Psaltaren 132
1 En visa i högre choren. Tänk, Herre, uppå David, och uppå allt hans lidande;
Een bedevaartslied. Blijf David gedenken, o Jahweh, En alle moeite, die hij zich troostte,
2 Hvilken Herranom svor, och lofvade dem mägtiga i Jacob:
Omdat hij Jahweh had gezworen, Jakobs Sterke had beloofd:
3 Jag vill icke gå i mins hus hyddo, eller lägga mig på mine sängs lägre;
Ik zal mijn woontent niet ingaan, Mijn legerstede niet beklimmen,
4 Jag vill icke låta mina ögon sofva, eller mina ögnalock sömnoga vara;
Mijn ogen geen slaap gunnen, Mijn wimpers geen sluimer:
5 Tilldess jag må finna ett rum för Herranom, till en boning dem mägtiga i Jacob.
Voordat ik een plaats heb gevonden voor Jahweh, Voor Jakobs Sterke een woning!
6 Si, vi höre derom i Ephrata; vi hafve funnit det på skogsmarkene.
Zie, wij hoorden, dat zij in Efráta was, Wij vonden haar weer in de velden van Jáar;
7 Vi vilje gå in uti hans boningar, och tillbedja inför hans fotapall.
Laat ons naar zijn Woning gaan, En ons voor zijn voetbank werpen!
8 Herre, statt upp till dina ro, du och din magts ark.
Jahweh, trek op naar uw rustplaats, Gij zelf en de ark uwer glorie!
9 Låt dina Prester kläda sig med rättfärdighet, och dina heliga glädja sig.
Mogen uw priesters met gerechtigheid worden bekleed, En uw vromen een jubellied zingen!
10 Tag icke bort dins smordas regemente, for din tjenare Davids skull.
Om wille van David, uw dienaar, Wijs het gebed van uw gezalfde niet af!
11 Herren hafver svorit David en sannan ed, der skall han intet ifrå träda: Jag skall sätta dig dins lifs frukt uppå din stol.
En Jahweh heeft aan David gezworen, Een trouwe Belofte, waarvan Hij niet afwijkt: Van de vrucht van uw schoot Zet Ik er een op uw troon!
12 Om dina barn hålla mitt förbund, och min vittnesbörd, som jag dem lärandes varder, så skola ock deras barn sitta på dinom stol evinnerliga.
En zo uw zonen mijn verbond onderhouden, En de vermaningen, die Ik hun gaf, Dan zullen ook hùn zonen voor eeuwig Op uw troon blijven zitten!
13 Ty Herren hafver utvalt Zion, och hafver lust till att bo der.
Want Jahweh heeft Sion verkoren, En Zich tot woning begeerd!
14 Detta är min hvila evinnerliga, här vill jag bo; ty här behagar mig väl.
"Hij is mijn rustplaats voor eeuwig; Hier wil Ik wonen, want hèm heb Ik verkoren!
15 Jag vill välsigna dess spis, och gifva dess fattigom bröd nog.
Zijn mondkost zal Ik ruimschoots zegenen, Zijn armen verzadigen met brood;
16 Dess Prester vill jag bekläda med salighet, och dess helige skola glädja sig.
Zijn priesters zal Ik met heil bekleden. Zijn vromen zullen een jubellied zingen!
17 Dersammastäds skall uppgå Davids horn; jag hafver tillredt minom smorda ena lykto.
Hier zal Ik David een Hoorn doen ontspruiten, Een lamp ontsteken voor mijn Gezalfde;
18 Hans fiendar vill jag bekläda med skam; men öfver honom skall hans krona blomstras.
Zijn vijanden zal Ik met schande bedekken, Mijn kroon zal schitteren op zijn hoofd!"
