Psaltaren 130

1 En visa i högre choren. Utu djupen ropar jag till dig, Herre.

«Ωιδή των Αναβαθμών.» Εκ βαθέων έκραξα προς σε, Κύριε.

2 Herre, hör mina röst; låt din öron akta uppå mins böns röst.

Κύριε, εισάκουσον της φωνής μου· ας ήναι τα ώτα σου προσεκτικά εις την φωνήν των δεήσεών μου.

3 Om du, Herre, vill tillräkna synderna, Herre, ho kan blifva beståndandes?

Εάν, Κύριε, παρατηρήσης ανομίας, Κύριε, τις θέλει δυνηθή να σταθή;

4 Ty när dig är förlåtelse, att man skall frukta dig.

Παρά σοι όμως είναι συγχώρησις, διά να σε φοβώνται.

5 Jag vänter efter Herran; min själ vänter, och jag hoppas uppå hans ord.

Προσέμεινα τον Κύριον, προσέμεινεν η ψυχή μου, και ήλπισα επί τον λόγον αυτού.

6 Min själ vänter efter Herran, ifrå den ena morgonväkten till den andra.

Η ψυχή μου προσμένει τον Κύριον, μάλλον παρά τους προσμένοντας την αυγήν, ναι, τους προσμένοντας την αυγήν.

7 Israel hoppes uppå Herran; ty när Herranom är nåd, och mycken förlossning när honom.

Ας ελπίζη ο Ισραήλ επί τον Κύριον· διότι παρά τω Κυρίω είναι έλεος, και λύτρωσις πολλή παρ' αυτώ·

8 Och han skall förlossa Israel ifrån alla hans synder.

και αυτός θέλει λυτρώσει τον Ισραήλ από πασών των ανομιών αυτού.