Psaltaren 129

1 En visa i högre choren. De hafva ofta trängt mig, allt ifrå min ungdom; så säge Israel;

۱ سرود درجات چه بسیار از طفولیتم مرا اذیت رسانیدند. اسرائیل الان بگویند:

2 De hafva ofta trängt mig, allt ifrå min ungdom; men de vordo mig icke öfvermägtige.

۲ چه بسیار از طفولیتم مرا اذیت رسانیدند. لیکن بر من غالب نیامدند.

3 De plöjare hafva plöjt på min rygg, och dragit sina fårar långa.

۳ شیار کنندگان بر پشت من شیار کردند، و شیارهای خود را درازنمودند.

4 Herren, som rättfärdig är, hafver de ogudaktigas rep afhuggit.

۴ اما خداوند عادل است و بندهای شریران راگسیخت.

5 Ack! att på skam komma måtte och tillbakavända, alle de som Zion hätske äro.

۵ خجل و برگردانیده شوند همه کسانی که از صهیون نفرت دارند.

6 Ack! att de måtte vara såsom gräs på taken, hvilket förtorkas, förr än det uppskärs;

۶ مثل گیاه بر پشت بامهاباشند، که پیش از آن که آن را بچینند می‌خشکد.

7 Af hvilkom skördemannen icke uppfyller sina hand, ej heller han, som binder kärfvarna, sin famn;

۷ که درونده دست خود را از آن پر نمی کند و نه دسته بند آغوش خود را.

8 Och de, som framom gå icke säga: Herrans välsignelse vare öfver eder; vi välsigne eder i Herrans Namn.

۸ و راهگذاران نمی گویند برکت خداوند بر شما باد. شما را به نام خداوند مبارک می‌خوانیم.