Psaltaren 146

1 Halleluja. Lofva Herran, min själ.

הללו-יה הללי נפשי את-יהוה

2 Jag vill lofva Herran, så länge jag lefver, och lofsjunga minom Gud, så länge jag här är.

אהללה יהוה בחיי אזמרה לאלהי בעודי

3 Förlåter eder icke uppå Förstar; de äro menniskor, de kunna intet hjelpa.

אל-תבטחו בנדיבים-- בבן-אדם שאין לו תשועה

4 Ty menniskones ande måste sin väg, och hon måste åter till jord varda; då äro förtappade alle hennes anslag.

תצא רוחו ישב לאדמתו ביום ההוא אבדו עשתנתיו

5 Säll är den, hvilkens hjelp Jacobs Gud är; hvilkens hopp på Herran hans Gud står;

אשרי--שאל יעקב בעזרו שברו על-יהוה אלהיו

6 Den himmelen, jordena, hafvet och allt det derinne är, gjort hafver; den tro håller evinnerliga;

עשה שמים וארץ-- את-הים ואת-כל-אשר-בם השמר אמת לעולם

7 Den rätt skaffar dem som våld lida: den de hungroga spisar. Herren löser de fångna.

עשה משפט לעשוקים--נתן לחם לרעבים יהוה מתיר אסורים

8 Herren gör de blinda seende; Herren upprättar de som nederslagne äro; Herren älskar de rättfärdiga.

יהוה פקח עורים--יהוה זקף כפופים יהוה אהב צדיקים

9 Herren bevarar de främlingar och faderlösa, och uppehåller enkorna, och tillbakavänder de ogudaktigas väg.

יהוה שמר את-גרים--יתום ואלמנה יעודד ודרך רשעים יעות

10 Herren är Konung evinnerliga, din Gud, Zion, förutan ända. Halleluja.

ימלך יהוה לעולם-- אלהיך ציון לדר ודר הללו-יה