Psaltaren 130

1 En visa i högre choren. Utu djupen ropar jag till dig, Herre.

Een bedevaartslied. Uit de diepten, o Jahweh, roep ik tot U,

2 Herre, hör mina röst; låt din öron akta uppå mins böns röst.

Heer, hoor mijn klagen; Laat uw oren toch luisteren Naar mijn bidden en smeken!

3 Om du, Herre, vill tillräkna synderna, Herre, ho kan blifva beståndandes?

Ach Jahweh, zo Gij de zonde gedenkt, Ach Heer, wie zou het bestaan?

4 Ty när dig är förlåtelse, att man skall frukta dig.

Neen, bij U is vergeving, Opdat ik vol hoop U zou vrezen, o Jahweh.

5 Jag vänter efter Herran; min själ vänter, och jag hoppas uppå hans ord.

Mijn ziel schouwt hunkerend naar zijn belofte, Mijn ziel smacht naar den Heer;

6 Min själ vänter efter Herran, ifrå den ena morgonväkten till den andra.

Meer dan wachters naar de morgen,

7 Israel hoppes uppå Herran; ty när Herranom är nåd, och mycken förlossning när honom.

Ziet Israël naar Jahweh uit. Want bij Jahweh is ontferming, En overvloed van verlossing;

8 Och han skall förlossa Israel ifrån alla hans synder.

Hij zal Israël bevrijden Van al zijn zonden!