Psaltaren 146

1 Halleluja. Lofva Herran, min själ.

הללו יה הללי נפשי את יהוה׃

2 Jag vill lofva Herran, så länge jag lefver, och lofsjunga minom Gud, så länge jag här är.

אהללה יהוה בחיי אזמרה לאלהי בעודי׃

3 Förlåter eder icke uppå Förstar; de äro menniskor, de kunna intet hjelpa.

אל תבטחו בנדיבים בבן אדם שאין לו תשועה׃

4 Ty menniskones ande måste sin väg, och hon måste åter till jord varda; då äro förtappade alle hennes anslag.

תצא רוחו ישב לאדמתו ביום ההוא אבדו עשתנתיו׃

5 Säll är den, hvilkens hjelp Jacobs Gud är; hvilkens hopp på Herran hans Gud står;

אשרי שאל יעקב בעזרו שברו על יהוה אלהיו׃

6 Den himmelen, jordena, hafvet och allt det derinne är, gjort hafver; den tro håller evinnerliga;

עשה שמים וארץ את הים ואת כל אשר בם השמר אמת לעולם׃

7 Den rätt skaffar dem som våld lida: den de hungroga spisar. Herren löser de fångna.

עשה משפט לעשוקים נתן לחם לרעבים יהוה מתיר אסורים׃

8 Herren gör de blinda seende; Herren upprättar de som nederslagne äro; Herren älskar de rättfärdiga.

יהוה פקח עורים יהוה זקף כפופים יהוה אהב צדיקים׃

9 Herren bevarar de främlingar och faderlösa, och uppehåller enkorna, och tillbakavänder de ogudaktigas väg.

יהוה שמר את גרים יתום ואלמנה יעודד ודרך רשעים יעות׃

10 Herren är Konung evinnerliga, din Gud, Zion, förutan ända. Halleluja.

ימלך יהוה לעולם אלהיך ציון לדר ודר הללו יה׃