Psaltaren 129

1 En visa i högre choren. De hafva ofta trängt mig, allt ifrå min ungdom; så säge Israel;

שיר המעלות רבת צררוני מנעורי-- יאמר-נא ישראל

2 De hafva ofta trängt mig, allt ifrå min ungdom; men de vordo mig icke öfvermägtige.

רבת צררוני מנעורי גם לא-יכלו לי

3 De plöjare hafva plöjt på min rygg, och dragit sina fårar långa.

על-גבי חרשו חרשים האריכו למענותם (למעניתם)

4 Herren, som rättfärdig är, hafver de ogudaktigas rep afhuggit.

יהוה צדיק קצץ עבות רשעים

5 Ack! att på skam komma måtte och tillbakavända, alle de som Zion hätske äro.

יבשו ויסגו אחור-- כל שנאי ציון

6 Ack! att de måtte vara såsom gräs på taken, hvilket förtorkas, förr än det uppskärs;

יהיו כחציר גגות-- שקדמת שלף יבש

7 Af hvilkom skördemannen icke uppfyller sina hand, ej heller han, som binder kärfvarna, sin famn;

שלא מלא כפו קוצר וחצנו מעמר

8 Och de, som framom gå icke säga: Herrans välsignelse vare öfver eder; vi välsigne eder i Herrans Namn.

ולא אמרו העברים-- ברכת-יהוה אליכם ברכנו אתכם בשם יהוה