< Psaltaren 122 >

1 En visa Davids i högre choren. Jag glädes i det mig sagdt är, att vi skole gå in uti Herrans hus;
سرود درجات از داود شادمان می‌شدم چون به من می گفتند: «به خانه خداوند برویم.»۱
2 Och att våre fötter skola stå i dinom portom, Jerusalem.
پایهای ما خواهد ایستاد، به اندرون دروازه های تو، ای اورشلیم!۲
3 Jerusalem är bygdt, att det skall vara en stad, der man tillsammankomma skall;
‌ای اورشلیم که بنا شده‌ای مثل شهری که تمام با هم پیوسته باشد،۳
4 Dit slägterna uppgå skola, nämliga Herrans slägter, till att predika Israels folke, till att tacka Herrans Namne.
که بدانجااسباط بالا می‌روند، یعنی اسباط یاه، تا شهادت باشد برای اسرائیل و تا نام یهوه را تسبیح بخوانند.۴
5 Ty der äro satte stolar till doms, Davids hus stolar.
زیرا که در آنجا کرسیهای داوری بر پاشده است، یعنی کرسیهای خاندان داود.۵
6 Önsker Jerusalem lycko; dem gånge väl, som dig älska.
برای سلامتی اورشلیم مسالت کنید. آنانی که تو را دوست می‌دارند، خجسته حال خواهندشد.۶
7 Frid vare innan dina murar, och lycka i dina palats.
سلامتی در باره های تو باشد، و رفاهیت درقصرهای تو.۷
8 För mina bröders och fränders skull vill jag dig frid önska.
به‌خاطر برادران و یاران خویش، می‌گویم که سلامتی بر تو باد.۸
9 För Herrans vår Guds hus skull vill jag ditt bästa söka.
به‌خاطرخانه یهوه خدای ما، سعادت تو را خواهم طلبید.۹

< Psaltaren 122 >