Psaltaren 129

1 En visa i högre choren. De hafva ofta trängt mig, allt ifrå min ungdom; så säge Israel;

Pieśń stopni. Bardzoć mię utrapili zaraz od młodości mojej, powiedz teraz Izraelu.

2 De hafva ofta trängt mig, allt ifrå min ungdom; men de vordo mig icke öfvermägtige.

Bardzoć mię utrapili od młodości mojej, wszakże mię nie przemogli.

3 De plöjare hafva plöjt på min rygg, och dragit sina fårar långa.

Po grzbiecie moim orali oracze, i długie przeganiali brózdy swoje.

4 Herren, som rättfärdig är, hafver de ogudaktigas rep afhuggit.

Ale Pan sprawiedliwy poprzecinał powrozy niezbożników.

5 Ack! att på skam komma måtte och tillbakavända, alle de som Zion hätske äro.

Zawstydzeni i nazad obróceni będą wszyscy, którzy Syon mają w nienawiści.

6 Ack! att de måtte vara såsom gräs på taken, hvilket förtorkas, förr än det uppskärs;

Będą jako trawa na dachu, która pierwej, niż odrośnie, usycha.

7 Af hvilkom skördemannen icke uppfyller sina hand, ej heller han, som binder kärfvarna, sin famn;

Z której żeńca nie może garści swej napełnić; ani naręcza swego ten, który wiąże snopy.

8 Och de, som framom gå icke säga: Herrans välsignelse vare öfver eder; vi välsigne eder i Herrans Namn.

I mimo idący nie rzeką: Błogosławieństwo Pańskie niech będzie z wami; albo: Błogosławimy wam w imieniu Pańskiem.