Psaltaren 124

1 En visa Davids i högre choren. Om Herren icke med oss vore; så säge Israel.

Een bedevaartslied; van David. Was Jahweh niet vóór ons geweest: Laat Israël getuigen,

2 Om Herren icke med oss vore, när menniskorna sig emot oss sätta,

Toen de mensen tégen ons waren,

3 Så uppsvulge de oss lefvande, då deras vrede sig öfver oss förgrymmar;

Dan hadden zij ons levend verslonden, In hun ziedende woede;

4 Så fördränkte oss vatten; strömmar ginge öfver våra själar;

Dan hadden de wateren ons verzwolgen, Had ons een stortvloed bedolven;

5 Vatten ginge allt för högt öfver våra själar;

Dan waren over ons heengeslagen De bruisende golven.

6 Lofvad vare Herren, att han icke gifver oss till rofs uti deras tänder.

Maar geprezen zij Jahweh, Die ons geen prooi voor hun tanden heeft gemaakt!

7 Vår själ är undkommen, såsom en fogel ens foglafängares snaro; snaran är söndergången, och vi äre löse.

Levend zijn wij ontsnapt, Als een vogel uit het net van den vinker: Het net is gescheurd, En wij zijn ontkomen!

8 Vår hjelp står i Herrans Namn, den himmel och jord gjort hafver.

Onze hulp is in de Naam van Jahweh, Die hemel en aarde heeft gemaakt!