< Psaltaren 120 >
1 En visa i högre choren. Jag ropar till Herran i mine nöd, och han bönhörer mig.
Sa aking kahirapan tumawag ako kay Yahweh, at sinagot niya ako.
2 Herre, fräls mina själ ifrå lögnaktiga munnar, och ifrå falska tungo.
Iligtas mo ang aking buhay, O Yahweh, mula sa mga sinungaling na labi at mula sa mandarayang dila.
3 Hvad kan den falska tungan göra dig? Och hvad kan hon uträtta?
Paano ka niya parurusahan, at ano pa ang magagawa sa iyo, ikaw na may sinungaling na dila?
4 Hon är såsom ens väldigs skarpe pilar, såsom eld i enebärsträ.
Papanain ka niya ng matalim na mga pana ng mandirigma, kung saan hinulma sa mainit na mga uling ng puno ng tambo.
5 Ve mig, att jag en främling är ibland Mesech; jag måste bo ibland Kedars hyddor.
Kaawaan ako dahil pansamantala akong naninirahan sa Mesech; nanirahan ako dati sa mga tolda ng Kedar.
6 Det varder mine själ långt att bo när dem, som friden hata.
Matagal akong nanirahan kasama silang napopoot sa kapayapaan.
7 Jag håller frid; men när jag talar, så taga de till att örliga.
Ako ay para sa kapayapaan, pero kapag ako ay nagsasalita, (sila) ay para sa digmaan.