag niya ang gagmay nga ice sama sa abo.
17 Han kastar sitt hagel såsom betar. Ho kan blifva för hans frost?
Nagpaulan siya ug ice sama sa dinugmok nga tinapay, kinsa man ang makaagwanta sa kabugnaw nga iyang gipadala?
18 Han säger, så försmälter det; han låter sitt väder blåsa, så töar det upp.
Gipadala niya ang iyang sugo ug nangalanay kini, gipahuros niya ang hangin ug gipadagayday ang tubig.
19 Han kungör Jacob sitt ord, Israel sina seder och rätter.
Gimantala niya ang iyang pulong ngadto kang Jacob, ang iyang kabalaoran ug ang iyang matarong nga kasugoan sa Israel.
20 Så gör han ingom Hedningom; ej heller låter dem veta sina rätter. Halleluja.
Wala niya kini buhata sa uban nga nasod, ug mahitungod sa iyang kasugoan, wala (sila) masayod niini. Dayega si Yahweh.

< Psaltaren 147 >