Psaltaren 132
1 En visa i högre choren. Tänk, Herre, uppå David, och uppå allt hans lidande;
Een lied Hammaaloth. O HEERE! gedenk aan David, aan al zijn lijden;
2 Hvilken Herranom svor, och lofvade dem mägtiga i Jacob:
Dat hij den HEERE gezworen heeft, den Machtige Jakobs gelofte gedaan heeft, zeggende:
3 Jag vill icke gå i mins hus hyddo, eller lägga mig på mine sängs lägre;
Zo ik in de tent mijns huizes inga, zo ik op de koets van mijn bed klimme!
4 Jag vill icke låta mina ögon sofva, eller mina ögnalock sömnoga vara;
Zo ik mijn ogen slaap geve, mijn oogleden sluimering;
5 Tilldess jag må finna ett rum för Herranom, till en boning dem mägtiga i Jacob.
Totdat ik voor den HEERE een plaats gevonden zal hebben, woningen voor den Machtige Jakobs!
6 Si, vi höre derom i Ephrata; vi hafve funnit det på skogsmarkene.
Ziet, wij hebben van haar gehoord in Efratha; wij hebben haar gevonden in de velden van Jaar.
7 Vi vilje gå in uti hans boningar, och tillbedja inför hans fotapall.
Wij zullen in Zijn woningen ingaan, wij zullen ons nederbuigen voor de voetbank Zijner voeten.
8 Herre, statt upp till dina ro, du och din magts ark.
Sta op, HEERE! tot Uw rust, Gij en de ark Uwer sterkte!
9 Låt dina Prester kläda sig med rättfärdighet, och dina heliga glädja sig.
Dat Uw priesters bekleed worden met gerechtigheid, en dat Uw gunstgenoten juichen.
10 Tag icke bort dins smordas regemente, for din tjenare Davids skull.
Weer het aangezicht Uws Gezalfden niet af, om Davids, Uws knechts wil.
11 Herren hafver svorit David en sannan ed, der skall han intet ifrå träda: Jag skall sätta dig dins lifs frukt uppå din stol.
De HEERE heeft David de waarheid gezworen, waarvan Hij niet wijken zal, zeggende: Van de vrucht uws buiks zal Ik op uw troon zetten.
12 Om dina barn hålla mitt förbund, och min vittnesbörd, som jag dem lärandes varder, så skola ock deras barn sitta på dinom stol evinnerliga.
Indien uw zonen Mijn verbond zullen houden, en Mijn getuigenissen, die Ik hun leren zal; zo zullen ook hun zonen tot in eeuwigheid op uw troon zitten.
13 Ty Herren hafver utvalt Zion, och hafver lust till att bo der.
Want de HEERE heeft Sion verkoren, Hij heeft het begeerd tot Zijn woonplaats, zeggende:
14 Detta är min hvila evinnerliga, här vill jag bo; ty här behagar mig väl.
Dit is Mijn rust tot in eeuwigheid, hier zal Ik wonen, want Ik heb ze begeerd.
15 Jag vill välsigna dess spis, och gifva dess fattigom bröd nog.
Ik zal haar kost rijkelijk zegenen, haar nooddruftigen zal Ik met brood verzadigen.
16 Dess Prester vill jag bekläda med salighet, och dess helige skola glädja sig.
En haar priesters zal Ik met heil bekleden, en haar gunstgenoten zullen zeer juichen.
17 Dersammastäds skall uppgå Davids horn; jag hafver tillredt minom smorda ena lykto.
Daar zal Ik David een hoorn doen uitspruiten; Ik heb voor Mijn Gezalfde een lamp toegericht.
18 Hans fiendar vill jag bekläda med skam; men öfver honom skall hans krona blomstras.
Ik zal zijn vijanden met schaamte bekleden; maar op hem zal zijn kroon bloeien.
